Маркус
2 Эмма бирнәче гүнден соң, Иса ене-де Капернаума барды, адамлар хем онуң гелендигини эшитдилер. 2 Онуң баран өйүне шейле көп адам йыгнанды велин, хатда гапының агзында-да ер ёкды. Шонда Иса олара Худайың сөзүни вагыз эдип башлады. 3 Мәреке онуң янына бир ысмаз адамы гетирди. Оны дөрт адам гөтерип гелипди. 4 Эмма олар мәрекеден яңа өе гирип билмедилер. Шонуң үчин җайың үчегини ачып, ысмазы дүшеги билен Исаның янына дүшүрдилер. 5 Иса оларың иманыны гөрүп, ысмаз адама: «Оглум, гүнәлериң багышланды» дийди. 6 Оларың арасында отуран кәбир канунчылар ичинден: 7 «Бу адам нәме үчин бейле диййәр? Ол Худая дил етирйәр. Худайдан башга гүнәлери багышлап билйән бармы?» дийишдилер. 8 Эмма Иса оларың өз араларында нәме хакда пикир эдйәндиклерини деррев аңып, шейле дийди: «Сиз нәме үчин йүрегиңизде бейле затлар барада пикир эдйәрсиңиз? 9 Сизиң пикириңизче, ысмаза „Гүнәлериң багышланды“ диймек аңсатмы я-да „Тур, дүшегиңи ал-да, йөре“ диймек? 10 Эмма сиз Ынсан оглуның ер йүзүнде гүнәлери багышламага ыгтыярының бардыгына дүшүнмегиңиз үчин...» дийди-де, ысмаза: 11 «Саңа диййәрин, тур, дүшегиңи ал-да, өйүңе гит» дийди. 12 Шонда ол туруп, дессине дүшегини алды-да, хеммелериң гөзүниң алнында йөрәп гитди. Хеммелер муңа хайран галып: «Биз бейле зады хич хачан гөрмәндик» дийшип, Худайы шөхратландырдылар.
13 Соңра Иса деңзиң кенарына барды. Онуң янына улы мәреке йыгнанды, Иса хем олара өвретмәге башлады. 14 Иса гечип барярка, салгытханада отуран Алфейиң оглы Левини* гөрүп, оңа: «Мениң шәгирдим бол» дийди. Ол хем туруп, онуң ызына дүшди. 15 Соңра Иса шәгиртлери билен Левиниң өйүнде нахар ийип отырка*, энчеме салгытчылар ве гүнәкәрлер гелип, олар билен нахарланмага* башладылар. Оларың көпүси Исаның шәгирди болды. 16 Эмма канунчылар ве фарисейлер* Исаның гүнәкәрлер хем-де салгытчылар билен сачак башында отурандыгыны гөрүп, онуң шәгиртлерине: «Нәме үчин сизиң мугаллымыңыз салгытчылар ве гүнәкәрлер билен нахар иййәр?» дийдилер. 17 Иса муны эшидип: «Лукман саг адамлара дәл-де, сыркавлара герекдир. Мен догры адамлары дәл-де, гүнәкәрлери чагырмага гелдим» дийди.
18 Соңра Яхяның шәгиртлери гелип, оңа: «Бизем, фарисейлерем агыз беклейәрис, эмма сениң шәгиртлериң нәме үчин агыз беклемейәрлер?» дийдилер. 19 Иса олара шейле җогап берди: «Өйленйән йигит янларындака, хей-де, онуң достлары агыз бекләрми? Элбетде, олар агыз бекләп билмезлер. 20 Эмма өйленйән йигидиң олардан алынҗак гүнлери гелер, шонда олар агыз бекләрлер. 21 Хич ким көне дона тәзе матадан* яма салмаяр. Эгер ол шейле этсе, тәзе мата гирип, көне доны йыртар ве онуң йыртыгы хас-да улалар. 22 Шейле-де хич ким тәзе шерабы көне мешиклере* гуймаяр. Эгер гуйса, онда мешиклер йыртылып, шерап хем, мешик хем заяланар. Эмма тәзе шерап тәзе мешиклере гуюляндыр».
23 Иса Сабат гүни* бугдайлыгың ичинден гечип барярка, шәгиртлери ёл бойы бугдай башларыны ёлуп барярдылар. 24 Шонда фарисейлер Иса йүзленип: «Серет, олар Сабат гүни иш эдип, Кануны бозярлар» дийдилер. 25 Эмма Иса олара шейле дийди: «Сиз Давудың иймәге зады гутаранда ве ёлдашлары аҗыганда нәме эдендиги барада окамадыңызмы? 26 Улы руханы Абиятар хакдакы маглумата гөрә Давут мукаддес чадыра* гирип, Худая хөдүрленйән чөреги ийди ве янындакылара-да берди. Эмма Кануна гөрә оны руханылардан башга хич ким иймели дәлди». 27 Соңра ол шейле дийди: «Адам Сабат гүни үчин дәл-де, Сабат гүни адам үчин дөредилди. 28 Диймек, Ынсан оглы хатда Сабат гүнүниң хем Хоҗайыныдыр».