Asaf’ın+ maskili.
78 Kanunuma kulak ver ey halkım,
Ağzımdan çıkan sözleri dinle.
2 Ağzımı bir özdeyişle açacağım.
Dilimden çok eski bilmeceler dökülecek.+
3 Babalarımızın bize anlattıklarını,+
Duyduğumuz ve bildiğimiz şeyleri,
4 Onların torunlarından gizlemeyeceğiz,
Hepsini gelecek nesillere anlatacağız,+
Yehova’nın övülesi işlerini, gücünü+
Ve yaptığı harikaları duyuracağız.+
5 O Yakup’a hatırlatıcı emirler verdi,
İsrail’e bir kanun koydu.
Bunları çocuklarına öğretmelerini,+
Atalarımıza emretti.
6 Bunu yaptı ki sonraki nesil,
Doğacak çocuklar bunları bilsin+
Ve kendi çocuklarına anlatsın.+
7 Böylece bu çocuklar Tanrı’ya güven duysun,
Tanrı’nın yaptıklarını unutmasın,+
Emirlerine uysunlar.+
8 O zaman atalarına benzemez;
Onlar gibi inatçı, isyankâr+ ve yüreği kararsız bir nesil,+
Tanrı’ya sadakatsiz bir halk olmazlar.
9 Efraimoğulları oklarını kuşanmıştı,
Ama savaş gününde geri çekildiler.
10 Tanrı’nın ahdine uymadılar,+
Kanununun gösterdiği yolda yürümeyi reddettiler.+
11 Ayrıca O’nun yaptıklarını,
Önlerinde yaptığı harika işleri+ unuttular.+
12 O Mısır’da, Tsoan topraklarında,+
Atalarının gözü önünde olağanüstü işler yaptı.+
13 Geçsinler diye denizi yardı,
Sular bir duvar gibi yükseldi.+
14 Onlara gündüz bulutla,
Bütün gece de ateşin ışığıyla yol gösterdi.+
15 Çölde kayaları yardı,
Derin sulardan içer gibi onlara kana kana su içirdi.+
16 Sarp kayadan akarsular çıkardı
Ve suları ırmak gibi akıttı.+
17 Yine de çölde Yüceler Yücesi’ne isyan ederek,+
O’na karşı günah işlemeyi sürdürdüler,
18 Canlarının çektiği yiyeceği inatla isteyerek,
Yüreklerinde Tanrı’ya meydan okudular.+
19 Ve Tanrı’ya karşı söylendiler,
“Tanrı çölde sofra kurabilir mi?” dediler.+
20 O, sular aksın, dereler fışkırsın diye kayaya vurdu.+
Fakat onlar “Ekmek de verebilir mi?
Ya da halkına et gönderebilir mi?” dediler.+
21 Yehova bunu duyunca çok kızdı,+
Yakup’un üzerine ateş+ yağdırdı
Ve İsrail’e öfkesi kabardı,+
22 Çünkü Tanrı’ya güvenmediler,+
Kendilerini kurtarabileceğine iman etmediler.
23 O da gökteki bulutlara emretti
Ve göğün kapılarını açtı.
24 Onlar yesin diye man yağdırdı,
Göklerin tahılını verdi onlara.+
25 İnsan, kudretlilerin+ ekmeğini yedi,
Tanrı verdiği yiyecekle onları doyurdu.+
26 Göklerde bir doğu rüzgârı estirdi,
Gücüyle bir güney rüzgârı çıkardı.+
27 Deniz kıyısındaki kumlar kadar kuş gönderdi,
Evet, üzerlerine toz gibi et yağdırdı.
28 Bunları konakladıkları yerin ortasına,
Çadırlarının çevresine yağdırdı.
29 Tıka basa yediler,
Onlara arzuladıklarını verdi.+
30 Daha iştahları dinmemişken,
Daha yiyecek ağızlarındayken,
31 Tanrı’nın gazabı onlara karşı kabardı,+
En güçlü adamlarını öldürdü,+
İsrail’in delikanlılarını yere serdi.
32 Buna rağmen daha da çok günah işlediler,+
O’nun harika işlerine+ iman etmediler.
33 Bu yüzden onların günlerini bir soluk gibi bitirdi,+
Yıllarını ani bir felaketle sona erdirdi.
34 Tanrı ne zaman onları ölümle cezalandırsa,
O zaman O’na başvururlardı,+
O zaman O’na döner ve danışırlardı.
35 Tanrı’nın onların kayası olduğunu,+
Yüceler Yücesi Tanrı’nın onları bedelle kurtardığını,
Ancak o zaman hatırlarlardı.+
36 Ama dilleriyle O’nu aldatmaya çalıştılar,
Dudaklarıyla yalan söylediler.
37 O’na yürekten bağlı değillerdi+
Ve ahdine sadık kalmadılar.+
38 O yine de merhametliydi,+
Suçlarını bağışladı ve onları mahvetmedi.+
Bütün gazabını ortaya sermek yerine,
Birçok kez öfkesini tuttu.+
39 Çünkü onların etten kemikten olduğunu,+
Esip giden, bir daha da geri dönmeyen bir rüzgâr olduklarını unutmadı.
40 Kaç kez çölde O’na isyan ettiler,+
Ve ıssız topraklarda O’nu incittiler!+
41 Tanrı’yı tekrar tekrar sınadılar,+
İsrail’in Kutsalı’na acı verdiler.
42 O’nun gücünü,
Onları düşmandan kurtardığı günü unuttular,+
43 Mısır’da nasıl olağanüstü işler yaptığını+
Ve Tsoan topraklarındaki mucizelerini akıllarına getirmediler,
44 Halk kendi akarsularından içemesin diye,
Nil kanallarını nasıl kana çevirdiğini unuttular.+
45 Onları yiyip bitirsin diye atsineği sürüleri,+
Mahvolsunlar diye kurbağalar gönderdi.+
46 Ürünlerini doymak bilmez çekirgelere verdi,
Emeklerinin meyvesini çekirge sürülerine yedirdi.+
47 Asmalarını da firavunincirlerini de,
Dolu taneleriyle yok etti.+
48 Yük hayvanlarını doluya,+
Sürülerini yıldırımlara teslim etti.
49 Yakıcı öfkesini üzerlerine gönderdi,
Hiddet, gazap ve sıkıntı yağdırdı,
Melekler felaket getirdi.
50 Öfkesinin önündeki yolu açtı,
Canlarını ölümden esirgemedi,
Onları salgın hastalığın pençesine düşürdü.
51 Ve sonunda Mısır’ın bütün ilk doğanlarını,+
Güçlerinin ilk meyvesini Ham’ın çadırlarında vurdu.
52 Sonra halkını oradan koyunlar gibi çıkardı.+
Bir sürüye yol gösterir gibi,
Çölde onlara yol gösterdi.
53 Onlara rehber oldu ve tehlikelerden korudu,
Korkuya kapılmadılar,+
Düşmanları denize gömüldü.+
54 Onları Kendi kutsal topraklarına,+
Sağ eliyle aldığı bu dağlık bölgeye getirdi.+
55 Önlerinden milletleri kovdu,+
Toprakları onlara ölçü ipiyle bölüştürdü+
Ve İsrail kabilelerini evlerine yerleştirdi.+
56 Onlar ise Tanrı’ya meydan okumaya,
Yüceler Yücesi’ne başkaldırmaya devam ettiler,+
O’nun hatırlatmalarına dikkat etmediler.+
57 Ataları gibi O’na sırt çevirip hainlik ettiler,+
Gevşemiş bir yay gibi güvenilmezlerdi.+
58 Yaptıkları yüksek yerlerle O’nu hep öfkelendirdiler,+
Oyma putlarıyla O’nu kızdırdılar.+
59 Tanrı bunları gördü ve çok öfkelendi,+
Bu nedenle İsrail’i tamamen reddetti.
60 Sonunda Şilo’daki Kutsal Çadır’ını bıraktı,+
İnsanlar arasında oturduğu meskenden ayrıldı.+
61 Gücünün simgesini esarete gönderdi,
Görkemini düşmanın eline teslim etti.+
62 Halkını kılıca yem etti,+
Mirasına karşı gazaplandı.
63 Delikanlılarını ateş yuttu,
Kızlarına düğün türküsü söylenmez oldu.
64 Kâhinleri kılıçla yere serildi,+
Geride kalan dulları gözyaşı dökmedi.+
65 O zaman Yehova, uykudan kalkar gibi,+
Şarabın ardından uyanan bir yiğit+ gibi kalktı.
66 Düşmanlarını geri püskürttü,+
Onları silinmeyecek bir utanca boğdu.
67 Yusuf’un çadırını reddetti,
Efraim kabilesini seçmedi.
68 Yahuda kabilesini,+
Sevdiği Sion Dağı’nı seçti.+
69 Mabedini gökler kadar sağlam yaptı,+
Sonsuza dek dursun diye kurduğu yeryüzü gibi.+
70 Ve kulu Davut’u seçti,+
Onu koyunların arasından,+
71 Yavrularını emziren koyunların peşinden aldı
Ve halkı Yakup’un,
Mirası olan İsrail’in çobanı yaptı.+
72 O da Tanrı’ya bağlı bir yürekle halka çobanlık etti,+
Büyük bir beceriyle onlara yol gösterdi.+