Romalılara
7 Kardeşler siz de kabul edersiniz ki (Kanun’u bilenlere söylüyorum), Kanun bir efendi gibi, ancak yaşadığı sürece insan üzerinde güce sahiptir. 2 Örneğin Tanrı’nın kanununa göre, evli bir kadın kocası yaşadığı sürece ona bağlıdır. Fakat kocası ölürse, onun kanunundan özgür kalır.+ 3 Kadın eğer kocası yaşarken başka bir erkeğin eşi olursa zina yapmış olur.+ Fakat kocası ölürse, artık onun kanunundan özgürdür, dolayısıyla başka bir erkeğin eşi olursa bu zina değildir.+
4 Kardeşlerim, biz de Mesih’in bedenini kurban etmesi sayesinde Kanun’dan özgür kaldık.*+ Böylece başka birine, ölüyken diriltilen kişiye ait olabildik+ ve artık Tanrı’yı yücelten meyveler oluşturabiliriz.+ 5 Biz günahkâr bedenimizin arzularına göre yaşarken, Kanun bu arzuların bize günah işlettiğini ve günahın da ölüme götürdüğünü gösterdi.+ 6 Fakat şimdi bizi kısıtlayan Kanun’dan özgür kaldık.+ Böylece Tanrı’ya eskisi gibi yazılı kanuna uyarak değil,+ yeni bir yolla, yani kutsal ruhun+ rehberliğiyle hizmet edebiliriz.
7 Öyleyse Kanun’un kusurlu* olduğunu mu söylüyoruz? Asla! Aslında Kanun olmasaydı günahın ne olduğunu bilmeyecektim.+ Örneğin, Kanun “Açgözlülük etmeyeceksin”+ demeseydi, ben açgözlülüğün ne olduğunu bilmezdim. 8 Fakat günah, bu emir sayesinde bende her tür açgözlü arzuyu ortaya çıkardı; çünkü Kanun yokken günah ölüydü.+ 9 Aslında bir zamanlar Kanun yokken ben yaşıyordum. Fakat Kanun gelince günah hayat buldu, ben ise öldüm.+ 10 Beni hayata götürmesi için verilen Kanun+ ölüme götürdü. 11 Çünkü günah Kanun sayesinde beni ayarttı ve Kanun yoluyla öldürdü. 12 Sonuç olarak, Kanun kutsaldır, emirleri de kutsaldır, doğrudur ve iyidir.+
13 Peki iyi olan Kanun beni ölüme mi götürüyor? Kesinlikle hayır! Bunu günah yapıyor. Kanun ise günahın beni ölüme götürdüğünü açıkça gösterdi.+ Böylece günahın aslında ne kadar korkunç bir şey olduğunu ortaya çıkardı.+ 14 Bildiğimiz gibi Kanun Tanrı’dan geldi, ben ise etten kemikten bir insanım ve günaha* köle olarak satılmışım.+ 15 Kendi yaptıklarımı ben de anlayamıyorum. İstediğim şeyleri değil, nefret ettiğim şeyleri yapıyorum. 16 Bu yaptıklarımı aslında yapmak istemiyorsam, Kanun’un iyi olduğunu kabul ediyorum demektir. 17 Öyleyse bunları yapan aslında ben değilim, içimdeki günahtır.+ 18 Çünkü içimde, yani günahkâr bedenimde iyi bir şeyin olmadığını biliyorum. İyi olanı yapmak istesem de bunu başaramıyorum.+ 19 İstediğim iyi şeyleri değil, istemediğim kötü şeyleri yapıyorum. 20 Eğer istemediğim şeyleri yapıyorsam, aslında bunları ben değil içimdeki günah yapıyor.
21 Öyleyse, ben kendimle ilgili şu gerçeği* görüyorum: Doğruyu yapmak istediğim zaman, kötülük yanı başımda bekliyor.+ 22 İçimdeki insan+ Tanrı’nın kanununu gerçekten seviyor. 23 Fakat bedenimde başka bir kanun* görüyorum, bu günah kanunu zihnimi yöneten kanunla savaşıyor+ ve beni kendine tutsak ediyor.+ 24 Ne zavallı insanım! Beni ölüme* götüren bu bedenden kim kurtaracak? 25 Efendimiz İsa Mesih aracılığıyla beni Tanrı kurtaracak. O’na şükürler olsun! Öyleyse ben zihnimle Tanrı’nın kanununa, fakat bedenimle günah kanununa köleyim.+