Маркус
7 Соңра Иерусалимден гелен фарисейлер ве кәбир канунчылар Исаның дашына үйшдүлер. 2 Олар Исаның кәбир шәгиртлериниң хапа, ягны ювулмадык* эллери билен нахар иййәндигини гөрдүлер. 3 Аслында, фарисейлер ве әхли ехудылар ата-бабаларының дәп-дессурына эерип, эллерини тирсеклерине ченли ювмасалар нахар иймейәрдилер. 4 Базардан геленлеринде-де, ювунман нахар иймейәрдилер. Олар өңден гелйән башга-да дәп-дессурлары долы берҗай эдйәрдилер, ягны кәселери, күйзелери ве мисден ясалан гаплары сува чүмдүрйәрдилер. 5 Фарисейлер ве канунчылар Исадан: «Нәме үчин сениң шәгиртлериң ата-бабаларымызың дәп-дессурыны берҗай этмән, хапа эллери билен нахар иййәрлер?» дийип сорадылар. 6 Иса олара: «Эй икийүзлүлер, Ишая пыгамбер сиз хакда шу сөзлери өрән ерликли айдыпдыр: „Бу адамлар маңа диңе дилинде сарпа гойярлар, эмма йүреклери менден гаты узаклашды. 7 Олар маңа бидерек ере сежде эдйәрлер, себәби ынсан табшырыкларыны Худайың таглыматы хөкмүнде өвредйәрлер“. 8 Сиз Худайың табшырыгындан эл чекип, адамларың дәп-дессурларына берк япышярсыңыз».
9 Соңра Иса олара шейле дийди: «Сиз өз дәп-дессурларыңызы берҗай этмек үчин, Худайың табшырыгындан мекирлик билен йүз өвүрйәрсиңиз. 10 Мысал үчин, Муса пыгамбер „Ата-энеңе хормат гой“ ве „Какасына я-да эҗесине дил етирйән адамы өлүме табшырмалы“ дийипди. 11 Сиз болса: „Атасына я-да энесине: Мен сизе көмек эдердим, йөне бар задымы Худая гурбан этдим*“ диййән адама 12 ата-энесине хич хили көмек этмәге ругсат бермейәрсиңиз. 13 Шейдип, сиз несилден-несле гечип гелйән дәп-дессурларыңызы ваҗып сайып, Худайың сөзүни әсгермезлик эдйәрсиңиз. Сиз шуңа меңзеш башга-да энчеме затлары эдйәрсиңиз». 14 Соңра ол мәрекәни ене-де янына чагырып, шейле дийди: «Мени диңләң-де, сөзлеримиң манысына дүшүнҗек болуң. 15 Адамың ичине гирйән хич бир зат оны хапалаян дәлдир, йөне йүрегинден чыкян зат адамы хапалаяндыр». 16 *——
17 Иса мәрекәниң янындан гайдып, өе гиренде, шәгиртлери ондан мысалың манысыны сорадылар. 18 Иса олара шейле дийди: «Сизем дүшүнмедиңизми? Адамың иен задының хич бири оны хапаламаяндыгыны билмейәрмисиңиз? 19 Адамың иен зады онуң йүрегине дәл-де, ашгазанына дүшйәр, соңра ол ерден дашарык чыкяр». Шейдип, Иса әхли иймитиң арассадыгыны айтды. 20 Ол ене-де шейле дийди: «Адамы онуң йүрегинден чыкян зат хапалаяндыр. 21 Себәби адамың йүрегинден эрбет пикирлер, ахлаксызлык*, огурлык, ганхорлык, 22 зына, ачгөзлүк, залымлык, алдавчылык, хаясыз ишлер*, гөриплик*, эрбет гүррүңлер, текепбирлик ве акылсызлык чыкяндыр. 23 Бу эрбет затларың әхлиси адамың йүрегинден чыкып, оны хапалаяндыр».
24 Иса ол ерден гайдып, Сур билен Сидона* гитди. Ол өзүниң гелендигини хич кимиң билмегини ислемән, бир өе гирди. Эмма шонда-да онуң гелендигини билдилер. 25 Шол ерде гызҗагазының ичине җын гирен бир аял барды. Ол Исаның гелендигини эшидип, дессине янына гелди-де, аягына йыкылды. 26 Бу аял грекди ве Сирияның Финикиясында яшаярды. Ол Исадан гызындакы җыны ковуп чыкармагы хайыш эдйәрди. 27 Эмма Иса оңа: «Илки чагалар ийип доймалы. Чагаларың чөрегини алып, гүҗүҗеклере* бермек догры дәл ахырын» дийди. 28 Аял болса: «Догры айдярсың, җенабым, йөне гүҗүҗеклер хем чагаларың сачагындан гачан чөрек овунтыклары билен иймитленйәр ахырын» дийип җогап берди. 29 Иса оңа: «Шу сөзлери айданың үчин, бар, гидибер, җын сениң гызыңдан чыкды» дийди. 30 Аял хем өйүне барып гөрсе, гызы дүшекде ятыр, җын болса ичинден чыкыпдыр.
31 Иса Сурдан гайдып геленсоң, Сидоның* ве Декаполисиң* ичи билен Җелиле деңзине тарап гитди. 32 Шонда Исаның янына кер ве сакавлап геплейән бир адамы гетирип, онуң үстүне элини гоймагы ялбардылар. 33 Иса оны мәрекеден чете чыкарды. Бармакларыны ол адамың гулакларына гоюп, түйкүрди-де, элини онуң дилине дегирди. 34 Соңра гөге бакып, улудан демини алды-да: «Эффафа» дийди. Бу «ачыл» диймеги аңладяр. 35 Шонда адамың гулагы ачылды, сакавлыгындан сагалып, говы гепләп башлады. 36 Иса олара бу хакда хич киме айтмазлыгы табшырды. Эмма муны нәче берк табшырдыгыча, шонча-да ол хакда көп гүррүң берйәрдилер. 37 Догрудан-да, адамлар оңа хайран галып: «Онуң эдйән әхли ишлери дийсең аҗайып. Ол хатда керлериң гулагыны, лалларың дилини ачяр» дийишйәрдилер.