Eyüp

33 “Ne olur Eyüp, şimdi sözümü dinle,

Söyleyeceklerimin hepsine kulak ver.

2 Dinle bak! Çünkü ben ağzımı açmalıyım,

Dilim damağım+ söz söylemeli.

3 Sözlerim yüreğimin dürüstlüğünü gösteriyor,+

Dilim bildiklerini içtenlikle söylüyor.+

4 Beni Tanrı’nın ruhu yarattı,+

Mutlak Gücün Sahibinin soluğu hayata getirdi.+

5 Verebiliyorsan bana cevap ver,

Karşıma geç de sözlerini sırala.

6 Bak, Tanrı’nın önünde sen neysen ben de oyum;+

Bana da topraktan şekil verdi.+

7 Benden yana korkun olmasın, seni yıldırmam,

Seni ezecek kadar baskı+ yapmam.

8 Fakat söylediklerin kulaklarımda,

Sözlerini hâlâ duyar gibiyim.

9 Diyorsun ki, ‘Ben temizim, suçsuzum;+

Masumum, kabahatim yok benim.+

10 O bana karşı bahane arıyor,

Beni düşman görüyor.+

11 Ayaklarımı tomruğa vuruyor,+

Attığım her adımı gözlüyor.’+

12 Bak, sana ben cevap vereyim: Bunda haklı değilsin;+

Tanrı nerede, ölümlü insan nerede. . .+

13 Neden Tanrı’yla çekişiyorsun,+

Hiçbir sözüne cevap vermedi diye mi?+

14 İnsan dikkate almasa da

Tanrı konuşur; bir daha, bir daha söyler.+

15 Rüyada,+ geceleyin görüntülerde,+

İnsanın üzerine ağır uyku çöktüğünde,

Yatağında uyukladığı sırada.+

16 O zaman insanların kulağına söyler,+

Tembihine mührünü basar.

17 Amacı insanı yaptığından caydırmak,+

Er kişiyi gururdan arındırmaktır.+

18 Vurulup gitmesin diye hayatını,+

Çukura inmesin diye canını esirger.+

19 Yatağında çektiği acılar,

Kemiklerindeki dinmek bilmez sızılar insana ders verir.

20 Yaşadıkları yüzünden ekmeğinden tiksinir,+

Lezzetli yiyecekleri canı çekmez olur.

21 Eti eriyip görünmez olur,

Gözükmeyen kemikleri açığa çıkar.

22 Canına kastedenlerin avcuna düşmek üzeredir,

Hayatı çukurun kenarındadır.+

23 Eğer insana kendisi için doğru olanı anlatacak

Bir sözcü, bin kişide bir de olsa

Bir ulak* varsa,

24 Tanrı lütuf gösterip der ki,

‘Onu çukura inmekten kurtar,+

Ben bir fidye buldum!+

25 Teni gençlik çağındakinden körpe olsun,+

Gençlik günlerindeki dinçliğine yeniden kavuşsun.’+

26 Kendisinden hoşlansın diye Tanrı’ya yalvarır,+

O’nun yüzünü görüp sevinçle haykırır,

O da ölümlü insanı yeniden doğruluğa kavuşturur.

27 O zaman insan, dilinde ezgilerle der ki,

‘Ben günah işledim,+ doğru olanı çarpıttım,

Bu yaptığım yakışık almazdı.

28 Canımı çukura inmekten O kurtardı,+

Artık aydınlık günler göreceğim.’

29 Bütün bunları yapan Tanrı’dır;

Er kişiye bunu iki kez, hatta üç kez yapar,

30 Amacı onun canını çukurdan uzaklaştırmak,+

Yaşam ışığıyla+ aydınlatmaktır.

31 Dikkat et Eyüp, beni dinle!

Sus da sözüme devam edeyim,

32 Söyleyecek sözün varsa, bana cevap ver,

Söyle, çünkü senin doğru biri olman benim için sevinçtir,

33 Ama sözün yoksa beni dinle,+

Sus da sana hikmet öğreteyim.”