Birinci Samuel

18 Yonatan+ Davut’un Saul’a anlattıklarını duyunca onu canı gibi sevmeye başladı ve ikisi dost oldular.+ 2 Saul o günden itibaren Davut’u yanında tuttu, babasının evine dönmesine izin vermedi.+ 3 Yonatan’la Davut aralarında bir dostluk anlaşması yaptılar,+ çünkü Yonatan Davut’u canı kadar çok seviyordu.+ 4 Yonatan üzerindeki kolsuz kaftanı çıkarıp savaş giysisi, kılıcı, yayı ve kemeriyle birlikte Davut’a verdi. 5 Davut seferlere çıkmaya başladı, Saul’un onu gönderdiği her yerde başarılı oldu.*+ Bu nedenle Saul onu ordusunda komutan yaptı.+ Bu hem halkın hem de Saul’un hizmetkârlarının hoşuna gitti.

6 Davut ve yanındakilerin Filistileri yenip döndüğü her seferinde, bütün İsrail şehirlerinden kadınlar şarkılar söyleyip+ dans ederek Kral Saul’u karşılamaya çıkardı. Sevinç içinde tef+ ve lavta* çalarlardı. 7 Zaferi kutlayan kadınlar şöyle şarkı söylerdi:

8 Bu şarkı Saul’un hiç hoşuna gitmedi.+ Çok öfkelendi ve şöyle düşündü: “Davut’a on binlercesini, bana ise sadece binlercesini layık gördüler. Onu bir tek kral yapmadıkları kaldı!”+ 9 O günden itibaren Saul Davut’tan hep şüphe duydu.

10 Ertesi gün Tanrı, Saul’un kötü bir ruh haline girmesine izin verdi*+ ve Saul evde tuhaf davranışlarda bulunmaya* başladı. O sırada Davut daha önceleri olduğu gibi lir çalıyordu.+ Saul’un elinde bir mızrak vardı,+ 11 “Davut’u duvara çakayım” diyerek mızrağı fırlattı.+ Fakat Davut iki kez kurtuldu. 12 Bunun üzerine Saul Davut’tan korkmaya başladı, çünkü Yehova Davut’la birlikteydi,+ fakat Saul’u bırakmıştı.+ 13 Bu yüzden Saul Davut’u binbaşı yaparak yanından uzaklaştırdı. Davut birliklere önderlik ediyordu.+ 14 Yaptığı her işte başarılı olmaya devam ediyordu,+ Yehova onunla birlikteydi.+ 15 Saul Davut’un çok başarılı olduğunu görünce ondan daha da korktu. 16 Fakat tüm İsrail ve Yahuda halkı Davut’u çok seviyordu, çünkü Davut seferlerde onlara önderlik ediyordu.

17 Bir gün Saul Davut’a şöyle dedi: “İşte büyük kızım Merab.+ Onu sana eş olarak vereceğim.+ Ama bana cesurca hizmet etmeye ve Yehova için savaşmaya+ devam etmelisin.” Aslında Saul “Davut’un sonu benim elimden olmasın, onu Filistiler öldürsün” diye düşünüyordu.+ 18 Davut ise Saul’a şöyle cevap verdi: “Ben kimim ki? İsrail’de babamın ailesi, akrabalarım kim ki benim gibi biri krala damat olsun?”+ 19 Ne var ki Saul’un kızı Merab’ın Davut’la evlenme zamanı gelmeden, Saul onu Meholalı Adriel’e+ verdi.

20 Bu arada Saul’un diğer kızı Mikal+ Davut’a âşıktı. Saul bunu öğrenince çok sevindi 21 ve şöyle düşündü: “Kızı ona vereyim, böylece Davut’a tuzak kurup Filistilerin onu öldürmesini sağlarım.”+ Sonra Davut’a ikinci kez “Artık damadım olacaksın” dedi. 22 Hizmetkârlarına da şu emri verdi: “Davut’a gizlice deyin ki, ‘Kral senden çok memnun, tüm hizmetkârları da seni çok seviyor. Gel Kral’ın damadı ol.’” 23 Saul’un hizmetkârları bunu söyleyince Davut, “Ben yoksul ve önemsiz bir adamım. Benim için Kral’a damat olmak kolay mı sanıyorsunuz?” dedi.+ 24 Hizmetkârlar da Davut’un söylediklerini Saul’a bildirdiler.

25 Bunun üzerine Saul “Davut’a şunu söyleyin” dedi. “Kral, kızı için 100 Filisti’nin sünnet derisinden+ başka bir başlık parası+ istemiyor. Çünkü düşmanlarından öç almak istiyor.” Aslında Saul, Davut’un Filistiler tarafından öldürülmesi için tuzak kuruyordu. 26 Saul’un hizmetkârları bu sözleri Davut’a ilettiler. O zaman Kral’ın damadı olma fikri onun hoşuna gitti.+ Davut kendisine tanınan süre dolmadan 27 adamlarıyla birlikte gitti ve 200 Filisti’yi öldürdü. Kral’ın damadı olmak için Filistilerin sünnet derilerinin hepsini Saul’a getirdi. Saul da kızı Mikal’i Davut’a eş olarak verdi.+ 28 Saul, Yehova’nın Davut’la olduğunu+ ve kızı Mikal’in Davut’u çok sevdiğini açıkça gördü.+ 29 Bu yüzden Davut’tan daha da çok korktu ve hayatının sonuna dek Davut’a düşman oldu.+

30 Bu arada, Filisti beyleri İsrail’e saldırılar düzenliyordu. Davut her seferinde Saul’un diğer tüm adamlarından daha başarılı oluyordu.+ Davut büyük bir isim yaptı.+