10 “İyice canımdan bezdim.+
Derdimi ortaya dökeceğim.
İçimin acısıyla konuşacağım!
2 Tanrı’ya diyeceğim ki, ‘Beni suçlu çıkarma,
Neden benimle çekiştiğini söyle.
3 Haksızlık yaparsan,+
Kendi elinin emeğini+ kaldırıp atarsan,
Kötülerin düzenleri karşısında gözün ışıldarsa, Sence bu iyi mi?
4 Sende insan gözleri mi var,+
Ölümlü insanın gördüğü gibi mi görüyorsun?+
5 Senin günlerin de ölümlü insanın günleri
Yılların bir adamın yılları kadar mı ki,+
6 Kabahatimi bulmaya çalışıyor,
Durmadan günahımı arıyorsun?+
7 Oysa suçlu olmadığımı biliyorsun,+
Beni elinden kurtaracak kimsenin olmadığını da.+
8 Senin ellerin beni yaptı,+ tepeden tırnağa biçimlendirdi;
Şimdi de beni yok edeceksin.
9 Ne olur hatırla, beni topraktan+ yaptın,
Yine toprağa döndüreceksin.+
10 Beni süt gibi döküp
Peynir gibi katılaştırmadın mı?+
11 Beni ete ve deriye büründürdün,
Kemiklerle ve kaslarla ördün.+
12 Bana yaşam verdin, vefalı sevgi gösterdin,+
İlginle+ ruhumu korudun.
13 Fakat niyetini yüreğinde gizli tutmuştun.
Yüreğinde bu vardı, çok iyi biliyorum.
14 Günah işlemiş olsam, gözün sürekli üzerimde;+
Kabahatim yüzünden beni suçsuz çıkarmazdın;+
15 Gerçekten haksızsam, yazıklar olsun bana!+
Fakat haklıysam da başımı dik tutamam;+
Bunca utanca gömülmüş, sıkıntıya boğulmuşken.+
16 Başımı kibirle kaldırsam,+ genç bir aslan gibi beni avlarsın,+
Olağanüstü büyüklüğünü yine üzerimde gösterirsin.
17 Karşıma yeni tanıklar getirir,
Öfkeni daha da büyütür,
Bana zorluk üstüne zorluk çektirirsin.
18 Neden anamın rahminden çıkardın beni?+
Kimsenin gözüne görünmeden ölseydim.
19 O zaman dünyaya hiç gelmemiş olurdum;
Anamın karnından mezara taşınırdım.’
20 Beni rahat bıraksın, şurada kaç günüm kaldı ki;+
Bakışlarını üzerimden çeksin de biraz yüzüm gülsün,+
21 Göçüp gitmeden önce; dönüşü olmayan+ yere,
Karanlık ve ölüm gölgesi diyarına;+
22 Zifiri karanlık, ölüm gölgesi ülkesine,
Karanlıktan başka ışıltının olmadığı düzensizlik diyarına.”