10 “Canımdan bezdim.+
Dertlerimi haykıracağım.
İçimin acısıyla konuşacağım!
2 Tanrı’ya diyeceğim ki, ‘Beni suçlu bulma,
Neden benimle uğraştığını söyle.
3 Kötülerin planlarını hoş görürken,
Elinin eserini+ hor görmenin,
Onu böyle ezmenin Sana ne yararı var?
4 Sende insan gözleri mi var?
Ölümlü insanın gördüğü gibi mi görüyorsun?
5 Senin ömrün ölümlü insanınki kadar mı,
Hayatın onunki kadar kısa mı?+
6 Öyleyse neden bende hata bulmaya çalışıyor,
Durmadan günah arıyorsun?+
7 Biliyorsun suçlu değilim;+
Kimse beni Senin elinden kurtaramaz.+
8 Senin ellerin beni yapıp biçimlendirdi,+
Fakat şimdi beni yok etmek istiyorsun.
9 Ne olur hatırla, beni topraktan yaptın,+
Ama şimdi yine toprağa döndürüyorsun.+
10 Beni süt gibi döküp
Peynir gibi katılaştırmadın mı?
11 Beni ete ve deriye büründürdün,
Kemiklerle ve kaslarla ördün.+
12 Bana hayat verdin ve vefa gösterdin,
Benimle ilgilenerek hayatımı korudun.+
13 Ama içten içe niyetin başıma kötü şeyler getirmekmiş.
Evet biliyorum, tüm bunlar Senden.
14 Günah işlemiş olsam bunu görürdün,+
Hatamı cezasız bırakmazdın.
15 Eğer suçluysam, yazıklar olsun bana!
Fakat masum olsam bile başımı dik tutamam,+
Çünkü utanca boğulmuş ve acılara doymuş haldeyim.+
16 Başımı dik tutsam da bir aslan gibi beni avlarsın+
Ve yine gücünü bana karşı kullanırsın.
17 Karşıma yeni tanıklar getirir,
Öfkeni daha da büyütürsün
Ve sıkıntı üzerine sıkıntı yaşarım.
18 Öyleyse neden doğmama izin verdin?+
Keşke kimse beni görmeden ölseydim.
19 O zaman dünyaya hiç gelmemiş olurdum;
Anamın karnından doğruca mezara giderdim.’
20 Tanrı beni bıraksın artık, şurada kaç günüm kaldı ki?+
Gözünü üzerimden çeksin de rahat bir nefes alayım.+
21 Nasıl olsa yakında dönüşü olmayan o yere,+
O zifiri karanlık diyara göçüp gideceğim.+
22 Evet, o kapkaranlık diyara;
Orada ışık bile karanlıktır,
Kopkoyu bir karanlık ve karmaşa hüküm sürer.”