Mezmur

42 Akarsuları özleyen bir geyik gibi,

Ben de Seni özlüyorum ey Tanrım.

 2 Susamış birinin suya özlem duyması gibi,

Ben de Tanrı’yı özlüyorum, yaşayan Tanrı’yı.+

 3 Yemeden içmeden kesildim, gece gündüz ağlıyorum,

Bütün gün insanlar benimle alay ediyor,

“Nerede senin Tanrın?” diyorlar.+

 4 Eski günleri hatırladıkça içimi sana döküyorum,

O zamanlar kalabalıklarla birlikte yürürdüm,

Tanrı’nın evine giderlerken, ağırbaşlılıkla onlara önderlik ederdim,

Bayramı kutlayan kalabalıktan

Sevinç ve şükran sesleri yükselirdi.+

 5 Neden düştüm bu ümitsizliğe,+

Neden içim içimi yiyor?

Ben Tanrı’yı bekleyeceğim,+

Tanrımı, yüce kurtarıcımı yine öveceğim.+

Bu yüzden anıyorum Seni,+

Ürdün topraklarında, Hermon doruklarında

Ve Mizar Dağı’nda.*

 7 Şelalelerin uğuldayınca,

Derin sular birbirine sesleniyor,

Bütün o yükselen dalgaların,

Beni boğan dertlerime benziyor.+

 8 Gündüzleri Yehova bana vefasını gösterecek,

Geceleri O’nu ilahilerle yücelteceğim,

Hayat kaynağıma, Tanrıma dua edeceğim.+

 9 Tanrı’ya, kayama,

“Beni neden unuttun?”+ diyeceğim,

“Düşmanlarımın eziyeti yüzünden neden keder içindeyim?”+

10 Düşmanlarım bütün gün “Nerede senin Tanrın?” diyor,+

Acımasızca* benimle alay ediyorlar.

11 Neden düştüm bu ümitsizliğe,

Neden içim içimi yiyor?

Ben Tanrı’yı bekleyeceğim,+

Tanrımı, yüce kurtarıcımı yine öveceğim.+