Korahoğullarının ilahisi.+ Başmüzisyene: Mahalat makamında, sırayla karşılıklı olarak söylensin. Ezrahoğlu Heman’ın+ maskili.
88 Ey Yehova, kurtarıcı Tanrım,+
Gündüzleri Sana yakarırım,
Gece de önüne gelirim.+
2 Duam Sana erişsin,+
Yardım yakarışıma kulak ver.+
3 Çünkü felakete doydum,+
Hayatım mezarın eşiğinde.+
4 Şimdiden ölüm çukuruna inenler arasında sayılıyorum,+
Zavallı bir adama döndüm.+
5 Katledilip mezara konmuş ölüler gibi,
Ölüler arasında bırakıldım,
Sen onları artık hatırlamazsın,
İlginden yoksundur onlar.
6 Sen beni en derin çukura soktun,
Karanlıklara, dipsiz derinliklere gömdün.
7 Öfkenin ağırlığı altında eziliyorum,+
O güçlü dalgaların beni yutuyor. (Selah)
8 Tanıdıklarımı benden uzaklaştırdın,+
Onların gözünde beni iğrenç biri yaptın.
Kısılıp kaldım, kaçamıyorum.
9 Çektiğim acıdan gözümün ışığı söndü.+
Gün boyu Sana yakarıyorum ey Yehova,+
Ellerimi Sana açıyorum.
10 Harika işlerini ölülere mi göstereceksin?
Ölümün aciz tutsakları kalkıp Seni yüceltebilir mi?+ (Selah)
11 Vefan mezarda duyurulur mu?
Sadakatin kara toprakta bildirilir mi?
12 Harika işlerin karanlıklarda,
Doğruluğun unutulanlar diyarında bilinir mi?+
13 Yine de Yehova, yardım için Sana feryat ederim,+
Her sabah önüne gelir dualarım.+
14 Neden beni reddediyorsun Yehova?+
Neden yüzünü benden gizliyorsun?+
15 Gençliğimden beri hep ezildim,
Ölümün eşiğine geldim,+
İzin verdiğin korkunç felaketlerle hissizleştim.
16 Yakıcı öfken karşısında çaresizim,+
İçime düşürdüğün korkularla yok olup gidiyorum.
17 Bu korkular taşkın sular gibi gün boyu etrafımı kuşatıyor,
Dört bir yandan üzerime çullanıyor.
18 Arkadaşlarımı ve yakınlarımı benden uzaklaştırdın,+
Artık tek dostum karanlık.