37 “Bundan ötürü yüreğim yerinden oynadı,+
Yerinden fırlayacak neredeyse.
2 Hepiniz kulak kesilin; O’nun uğuldayan sesine,+
Ağzından çıkan sese dikkat edin.
3 Onu gökler altında her yere eriştirir,
Şimşeğini+ de yerin dört bucağına salar.
4 Sonra bir gümbürtü kopar;
Muhteşem+ sesiyle O gürler,+
Sesini duyurunca şimşekleri alıkoymaz.+
5 Tanrı şaşılacak bir sesle gürler,+
Bilemeyeceğimiz büyük işler yapar.+
6 Kara seslenir, ‘Yere yağ!’ der;+
Yağmura ve sağanağa da.+
7 Ölümlü insan O’nun işlerini tanısın diye,
Âdemoğlunun elini kolunu bağlar.
8 Yaban hayvanları kovuklara girer,
İnlerinde otururlar.+
9 Fırtına arka odadan+ kopup gelir,
Kuzey rüzgârları soğuk getirir.+
10 Tanrı’nın soluğuyla buz olur,+
Onunla geniş sular sınırlanır.+
11 Evet, bulutlara nem yükler;
Şimşeğiyle+ bulut kümelerini dağıtır,
12 Nereye emrederse+ gidip görevlerini yapsınlar diye,
Yerin toprağı üstünde onları dilediği yöne çevirir.
13 Onları, cezalandırmak+ için de kullanır, toprağı sulamak+ için de;
Vefalı sevgisini göstermek+ için de.
14 Kulak ver Eyüp;
Dur da, Tanrı’nın şaşılacak işlerine dikkat et.+
15 Bulutlarına ne zaman iş buyurduğunu,+
Şimşeğini ne zaman çaktırdığını biliyor musun?
16 Bulutlar nasıl dengede durur bilir misin?+
Bilgisi mükemmel olanın şaşılacak işlerine ne dersin?+
17 Yeryüzü güneyden başlayarak sessizliğe gömüldüğünde,
Giysilerin seni yakmaz mı?+
18 Sert madenden dökme ayna döver gibi
Gökyüzünü O’nunla birlikte yayabilir misin?+
19 O’na ne diyeceğimizi bize bildir;
Karanlıktayız, söyleyecek söz bulamıyoruz.
20 O’na, ben konuşmak istiyorum, denir mi?
Sözlerim O’na iletilecek diyebilen biri var mı?+
21 İnsanlar şimdi ışığı göremiyor;
Rüzgâr esip gökyüzünü temizlediğinde
Gökte pırıl pırıl parlayan ışığı.
22 Kuzeyden altın parıltısı geliyor.
Tanrı’nın görkemi+ korku uyandırıyor.
23 Mutlak Gücün Sahibidir O; bizler O’nu keşfedemeyiz;+
Gücü çok yücedir,+
Adaleti+ ve doğru işleri+ hafife almaz.+
24 Bu yüzden insanlar O’ndan korksun;+
Akıllı geçinenleri dikkate almadığını bilsinler.”+