Nehemya
4 Sanballat,+ surları tekrar inşa ettiğimizi duyunca öfkeden deliye döndü ve Yahudilerle alay etmeye başladı. 2 Yanındaki adamların ve Samiriye ordusunun önünde şunları dedi: “Bu zavallı Yahudiler ne yapıyor? Bu işi kendi başlarına mı yapacaklarmış? Kurban da sunacaklar mı? Hepsini bir günde mi bitirecekler? Yanıp moloz yığınına dönmüş taşlara can mı verecekler?”+
3 Yanında duran Ammonlu+ Tobiya+ da, “Şu inşa ettikleri duvara bir tilki çıkacak olsa, taş üstünde taş kalmaz” dedi.
4 “Ey Tanrımız, bizi nasıl aşağıladıklarını duy+ ve söylediklerini kendi başlarına getir,+ düşmana ganimet olup sürgün edilsinler. 5 Onların suçlarını örtme ve günahlarını silme,+ çünkü inşaatta çalışanlara hakaret edip onları aşağılıyorlar.”
6 Biz inşaata devam ettik; açıklıkları onararak surları tek parça haline getirip yarı yüksekliğine kadar tamamladık. Herkes canla başla çalışmaya devam etti.
7 Sanballat, Tobiya,+ Araplar,+ Ammonlular ve Aşdodlular,+ Yeruşalim surlarının onarımının ilerlediğini ve surlardaki gediklerin kapanmaya başladığını duyunca çok öfkelendiler. 8 Yeruşalim’e saldırmak ve şehirde karışıklık çıkarmak üzere birlikte plan yaptılar. 9 Fakat biz Tanrımıza dua ettik ve onlardan korunmak için gece gündüz nöbet tutacak muhafızlar görevlendirdik.
10 Diğer yandan Yahuda halkı, “Çalışanların* gücü tükendi ve hâlâ çok moloz var; surların inşasını asla bitiremeyeceğiz” diyordu.
11 Düşmanlarımız da şöyle diyordu: “Onlar ne olduğunu anlamadan aralarına sızıp onları öldürürüz ve bu işi durdururuz.”
12 Düşmanlara yakın yerlerde oturan Yahudiler her geldiklerinde bize tekrar tekrar* şöyle diyorlardı: “Buraya dört bir yandan saldıracaklar.”
13 Bu yüzden surların ardında alçakta kalan, saldırıya açık yerlere ailelerine göre adamlar yerleştirdim; kılıçları, mızrakları ve yayları vardı. 14 Korktuklarını görünce hemen kalktım; soylulara,+ Yahudi yetkililere ve diğerlerine şöyle dedim: “Onlardan korkmayın.+ Yüce ve heybetli Yehova’yı+ aklınızdan çıkarmayın. Halkınız, oğullarınızla kızlarınız, eşleriniz ve evleriniz için savaşın.”
15 Düşmanlarımız bizim her şeyi öğrendiğimizi ve Tanrı’nın yaptıkları planı boşa çıkardığını duyunca hepimiz surlara, işimizin başına döndük. 16 O günden sonra adamlarımın yarısı çalışırken,+ yarısı da zırhlarını giyip mızraklarla, kalkanlarla ve yaylarla bekledi. Önderler+ de surlarda çalışan Yahuda halkının arkasında durup onlara destek oluyordu. 17 Yük taşıyanlar bir elleriyle iş yaparken diğer elleriyle de mızrak tutuyordu. 18 İnşaatı yapanların hepsi belinde kılıcıyla çalışıyordu, boru* çalacak+ kişi de benim yanımda duruyordu.
19 Soylulara, yetkililere ve halkın geri kalanına şöyle dedim: “İşimiz çok büyük ve hepimiz surların farklı bir yerinde çalışıyoruz, birbirimizden uzağız. 20 Borunun çaldığını duyduğunuzda yanıma toplanın. Tanrımız bizim için savaşacaktır.”+
21 Böylece gün doğumundan yıldızlar belirene kadar çalışmaya devam ettik. Biz çalışırken adamların diğer yarısı da ellerinde mızraklarla beklediler. 22 O zaman halka şunları söyledim: “Tüm erkekler geceyi hizmetkârlarıyla birlikte Yeruşalim’in içinde geçirsin. Geceleri bizim için muhafızlık yapıp gündüzleri de çalışsınlar.” 23 Ben, kardeşlerim, hizmetkârlarım+ ve arkamdaki muhafızlar giysilerimizi çıkarmadık ve mızraklarımızı sağ elimizden bırakmadık.