Başlangıç
32 Yakup yoluna devam etti, yolda karşısına Tanrı’nın melekleri çıktı. 2 Yakup onları görür görmez “Bu Tanrı’nın ordusu!” dedi. Bu nedenle oraya Mahanaim* adını verdi.
3 Sonra Yakup Edom+ topraklarında, Seir bölgesinde+ olan abisi Esav’a önden haberciler gönderdi. 4 Onlara şunu emretti: “Efendim Esav’a şöyle deyin: ‘Kulun Yakup diyor ki, şimdiye dek Laban’ın yanındaydım, uzun süre orada yaşadım.+ 5 Sığırlarım, eşeklerim, koyunlarım, erkek ve kadın hizmetkârlarım oldu.+ Efendime haber gönderip gönlünü almak istedim.’”
6 Bir süre sonra haberciler geri döndü ve Yakup’a şöyle dediler: “Abin Esav’la konuştuk. Seni karşılamaya geliyor, yanında 400 adam var.”+ 7 Yakup çok korktu ve kaygılandı.+ Bu nedenle yanındaki insanları, koyunları, keçileri, sığırları ve develeri iki gruba ayırdı. 8 Şöyle dedi: “Esav bir gruba saldırırsa, hiç değilse diğer grup kaçıp kurtulur.”
9 Ardından Yakup şöyle dua etti: “Atam İbrahim’in, babam İshak’ın Tanrısı Yehova! Bana ‘Memleketine, akrabalarının yanına dön, sana nimetler vereceğim’ dedin.+ 10 Hiç layık olmadığım halde bu kuluna vefa gösterdin ve hep sözüne sadık kaldın.+ Ürdün Irmağı’nı geçtiğimde değneğimden başka bir şeyim yoktu. Ama şimdi iki gruba ayıracak kadar çok malım var.+ 11 Yalvarırım,+ beni abim Esav’ın elinden kurtar. Çünkü gelip bana saldırmasından,+ çocuklara ve annelerine zarar vermesinden korkuyorum. 12 Bana şöyle demiştin: ‘Sana nimetler vereceğim. Soyunu denizin kumu gibi çoğaltacağım, sayılamayacak kadar çok olacaklar.’”+
13 Yakup geceyi orada geçirdi. Sonra abisi Esav’a hediye etmek için+ hayvanlarından şunları ayırdı: 14 200 dişi keçi, 20 erkek keçi, 200 koyun, 20 koç, 15 emzirdikleri yavrularıyla birlikte 30 deve, 40 inek, 10 boğa, 20 dişi eşek ve 10 erkek eşek.+
16 Ardından bu sürüleri hizmetkârlarına ayrı ayrı teslim etti ve şöyle dedi: “Önümden gidip ırmağı geçin. Sürülerin arasında mesafe bırakın.” 17 Birinci hizmetkâra şunu emretti: “Abim Esav’la karşılaştığında sana ‘Kimin hizmetkârısın? Nereye gidiyorsun? Bu önündeki sürü kimin?’ diye sorarsa 18 ona şöyle de: ‘Efendim Esav,+ ben kulun Yakup’un hizmetkârıyım. Bu sürü de onun sana hediyesi. Kendisi arkamızdan geliyor.’” 19 Yakup sürüleri emanet ettiği diğer hizmetkârlara da şöyle emretti: “Esav’la karşılaştığınızda ona böyle söyleyeceksiniz. 20 Ayrıca ‘Kulun Yakup da arkamızdan geliyor’ diyeceksiniz.” Çünkü Yakup şöyle düşünüyordu: “Önden gönderdiğim hediyelerle+ abimi yatıştırırsam, karşılaştığımızda belki bana iyi davranır.” 21 Böylece hizmetkârlar hediyelerle birlikte önden gidip ırmağı geçti, fakat Yakup o geceyi konakladığı yerde geçirdi.
22 Sonra gece kalkıp iki karısını,+ iki hizmetçisini+ ve 11 oğlunu alarak Yabbok Deresi’nin+ sığ yerinden geçti. 23 Böylece onları ve sahip olduğu diğer her şeyi dereden* karşıya geçirdi.
24 Yakup arkada tek başına kalmıştı. O sırada bir adam onunla güreşmeye başladı, gün doğana dek güreştiler.+ 25 Adam Yakup’a üstün gelemediğini görünce onun kalçasına* dokundu; güreşirlerken Yakup’un kalçası çıktı.+ 26 Adam “Bırak beni gideyim, artık gün doğuyor” dedi. Yakup da “Beni kutsamadan* seni bırakmam” diye karşılık verdi.+ 27 Adam ona “İsmin ne?” diye sordu, o da “Yakup” dedi. 28 O zaman adam şöyle dedi: “Senin ismin artık Yakup değil İsrail* olacak,+ çünkü Tanrı’yla+ ve insanlarla mücadele ettin ve sonunda üstün geldin.” 29 Yakup “Ne olur bana adını söyle” dedi. Adam ise “Neden adımı öğrenmek istiyorsun?”+ dedi ve orada Yakup’u kutsadı. 30 Yakup “Tanrı’nın yüzünü gördüm, yine de sağ kaldım”+ diyerek oranın adını Peniel*+ koydu.
31 Sonra Yakup Penuel’den* ayrıldı, o sırada güneş yeni doğmuştu. Yakup kalçasından ötürü topallıyordu.+ 32 Bu yüzden İsrailoğulları hâlâ hayvanın kalça sinirini* yemezler. Çünkü Yakup’la güreşen adam onun kalça sinirinin geçtiği yere dokunmuştu.