Маркус

4 Иса деңзиң кенарына барып, ене-де адамлара өвретмәге башлады. Шонда онуң янына җуда улы мәреке йыгнанды. Ол гайыга мүнүп, кенардан аз-овлак дашлашды, адамлар болса деңзиң кенарында отурды. 2 Иса олара мысаллар аркалы энчеме затлары өвредип башлады: 3 «Үнс бериң! Ине, бир дайхан экин экмәге гидйәр. 4 Ол тохумлары сепенде, кәбири ёлуң гырасына дүшди, гушлар хем гелип олары ийди. 5 Кәбири болса дашлык, ягны топрагың аз ерине дүшди. Топрагың галың болмандыгы үчин, олар чалт гөгерди. 6 Гүн асмана галанда болса, олар гүне янып гурады, себәби көклери ёкды. 7 Бейлекилери тикенлериң арасына дүшди. Тикенлер хем өсүп, экини богдулар. Шол себәпли тохум хасыл бермеди. 8 Галанлары болса мес топраклы ере дүшди ве гөгерип, өсүп башлады. Оларың кәбири 30, кәбири 60, кәбири болса 100 эссе көп хасыл берди». 9 Соңра Иса: «Гой, гулагы бар адам эшитсин» дийди.

10 Исаның еке өзи галанда, кәбир шәгиртлери ве 12 ресулы оңа мысаллар хакда сораг бермәге башладылар. 11 Иса олара шейле дийди: «Худай сизе гөкдәки Патышалыгының мукаддес сырыны дүшүндирйәр, башгалар үчин болса, ол йөне бир мысал болуп галяр. 12 Олар серетселер-де, гөрмейәрлер, эшитселер-де, дүшүнмейәрлер; олар хич хачан ызына доланып гелмезлер, Худай хем олары багышламаз». 13 Соңра олара шейле дийди: «Сиз бу мысала дүшүнмейән болсаңыз, онда бейлеки мысаллара нәдип дүшүнерсиңиз?

14 Дайханың экйән тохумы Худайың сөзүдир. 15 Ёлуң гырасына дүшен тохумлар сөзи эшиден бадына, оны кабул эдйән адамлардыр. Эмма Шейтан гелип, оларың йүрегине экилен сөзи согруп аляр. 16 Дашлык ере дүшен тохумлар болса сөзи эшиден бадына, оны шатлык билен кабул эдйән адамлардыр. 17 Эмма тохум оларың йүрегинде көк урмандыгы себәпли, аз вагтлайын иман эдйәрлер. Худайың сөзи себәпли кынчылыклара я-да ызарламалара душанларында, олар иман этмегини бес эдйәрлер. 18 Тикенеклериң арасына дүшен тохумлар болса сөзи эшитселер-де, 19 яшайшың* аладаларына өзүни алдырян ве байлыгың* ышкына дүшйән адамлардыр. Бу затлар сөзи богяр, ол хем хасыл бермейәр. 20 Эмма мес топраклы ере дүшен тохумлар Худайың сөзүни диңләп, оны хөвес билен кабул эдйән адамлардыр. Оларың кәбири 30, кәбири 60, кәбири болса 100 эссе хасыл берйәр».

21 Соңра Иса шейле дийди: «Чыраны себедиң* я-да столуң ашагына гойярлармы? Ягтылык берер ялы, ол чыраданың үстүнде гоюляндыр. 22 Хава, билинмеҗек гизлин зат ёкдур. Хатда пугта яшырылса-да, ачылман галҗак зат болмаз. 23 Гой, гулагы бар адам эшитсин».

24 Соңра Иса олара шейле дийди: «Эшидйән затларыңыза үнс бериң. Хайсы өлчег билен берсеңиз, сизе-де шол өлчег билен берлер, хатда үстүне-де гошулып берлер. 25 Кимде бар болса, оңа хас көп берлер, эмма кимде ёк болса, онуң элиндәкиси хем алнар».

26 Иса сөзүни довам эдип, шейле дийди: «Худайың Патышалыгы ере тохум сепйән адам ялыдыр. 27 Ол гиҗе ятяр, ирден туряр, тохум гөгерйәр ве өсйәр, йөне ол мунуң нәдип бейле боландыгыны билмейәр. 28 Ериң өзи кем-кемден хасыл берип башлаяр: илки балдак чыкяр, соңра башы, ахырында болса башындакы дәнеси етишйәр. 29 Хасыл етишен бадына, дайхан оны оряр. Себәби орак дөври гелип етди».

30 Соңра ол шейле дийди: «Худайың Патышалыгыны нәмә меңзетсе болар я-да оны хайсы мысал аркалы дүшүндирсе болар? 31 Ол топрага экилен горчиса* дәнеси ялыдыр. Бу дәне ер йүзүндәки тохумларың иң кичиси болса-да, 32 ол өсенде, миве берйән бейлеки өсүмликлерден хас бейик боляр. Шахалары шейле улаляр велин, гушлар онуң көлегесинде хөвүртге ясаяр».

33 Иса оларың дүшүнҗесини гөз өңүнде тутуп, Худайың сөзүни көп мысаллар аркалы өвредйәрди. 34 Ол мысалсыз асла өвретмейәрди. Эмма шәгиртлерине әхли зады айратынлыкда дүшүндирйәрди.

35 Шол гүн агшам дүшенде, ол шәгиртлерине: «Йөрүң, деңзиң бейлеки кенарына гечелиң» дийди. 36 Олар мәрекәни уграданларындан соң, Исаның отуран гайыгына мүндүлер. Ол ерде башга гайыклар хем барды. 37 Бирденкә гүйчли ел туруп, толкунлар гайыга уруп башлады, гайык болса сувдан долуп барярды. 38 Эмма Иса гайыгың ызкы тарапында башыны яссыга гоюп, уклап ятырды. Шәгиртлер Исаны турзуп: «Мугаллым, көмек эт, биз хеләк болуп барярыс!» дийдилер. 39 Иса туруп, еле кәеди-де, деңзе: «Юваш! Сем бол!» дийди. Шонда ел ятып, долы үмсүмлик аралашды. 40 Иса олара: «Сиз нәме үчин бейле горкярсыңыз? Сизиң энтегем иманыңыз ёкмы?» дийди. 41 Эмма олар шонда-да гаты горкуп, бири-бирине: «Бу кимкә? Хатда елем, деңизем оңа гулак асяр» дийишдилер.