Маркус

5 Соңра олар деңзиң бейлеки кенарында ерлешйән Герасена велаятына бардылар. 2 Иса гайыкдан дүшен бадына, мазарчылыкдан бир җынлы адам онуң өңүнден чыкды. 3 Ол адам мазарчылыгың ичинде яшаярды. Оны шу вагта ченли хич ким зынҗырлар билен хем берк баглап билмейәрди. 4 Адамлар энчеме гезек онуң эллерини зынҗырлап, аякларына гандал салярдылар. Эмма ол шонда-да зынҗырлары үзүп, гандаллары дөвйәрди. 5 Ол мазарларың ичинде ве дагларда гиҗе-гүндиз гыгырып, өзүни даш билен яралаярды. 6 Эмма ол Исаны узакдан гөрен бадына, ылгап гелди-де, онуң өңүнде дыза чөкди. 7 Соңра батлы сес билен: «Эй Бейик Бирибарың Оглы Иса, сен мени нәме этмекчи болярсың? Мени гынамаҗакдыгыңа Худайың адындан ант ич» дийди. 8 Себәби Иса оңа: «Эй залым җын, бу адамдан чык» диййәрди. 9 Иса ондан: «Сениң адың нәме?» дийип сорады. Ол хем: «Мениң адым Легион*, себәби биз көпдүрис» дийип җогап берди. 10 Ол Иса ялбарып, җынлары шу юртдан ковуп чыкармазлыгы хайыш этди.

11 Шол ерде дагда доңузларың улы сүрүсини бакярдылар. 12 Шонда җынлар Иса ялбарып: «Бизи шол доңузларың арасына ков, оларың ичине гирели» дийдилер. 13 Иса олара ругсат берди. Җынлар хем чыкып, доңузлара гирдилер, шонда 2 мүңе голай доңуз дазырдашып, өзлерини учут гаядан деңзе зыңдылар. Шейдип, олар гарк болдулар. 14 Чопанлар болса гачып гитдилер-де, шәхере ве обалара барып, болан ваканы хабар бердилер. Адамлар хем болан затлары гөрмек үчин гелдилер. 15 Олар Исаның янына гелип, Легион җыны болан адамың эгин-эшикли отурандыгыны, акылының хем ериндедигини гөрүп, гаты горкдулар. 16 Шейле-де бу затлары гөренлер җынлы адама ве доңузлара нәме боландыгыны гүррүң бердилер. 17 Шонда гелен адамлар Иса ялбарып, бу төверекден гитмегини хайыш этдилер.

18 Иса гайыга мүненде, җындан халас болан адам онуң билен гитмек үчин ялбарып башлады. 19 Эмма Иса оңа ругсат бермән: «Өйүңе гит-де, доган-гарындашларыңа Ехованың* саңа эден әхли затларыны ве рехимдарлыгыны гүррүң бер» дийди. 20 Ол хем гидип, Исаның эден әхли затларыны Декаполисде* гүррүң берип башлады. Адамларың бары муңа хайран галды.

21 Соңра Иса ене-де гайыкда деңзиң бейлеки кенарына гечди. Ол кенара етип гелйәркә, улы мәреке йыгнанды. 22 Яйрус атлы бир адам Исаны гөрен бадына, онуң янына гелип, дыза чөкди. Ол синагога ёлбашчыларының бириди. 23 Ол Иса энчеме гезек ялбарып: «Мениң гызҗагазым өлүм яссыгында ятыр. Хайыш эдйән, гел-де, оңа эллериңи гой, ол сагалып, яшасын» дийди. 24 Шонда Иса онуң билен гитди. Улы мәреке хем ызына дүшди ве Исаны хер тарапдан гысып барярды.

25 Шол ерде 12 йыл бәри ган акма кеселинден эҗир чекйән бир аял барды. 26 Ол энчеме лукманларың элинден гөрги барыны гөрүп, әхли пулуны совупды. Эмма хич хили хайыр тапман, гайтам, ягдайы бетерлешипди. 27 Ол адамларың Иса барада айдян затларыны эшиденде, мәрекәниң ичи билен онуң аркасындан гелди-де, донуна элини дегирди. 28 Себәби аял өз ичинден: «Иң болманда, донуна элими дегирсем-де, сагаларын» диййәрди. 29 Шол бада онуң ган акмасы кесилди ве агыр дердинден гутуландыгыны дуйды.

30 Иса шол бада өзүнден гүйҗүң гидендигини дуюп, мәрекәниң арасында ызына өврүлди-де: «Ким донума элини дегирди?» дийди. 31 Шәгиртлери болса оңа шейле дийдилер: «Мәрекәниң сени гысып баряндыгыны гөрүп дурсуң ахырын, сен болса „Маңа ким элини дегирди?“ дийип сораярсың». 32 Эмма Иса кимиң элини дегренини билҗек болуп, даш-төверегине серетди. 33 Ол аял өзүне нәме боландыгыны биленде, горкудан яңа титрәп, Исаның янына гелди-де, дыза чөкүп, әхли затлары гүррүң берди. 34 Иса оңа: «Гызым, иманың сени сагалтды. Бар, аркайын гайдыбер, сен инди агыр дердиңден гутулдың» дийди.

35 Иса энтек гепләп дурка, синагога ёлбашчысының өйүнден кәбир адамлар гелип, Яйруса: «Гызың арадан чыкды. Инди Мугаллымы алада гоймак нәмә герек?» дийдилер. 36 Иса оларың айдан сөзлерини эшидип, синагога ёлбашчысына: «Горкма, диңе иман эт» дийди. 37 Соңра ол Петрус, Якуп ве онуң доганы Яхядан башга хич киме яны билен гитмәге ругсат бермеди.

38 Олар синагога ёлбашчысының өйүне геленлеринде, Иса адамларың ховсала турзуп, зарын-зарын аглап отурандыкларыны гөрди. 39 Иса өе гирип, олара: «Сиз нәме үчин ховсала турзуп, зарын-зарын аглап отырсыңыз? Чага өлмеди, ол уклап ятыр» дийди. 40 Шонда адамлар оны яңсылап, үстүнден гүлүп башладылар. Эмма Иса оларың әхлисини дашары чыкарды-да, чаганың какасы билен эҗесини ве янында гелен шәгиртлерини алып, гызҗагазың ятан ерине гирди. 41 Соңра чаганың элинден тутуп, оңа: «Талита куми» дийди. Бу «Гызҗагаз, саңа диййәрин, тур!» диймеги аңладяр. 42 Гызҗагаз хем шол бада еринден туруп, йөрәп башлады. Ол 12 яшындады. Шонда гызың ата-энеси җуда бегенди. 43 Иса олара муны хич киме айтмазлыгы берк табшырып, гыза нахар бермеги хайыш этди.