Яхя
11 Лазар атлы бир адам сыркавлапды. Ол гыз доганлары Меръем ве Марта билен Бетания обасында яшаярды. 2 Меръем өң Халыпамызың аягына якымлы ыслы яг гуюп, сачлары билен сүпүрипди. Сыркав ятан Лазар хем Меръемиң доганыды. 3 Лазарың гыз доганлары: «Халыпам, сениң якын достуң сыркав ятыр» дийип, Иса хабар ёлладылар. 4 Иса муны эшиденде: «Бу сыркавлык өлүм билен гутармаз, гайтам, Худайы шөхратландырар. Шонда ол аркалы Худайың Оглы хем шөхратланып билер» дийди.
5 Иса Мартаны, Меръеми хем-де Лазары говы гөрйәрди. 6 Эмма ол Лазарың сыркавландыгыны эшиденден соң хем, болян еринде ене ики гүн галды. 7 Соңра Иса шәгиртлерине: «Йөрүң, ене-де Яхуда гиделиң» дийди. 8 Шәгиртлери: «Мугаллым, ехудылар сени яңы-якында дашлаҗак болуп йөрдүлер, сен болса ене-де шол ере гитҗек болярмың?» дийдилер. 9 Иса шейле җогап берди: «Эйсем, гүндиз 12 сагат довам этмейәрми нәме? Гүндиз йөрейән адам хич зада бүдремез, себәби ол дүнйәниң ягтылыгыны гөрйәндир. 10 Эмма гиҗе йөрейән адам бүдрейәндир, себәби ол гараңкылыкда гезйәндир».
11 Ол бу сөзлери айдансоң: «Достумыз Лазар ука гитди, мен оны турузмага барярын» дийди. 12 Шәгиртлери: «Халыпам, эгер ол ука гиден болса говулашар» дийдилер. 13 Эмма Иса Лазарың өлендигини гөз өңүнде тутярды. Шәгиртлери болса онуң йөне бир дынч алып ятандыгы хакда айдяндыр өйдйәрдилер. 14 Шонда Иса олара ачык шейле дийди: «Лазар өлди. 15 Йөне мен шол ерде болмандыгыма бегенйәрин, себәби мениң этҗек ишим сизиң иманыңызы беркидер. Йөрүң, онуң янына гиделиң». 16 Шонда Экиз дийип атландырылян Томас бейлеки шәгиртлере: «Йөрүң, онуң билен гидип, бизем өлелиң» дийди.
17 Иса Бетания голайланда, Лазарың габырда ятандыгына эййәм дөрт гүн болупды. 18 Бетания Иерусалимден такмынан 3 километр* узаклыкда ерлешйәрди. 19 Лазарың арадан чыкандыгы себәпли, энчеме ехудылар Марта билен Меръеме теселли бермәге гелипдилер. 20 Марта Исаның гелйәндигини эшиденде, оны гаршыламага чыкды; Меръем болса өйде галды. 21 Шонда Марта оңа шейле дийди: «Халыпам, сен шу ерде болан болсадың, онда доганым өлмезди. 22 Йөне сениң Худайдан дилән задыңы Онуң берҗекдигине мен хәзир хем ынанярын». 23 Иса оңа: «Доганың дирелер» дийди. 24 Марта: «Мен онуң гелеҗекде* дирелиш боланда дирелҗекдигини билйәрин» дийди. 25 Иса оңа шейле дийди: «Адамлары дирелдйән ве олара яшайыш берйән мендирин. Маңа иман эден өлсе-де, ене яшар. 26 Хер бир яшаян ве маңа иман эдйән адам гайдып хич хачан өлмез. Сен муңа ынанярмың?» 27 Ол хем: «Хава, Халыпам, мен сениң Месихдигиңе ынанярын. Язгыларда айдылышы ялы, сен Худайың дүнйә гелмели Оглусың» дийди. 28 Ол бу сөзлери айтды-да, уясы Меръемиң янына барып: «Мугаллым гелди, ол сени чагыряр» дийип, гулагына пышырдады. 29 Меръем муны эшиденде, дессине турды-да, Исаның янына гитди.
30 Иса хенизем оба гирмән, Марта билен гөршен еринде дурды. 31 Меръеме теселли бермәге гелен ехудылар онуң дессине туруп, чыкып гидендигини гөренлеринде, ызына дүшүп гитдилер. Олар Меръем мазарчылыга агламага гидендир өйтдүлер. 32 Меръем Исаның янына барып, оны гөренде, ере йыкылды-да: «Халыпам, сен шу ерде болан болсадың, онда доганым өлмезди» дийди. 33 Иса онуң ве янында гелен ехудыларың аглашып дурандыгыны гөренде, йүреги гыйлып*, толгунды. 34 Ол: «Сиз оны ниреде җайладыңыз?» дийип сорады. Олар хем: «Халыпам, йөр, өзүң гөрәй» дийдилер. 35 Шонда Исаның гөзлеринден яш акды. 36 Ехудылар муны гөренде: «Середиң, ол Лазары җуда говы гөрйән экен!» дийдилер. 37 Йөне кәбирлери: «Көрүң гөзүни ачан адам, хей-де, Лазарың өлүминиң өңүни алып билмезмиди?» дийдилер.
38 Исаның ене-де йүреги гыйылды. Соңра ол мазарчылыга гелди. Говагың, ягны габрың агзында улы даш гойлупды. 39 Иса: «Дашы айрың» дийди. Шонда мерхумың гыз доганы Марта: «Халыпам, онуң өленине дөрт гүн болды, бедени эййәм порсандыр» дийди. 40 Иса оңа: «Мен саңа иман этсең, Худайың шөхратыны гөрерсиң диймәнмидим?» дийди. 41 Олар дашы айранларында, Иса гөге бакып, шейле дийди: «Атам, догамы эшидендигиңе миннетдар. 42 Аслында, мени хемише эшидйәндигиңи билйәрин; йөне муны шу ерде дуран мәрекәниң мени сениң иберендигиңе иман этмеклери үчин айтдым». 43 Ол бу сөзлери айтды-да, батлы сес билен: «Лазар, дашарык чык!» дийип гыгырды. 44 Шонда эли, аягы ве йүзи кепене долангы адам дашарык чыкды. Иса адамлара: «Онуң кепенини айрың, гой, йөресин» дийди.
45 Шейлеликде, Меръемиң янына гелен ехудыларың көпүси Исаның эден ишини гөрүп, оңа иман этдилер. 46 Эмма кәбирлери фарисейлериң янына барып, Исаның эден ишини гүррүң бердилер. 47 Шонда улы руханылар билен фарисейлер Меҗлисде* йыгнанышып, шейле дийдилер: «Бу адам көп гудратлары гөркезйәр, биз нәме этсеккәк? 48 Эгер оңа ёл берсек, көп адамлар оңа иман эдер. Шонда римлилер гелип, ыбадатханамызы-да, халкымызы-да ёк эдерлер». 49 Эмма оларың бири, ягны шол йыл баш руханы болан Каяфа шейле дийди: «Сиз ягдая асла дүшүнмейәрсиңиз. 50 Өзүңизе гелҗек пейданы гөрмейәрсиңиз. Эйсем, бүтин халк хеләк боландан, халк үчин бир адамың өлени говы дәлми?» 51 Эмма ол муны өз-өзүнден айтманды. Ол шол йыл баш руханыды ве Исаның халк үчин өлмелидигини пыгамберлик этди. 52 Иса диңе бир халк үчин өлмән, эйсем, Худайың дагынык чагаларыны йыгнамалыды. 53 Шол гүнден башлап, олар Исаны өлдүрмек үчин пурсат гөзлейәрдилер.
54 Шонуң үчин Иса ехудыларың арасында ач-ачан гезмейәрди. Ол бу ерден гидип, чөлүң голайында ерлешйән Эфрайым диен шәхерде шәгиртлери билен болярды. 55 Ехудыларың Пасха байрамы голайлапды, даш-төверекдәки адамларларың көпүси Кануна гөрә өзлерини тәмизлемек үчин, Пасха байрамындан өң Иерусалиме барярдылар. 56 Олар Исаны гөзлейәрдилер ве ыбадатханада үйшүп, өз араларында: «Сизиң пикириңизче, Иса байрамчылыга гелермикә?» дийишйәрдилер. 57 Эмма улы руханылар билен фарисейлер Исаны тутмак үчин адамлара онуң ниредедигини билселер хабар бермеклерини табшырыпдылар.