Ресулларың ишлери
9 Эмма Савул Халыпамызың шәгиртлерине хенизем дийсең гахарлыды ве олары өлдүрмек ислейәрди. Ол баш руханының янына барып, 2 ондан Дамаскың синагогаларына* хат язып бермеги хайыш этди. Бу хат оңа шу «Ёла*» уйян эркекдир аялларың әхлисини туссаг эдип, Иерусалиме гетирмәге ыгтыяр берйәрди.
3 Дамаска голайлап гелйәркә, бирденкә онуң даш-төверегини гөкден инен ягтылык гуршап алды. 4 Ол ере йыкыланда: «Савул, Савул, сен нәме үчин мени ызарлаярсың?» диен сес эшитди. 5 Ол: «Агам, сен ким боларсың?» дийип сорады. Шонда сес оңа: «Мен сениң ызарлаян Исаң. 6 Ериңден тур-да, шәхере гит, нәме этмелидигиңи саңа шол ерде айдарлар» дийди. 7 Савулың янындакы адамлар дили тутулан ялы, доңуп дурдулар. Олар бир сес эшидйәрдилер, йөне Савул билен геплешйәни гөрмейәрдилер. 8 Савул еринден галды, онуң гөзлери ачык болса-да, хич зат гөрмейәрди. Шонуң үчин оны элинден тутуп, Дамаска алып бардылар. 9 Ол үч гүнләп хич зат гөрүп билмеди ве хич зат ийип-ичмеди.
10 Дамаскда Хананя атлы бир шәгирт барды. Иса оңа гөрнүш аркалы йүзленип: «Хананя!» дийип чагырды. Ол хем: «Диңлейән, Агам» дийди. 11 Халыпамыз оңа шейле дийди: «Тур-да, „Догры“ дийилйән көчә бар. Ол ерде Яхуданың өйүнде Савул атлы тарсуслы бир адамы тапарсың. Ол хәзир дога эдип отыр. 12 Ол гөрнүшде Хананя атлы бир адамың гелип, онуң гөзүни ачмак үчин үстүне элини гояндыгыны гөрди». 13 Эмма Хананя оңа шейле дийди: «Агам, мен ол адам хакда көп затлары эшитдим. Ол Иерусалимде сениң мукаддес гуллукчыларыңа гаты көп азар берди. 14 Ол шу ере-де улы руханылардан ругсат алып, сениң адыңы чагырянларың әхлисини туссаг этмәге гелди». 15 Эмма Халыпамыз оңа шейле дийди: «Аркайын гидибер, себәби мен оны адымы башга халклара, патышалара ве Ысрайыл огулларына ыглан этмек үчин сайладым*. 16 Мен оңа адым зерарлы нәче гөрги гөрмелидигини айдың гөркезерин».
17 Шонда Хананя гитди-де, өе гирип, Савулың үстүне элини гойды. Соңра оңа: «Савул, доганым, саңа ёлда гөрнен Халыпамыз Иса мени яныңа иберди. Ол сениң гөзлериң ачылып, мукаддес рухдан долмагыңы ислейәр» дийди. 18 Шол бада Савулың гөзлеринден перде айрылан* ялы болды ве ол гөрүп башлады; соңра туруп, сува чүмдүрилди, 19 аз-овлак ийип-иченден соң, оңа гүйч гелди.
Савул бирнәче гүн Дамаскдакы шәгиртлериң янында галды. 20 Ол хаял этмән синагогалара барып, Исаның Худайың Оглудыгы барада вагыз эдип башлады. 21 Эмма онуң айдянларыны эшиденлериң әхлиси гең галып: «Бу Иерусалимдәки шу ады гөтерйәнлери айылганч ызарлан адам дәлми? Ол шу ере-де олары туссаг эдип, улы руханыларың янына алып гитмек* үчин гелмедими нәме?» дийишйәрдилер. 22 Эмма Савул хас-да гүйчли ве ынамлы вагыз эдйәрди. Ол Исаның Месихдигини субут этмек үчин ынандырыҗы делиллери гетирип, Дамаскда яшаян ехудылары хайран галдырярды.
23 Энчеме гүн геченден соң, ехудылар оны өлдүрмек үчин дил дүвүшдилер. 24 Эмма Савул муны билди. Адамлар оны өлдүрҗек болуп, шәхериң дервезелерини гиҗе-гүндиз гаравуллаярдылар. 25 Эмма шәгиртлер Савулы гиҗе шәхериң диварының ачык еринден бир себетде ашак дүшүрдилер.
26 Савул Иерусалиме геленде, бейлеки шәгиртлере гошулҗак болды, эмма олар ондан горкдулар. Себәби олар Савулың Исаның шәгирди боландыгына ынанмадылар. 27 Шонда Барнабас көмеге етишип, оны ресулларың янына элтди. Ол ресуллара Савулың ёлда барярка, Халыпамызы гөрендигини, онуң билен геплешендигини ве Дамаскда Исаның ады хакда батыргай вагыз эдендигини җикме-җик гүррүң берди. 28 Шейдип, Савул ресулларың янында галды ве Иерусалимде аркайын гирип-чыкып, Халыпамызың ады хакда батыргай гүррүң берйәрди. 29 Ол грекче геплейән ехудылар билен пикир алшып, чекишйәрди. Олар болса Савулы өлдүрҗек болдулар. 30 Доганлар муны биленлеринде, оны Кайсария элтип, соңра Тарсуса угратдылар.
31 Муңа гарамаздан, Яхудада, Җелиледе хем Самарияда әхли йыгнаклара парахатлык аралашды ве шәгиртлериң саны гитдигиче артярды. Себәби олар Еховадан* горкуп яшаярдылар ве мукаддес рухуң гүйҗи билен беркейәрдилер.
32 Петрус болса әхли ерлере айланып, Лиддада яшаян шәгиртлериң* янына гелди. 33 Ол бу ерде секиз йыл бәри ысмаз болуп ятан Анеяс атлы бир адама душды. 34 Петрус оңа: «Анеяс, Иса Месих сени сагалдяр. Ериңден тур-да, дүшегиңи йыгна» дийди. Ол хем шол бада еринден турды. 35 Лидданың ве Шароның яшайҗылары муны гөренлеринде, Халыпамыза иман этдилер.
36 Яфада Тавита («Дорка*» дийип терҗиме эдилйәр) атлы бир уя* барды. Ол көп ягшы ишлери эдип, гарыплара ярдам эдйәрди. 37 Петрус Лиддадака, Дорка сыркавлап, арадан чыкды. Шәгиртлер оны ювуп, ёкаркы отагда гойдулар. 38 Лидда Яфаның голайында боланы үчин, шәгиртлер Петрусың ол ердедигини эшитдилер. Олар онуң янына ики адамы ёллап: «Хайыш эдйәрис, бизиң янымыза тизрәк гел» диймеги табшырдылар. 39 Шонда Петрус турды-да, олар билен биле ёла дүшди. Ол геленде, шәгиртлер оны ёкаркы отага чыкардылар; шонда дул аяллар онуң янына гелдилер-де, аглашып, Дорканың дирикә тикен әхли эгин-эшиклерини гөркездилер. 40 Петрус хеммелери дашарык чыкарды-да, дыза чөкүп дога этди. Соңра җеседе тарап өврүлип: «Тавита, ериңден тур!» дийди. Ол хем гөзлерини ачды ве Петрусы гөрди-де, отурды. 41 Петрус элини узатды-да, оны еринден турузды. Соңра шәгиртлери* ве дул аяллары чагырып, Тавитаның дирелендигини гөркезди. 42 Бу болан вака тутуш Яфа яйрады ве көп адамлар Халыпамыза иман этдилер. 43 Петрус бирнәче гүнләп Яфада Симун атлы бир дери уссасының өйүнде галды.