Başlangıç

24 Artık İbrahim iyice yaşlanmıştı. Yehova ona her yönden bereket vermişti.+ 2 Bir gün İbrahim, sahip olduğu her şeyden sorumlu olan en eski* hizmetkârına+ şöyle dedi: “Bana yemin etmeni istiyorum,* 3 aralarında yaşadığım Kenanlılardan oğluma kız almayacaksın.+ Göklerin ve yerin Tanrısı Yehova’nın önünde bana bunun için yemin et. 4 Memleketime, akrabalarıma gideceksin+ ve oğlum İshak’a oradan kız alacaksın.”

5 Fakat hizmetkâr ona şöyle sordu: “Ya kız benimle buraya gelmek istemezse? O zaman oğlunu, senin geldiğin o memlekete+ götüreyim mi?” 6 Bunun üzerine İbrahim şöyle dedi: “Sakın oğlumu oraya götürme.+ 7 Göklerin Tanrısı Yehova beni babamın evinden, akrabalarımın memleketinden çıkardı+ ve benimle konuşup ‘Bu toprakları senin soyuna+ vereceğim’+ diye yemin etti.+ O senin önünden meleğini gönderecek+ ve oğluma oradan kız alacaksın.+ 8 Kız seninle gelmek istemezse, bu yeminden muaf olursun. Fakat sakın oğlumu oraya götürme.” 9 Hizmetkâr, efendisi İbrahim’e yemin etti ve dediğini yapacağına söz verdi.+

10 Sonra hizmetkâr yanına 10 deve ve çeşit çeşit hediye alıp yola çıktı. Mezopotamya’ya, Nahor şehrine doğru yola koyuldu. 11 Şehrin dışındaki bir kuyuya gelince develeri orada yere çöktürdü. Akşamüstüydü, kadınların su çekmeye geldikleri vakitti. 12 Hizmetkâr şöyle dua etti: “Efendim İbrahim’in Tanrısı Yehova, ne olur bugün işimi rast getir ve efendim İbrahim’e vefanı göster. 13 Ben burada su pınarının başındayım ve şehrin kızları su çekmeye geliyorlar. 14 Ben onlardan birine ‘Ne olur testini indir de biraz su içeyim’ dediğimde, bana ‘Lütfen iç, develerine de su vereyim’ diyen kız, kulun İshak’a seçtiğin kız olsun. Efendime iyilik ettiğini bu şekilde anlamamı sağla.”

15 Hizmetkâr daha sözlerini bitirmeden Rebeka omzunda su testisiyle geldi. O Betuel’in kızıydı,+ Betuel de İbrahim’in kardeşi Nahor’un+ Milka’dan+ doğan oğluydu. 16 Rebeka çok güzel bir genç kızdı, ona erkek eli değmemişti. Pınara indi, su testisini doldurdu ve çıktı. 17 Hizmetkâr hemen koşup yanına gitti ve “Ne olur testinden bir yudum su ver de içeyim” dedi. 18 Kız “Tabii efendim” diyerek çabucak testiyi indirdi ve adama su verdi. 19 Ona su verdikten sonra şöyle dedi: “Develerin için de su çekeyim, doyana kadar içsinler.” 20 Hemen testiyi yalağa* boşalttı. Su çekmek için defalarca kuyuya koştu ve hizmetkârın tüm develerine durmaksızın su çekti. 21 Tüm bunlar olup biterken adam şaşkınlıkla, sessiz sedasız kızı izliyordu. Yehova’nın, kendisine yardım edip etmediğini anlamaya çalışıyordu.

22 Develer su içmeyi bitirince, adam kıza yarım şekel ağırlığında altın bir burun halkası ve 10 şekel* ağırlığında iki altın bilezik verdi. 23 Kıza şöyle sordu: “Lütfen söyle, sen kimin kızısın? Geceyi geçirmemiz için babanın evinde yer var mı?” 24 Kız da “Nahor’un+ Milka’dan doğan oğlu Betuel’in+ kızıyım” dedi. 25 Sonra ekledi: “Bizde gecelemeniz için yer var, develer için de bol bol saman ve yem var.” 26 O zaman adam Yehova’nın önünde eğilip yere kapandı 27 ve şöyle dedi: “Efendim İbrahim’in Tanrısı Yehova’ya şükürler olsun. O, efendimden vefasını esirgemedi ve sözünü tuttu. Yehova beni, efendimin akrabalarının evine getirdi.”

28 Kız koşarak gidip annesine ve ailesine tüm bunları anlattı. 29 Rebeka’nın bir erkek kardeşi vardı, ismi Laban’dı.+ Laban pınarın orada duran adamın yanına koştu. 30 Çünkü kız kardeşi Rebeka’nın burun halkasını ve kolundaki bilezikleri görmüş, adamla ilgili söylediklerini duymuştu. Bu yüzden onu karşılamaya geldi. Adam hâlâ pınarın başında develerin yanında duruyordu. 31 Laban hemen ona şöyle dedi: “Yehova’nın sevgili kulu, buyur evimize gel. Neden burada duruyorsun? Size de, develere de yer hazırlatıyorum.” 32 Böylece adamı eve getirdi. Develerin yükünü indirip onlara saman ve yem verdi. Adama ve yanındakilere de ayaklarını yıkamaları için su getirdi. 33 Sonra adamın önüne yemek koydular, fakat o “Geliş nedenimi anlatmadan yemeğe başlamayacağım” dedi. Bunun üzerine Laban “Öyleyse anlat” dedi.

34 Ve adam anlatmaya başladı: “Ben İbrahim’in hizmetkârıyım.+ 35 Yehova, efendime büyük bereket verdi ve onu çok zengin etti. Ona koyunlar, sığırlar, develer, eşekler, gümüşler, altınlar, erkek ve kadın hizmetkârlar verdi.+ 36 Ayrıca efendimin karısı Sara ilerlemiş yaşında efendime bir erkek çocuk doğurdu.+ Efendim sahip olduğu her şeyi oğluna verecek.+ 37 Efendim şöyle diyerek bana yemin ettirdi: ‘Topraklarında oturduğum Kenanlılardan oğluma kız almayacaksın.+ 38 Babamın evine, ailemin yanına gidecek+ ve oğluma oradan kız alacaksın.’+ 39 Ben de efendime ‘Ya kız benimle gelmek istemezse?’ diye sordum.+ 40 Bunun üzerine bana şöyle dedi: ‘Yolunda yürüdüğüm Yehova,+ meleğini seninle gönderecek+ ve işini rast getirecek. Oğluma mutlaka ailemden, babamın evinden+ kız alacaksın. 41 Fakat ailemin yanına gittiğin zaman kızı sana vermezlerse, o zaman bu yeminden muaf olursun. Verdiğin sözden sorumlu tutulmazsın.’+

42 Bugün pınara vardığımda şöyle dedim: ‘Efendim İbrahim’in Tanrısı Yehova, işimi rast getirdiğini şundan bileyim: 43 Ben burada su pınarının başında duruyorum. Bir kız su çekmeye geldiğinde+ ona “Ne olur testinden biraz su içeyim” diyeceğim. 44 Bana “Lütfen iç, develerin için de su çekeyim” diyen kız, efendimin oğlu için seçtiğin kız olsun ey Yehova.’+

45 Bu şekilde içimden dua ediyordum ki, omzunda testiyle Rebeka geldi. Pınara indi ve su çekti. Ona ‘Ne olur biraz su ver’ dedim.+ 46 Kız hemen testiyi omzundan indirdi ve ‘Buyur iç efendim,+ develerine de su vereyim’ dedi. Suyu içtim, develere de su verdi. 47 Ona ‘Sen kimin kızısın?’ diye sordum, o da ‘Nahor’un Milka’dan doğan oğlu Betuel’in kızıyım’ dedi. Bunun üzerine, burnuna halkayı ve bileklerine bilezikleri taktım.+ 48 Sonra eğilip Yehova’nın önünde yere kapandım ve efendim İbrahim’in Tanrısı Yehova’ya şükrettim.+ Çünkü efendimin oğluna, kardeşinin torununu almak için bana yol gösterdi. 49 Şimdi siz efendime vefa ve bağlılık gösterecek misiniz söyleyin. Eğer hayır diyecekseniz bileyim de ona göre ne yapacağıma karar vereyim.”+

50 Bunun üzerine Laban ve Betuel şöyle dedi: “Bu Yehova’nın işi. O yüzden sana evet ya da hayır demek bize düşmez. 51 İşte Rebeka karşında, onu götürebilirsin. Yehova’nın söylediği gibi, efendinin oğlunun karısı olsun.” 52 İbrahim’in hizmetkârı onların bu sözlerini duyar duymaz Yehova’nın önünde yere kapandı. 53 Sonra Rebeka’ya altın ve gümüş takılarla elbiseler çıkarıp verdi. Kızın erkek kardeşine ve annesine de değerli armağanlar verdi. 54 Ardından hizmetkâr ve yanındaki adamlar yemek yediler ve geceyi orada geçirdiler.

Sabahleyin kalkınca hizmetkâr “Müsaadenizle ben artık efendime gideyim” dedi. 55 Bunun üzerine kızın kardeşi ve annesi, “Rebeka en azından 10 gün daha bizimle kalsın, sonra gitsin” dediler. 56 Fakat adam şu karşılığı verdi: “Yehova işimi rast getirdiğine göre beni alıkoymayın. Beni yolcu edin de efendime gideyim.” 57 Onlar “O zaman kızı çağırıp kendisine soralım” dediler. 58 Rebeka’yı çağırıp “Bu adamla gitmek istiyor musun?” diye sordular. O da “İstiyorum” dedi.

59 Bunun üzerine Rebeka’yı,*+ sütannesini,+ İbrahim’in hizmetkârını ve adamlarını yolcu ettiler. 60 Rebeka için hayırdua edip şöyle dediler: “Kız kardeşimiz, sen milyonlarca* kişinin annesi ol. Senin soyun düşmanlarının şehirlerini* ele geçirsin.”+ 61 Sonra Rebeka ile hizmetindeki kızlar develere bindiler ve İbrahim’in hizmetkârının ardından gittiler. Böylece adam Rebeka’yı alıp oradan ayrıldı.

62 İshak, Necef topraklarında+ yaşıyordu. Bir gün Beer-lahay-roi+ civarından döndükten sonra, 63 derin düşünmek için+ akşamüstü kırda dolaşmaya çıkmıştı. Başını kaldırınca gelen develeri gördü. 64 Rebeka da İshak’ı gördü ve hemen deveden indi. 65 Hizmetkâra “Kırdan bizi karşılamaya gelen şu adam kim?” diye sordu. Hizmetkâr “O benim efendim” dedi. Bunun üzerine Rebeka bir örtü alıp başını örttü. 66 Hizmetkâr tüm yaptıklarını İshak’a anlattı. 67 Sonra İshak Rebeka’yı annesi Sara’nın çadırına götürdü.+ Böylece Rebeka’yı karısı olarak almış oldu. İshak ona âşık oldu+ ve annesinin ölümünden sonra teselli buldu.+