Nehemya

2 Kral Artakserkses’in+ 20. yılının+ Nisan* ayında, Kral’ın önüne getirilen şarabı her zaman olduğu gibi alıp ona verdim.+ Daha önce onun önüne hiç üzüntülü çıkmamıştım. 2 Bu yüzden Kral bana, “Neden böyle üzgün görünüyorsun?” diye sordu. “Hasta olmadığına göre bir derdin olmalı.” Bunu duyunca çok korktum.

3 “Ey Kral, ömrün uzun olsun!” dedim. “Atalarımın gömüldüğü şehir harap halde, kapıları yanıp kül olmuş. Ben nasıl üzgün olmayayım?”+ 4 Kral da “Peki dileğin nedir?” diye sordu. O anda göklerin Tanrısına dua ettim.+ 5 Sonra Kral’a şöyle dedim: “Uygun görürsen ey Kral, eğer bu hizmetkârından hoşnutsan, beni Yahuda’ya, atalarımın gömüldüğü şehre gönder. Ben de orayı yeniden inşa edeyim.”+ 6 O sırada Kraliçe de yanında oturuyordu. Kral beni göndermeyi uygun bularak,+ “Yolculuğun ne kadar sürer, ne zaman geri dönersin?” diye sordu. Ona ne zaman döneceğimi söyledim.+

7 Sonra Kral’a şöyle dedim: “Eğer Kral uygun görürse, Yahuda’ya giderken topraklarından geçmeme izin versinler diye, Irmak Ötesi* bölgesindeki valiler+ için bana mektuplar verilsin. 8 Ayrıca, mabedin yanındaki kalenin+ kapıları, şehir surları+ ve kalacağım ev için bana tomruk versin diye Kraliyet Ormanı’nın bekçisi Asaf için de bir mektup verilsin.” Tanrımın eli üzerimde olduğundan+ Kral bütün istediklerimi verdi.+

9 Böylece Irmak Ötesi bölgesindeki valilere gidip Kral’ın mektuplarını verdim. Kral, yanımda komutanlar ve atlılar da göndermişti. 10 Horonlu Sanballat+ ve Ammonlu+ görevli Tobiya+ tüm bu olanları duydu. Birinin İsrailoğullarının yardımına gelmesi hiç hoşlarına gitmedi.

11 Sonunda Yeruşalim’e vardım ve orada üç gün kaldım. 12 Geceleyin yanımdaki birkaç adamla birlikte kalktık. Yeruşalim için yapılacak şeyler hakkında Tanrımın yüreğime koyduklarını hiç kimseye söylemedim. Yanımda, üzerine bindiğimden başka hayvan yoktu. 13 O gece Dere Kapısı’ndan+ çıktım ve Ejder Pınarı önünden geçip Çöplük Kapısı’na+ doğru gittim. Yeruşalim’in yıkık surlarını, yanmış kapılarını gözden geçirdim.+ 14 Sonra Pınar Kapısı’ndan+ geçip Kral Havuzu’na doğru gittim, orada bindiğim hayvanın geçebileceği kadar yer yoktu. 15 Yine de vadiden+ yukarı doğru çıkıp surları incelemeye devam ettim, hâlâ geceydi. Sonra döndüm ve Dere Kapısı’ndan geçip geri geldim.

16 Yahudi yetkililer+ nereye gittiğimi ve ne yaptığımı bilmiyordu. Yahudilere, kâhinlere,* soylulara, yetkililere ve bu işte çalışacak olan diğerlerine henüz hiçbir şey söylememiştim. 17 En sonunda onlara şöyle dedim: “Ne kadar kötü bir durumda olduğumuzu hepiniz görüyorsunuz. Yeruşalim harap halde, kapıları yanıp kül olmuş. Şimdi gelin Yeruşalim surlarını yeniden inşa edelim ki bu utanç artık silinsin.” 18 Sonra da onlara Tanrımın bana nasıl el uzattığını+ ve Kral’ın neler dediğini+ anlattım. Bunun üzerine, “Hadi gidip inşa işine başlayalım” dediler. Böylece, yapılacak iş için canla başla hazırlığa koyuldular.+

19 Horonlu Sanballat, Ammonlu+ görevli Tobiya+ ve Arap Geşem+ bunu duyunca bizi aşağılayıp alay etmeye başladılar.+ “Burada ne yapıyorsunuz? Kral’a baş mı kaldırıyorsunuz?”+ dediler. 20 Ben de onlara şöyle cevap verdim: “Bu işi göklerin Tanrısının desteğiyle başaracağız.+ O’nun kulları olarak bu inşa işini biz yapacağız. Sizin ise Yeruşalim’de ne payınız ne hakkınız olacak, ne de adınız hatırlanacak.”+