Eyüp

37 “Kalbim küt küt atıyor,

Yerinden fırlayacak neredeyse.

 2 Tanrı’nın gürleyen sesine kulak verin,

O’nun sesi gök gürültüsü gibi.

 3 Sesini tüm gök altında duyurur,

Ve şimşeğini+ yerin dört bucağına gönderir.

 4 Sonra bir gümbürtü kopar,

Tanrı güçlü sesiyle gürler,+

O konuşurken şimşekler çakar.

 5 Tanrı gürlediğinde+ hayranlık uyandırır,

Aklımızın alamayacağı büyük işler yapar.+

 6 Yağmura ‘Gürül gürül boşal’ der,+

Kar tanelerine ‘Toprağa düş’ diye emreder.+

 7 İnsanoğlunu bir şey yapamaz hale getirir,

Böylece ölümlü insan O’nun işlerini fark eder.

 8 Yaban hayvanları yuvalarına girer,

Oradan çıkmazlar.

 9 Fırtına kendi yerinden kopup gelir,+

Kuzey rüzgârları soğuk getirir.+

10 Tanrı üflediğinde sular donar,+

Geniş suların yüzü buz tutar.+

11 Evet, O bulutları nemle doldurur,

Onların içinde şimşek+ çaktırır,

12 Bulutlar O’nun gönderdiği yerde döner durur,

O yeryüzü için ne emrederse onu yaparlar.+

13 Tanrı onlarla insanları da cezalandırır,+ toprağı da sular,

Vefasını da gösterir.+

14 Söyleyeceklerimi dinle Eyüp,

Dur bir düşün,

Tanrı’nın muhteşem işlerine dikkat et.+

15 O’nun bulutlara nasıl emir verdiğini,

Onlardan nasıl şimşek çaktırdığını biliyor musun?

17 Esen güney rüzgârıyla etraf sessizliğe gömüldüğünde,

Giysilerin neden seni yakar?+

18 Metal bir ayna gibi sapasağlam olan gökleri

Tanrı’yla birlikte yayabilir misin?+

19 O’na ne diyeceğimizi bize söyle,

Çünkü biz karanlıktayız, ne diyeceğimizi bilmiyoruz.

21 Güneş gökte parıl parıl parlasa da,

Eğer rüzgâr esip bulutları dağıtmazsa,

İnsanlar o parlak ışığı bile göremez.

22 Kuzeyde altın gibi bir ışıltı beliriyor,

Tanrı’nın görkemi+ hayranlık uyandırıyor.

23 Her Şeye Gücü Yeten’in büyüklüğünü kavrayamayız,+

O’nun gücü muazzamdır.+