Markos İncili

9 Sonra şöyle devam etti: “Emin olun ki, burada olanlardan bazıları Tanrı’nın Krallığı’nın büyük bir kudretle geldiğini görmeden ölümü tatmayacak.”+ 2 Altı gün sonra İsa Petrus’u, Yakup’u ve Yuhanna’yı alıp yüksek bir dağa çıkardı, yanlarında başka kimse yoktu. Onların önünde görünümü değişti;+ 3 üzerindeki giysiler parlamaya başladı ve bembeyaz oldu, öyle ki dünyada hiç kimse onları yıkayıp böyle ağartamazdı. 4 Ayrıca Musa ve İlya göründü, İsa’yla konuşuyorlardı. 5 O zaman Petrus İsa’ya şöyle dedi: “Öğretmen,* buraya gelmemiz çok iyi oldu. Senin için, Musa için ve İlya için üç çadır kuralım.” 6 Aslında Petrus ne diyeceğini ya da ne yapacağını bilemiyordu, çünkü çok korkmuşlardı. 7 O sırada bir bulut belirip üzerlerini kapladı ve buluttan şöyle bir ses geldi:+ “Bu Benim sevgili oğlumdur.+ Onu dinleyin.”+ 8 Sonra birden etraflarına baktılar, İsa’dan başka kimse yoktu.

9 Dağdan inerlerken İsa onlara, İnsanoğlu ölüp diriltilene kadar+ bu gördüklerini kimseye anlatmamalarını sıkı sıkıya tembih etti.+ 10 Onlar da bu tembihine uydular, yine de ölüp diriltilmesinin ne anlama geldiğini aralarında konuşmaya başladılar. 11 Sonra ona şöyle sordular: “Yazıcılar neden Mesih’ten önce İlya’nın+ gelmesi gerektiğini söylüyor?”+ 12 İsa şöyle cevap verdi: “Evet, önce İlya gelmeli ve her şeyi yine doğru duruma getirmeli.+ Peki neden İnsanoğlu’nun çok acılar çekmesi+ ve aşağılanması gerektiği yazılmıştır?+ 13 Şunu bilin ki, tıpkı yazıldığı gibi aslında İlya+ geldi ve ona istedikleri her şeyi yaptılar.”+

14 İsa ve üç öğrencisi diğer öğrencilerin yanına geldiğinde, etraflarına büyük bir kalabalığın toplandığını ve yazıcıların öğrencilerle tartıştığını gördüler.+ 15 Fakat kalabalık İsa’yı görür görmez çok şaşırdı ve onu selamlamak için yanına koştu. 16 İsa “Neyi tartışıyorsunuz?” diye sordu. 17 Kalabalıktan biri şöyle cevap verdi: “Öğretmen, oğlumu sana getirdim; çünkü içinde onu dilsiz yapan bir ruh var.+ 18 Ruh onu ne zaman ele geçirse yere fırlatıyor, oğlumun ağzından köpükler çıkıyor, dişlerini gıcırdatıyor ve bitkin düşüyor. Senin öğrencilerine onu çıkarmalarını söyledim ama yapamadılar.” 19 Bunun üzerine İsa şöyle dedi: “Ey imansız nesil,+ daha ne kadar aranızda kalacağım? Daha ne kadar size katlanacağım? Onu bana getirin.”+ 20 Çocuğu getirdiler. Fakat ruh İsa’yı görür görmez, çocuk ruhun etkisiyle yere düşüp çırpınmaya başladı. Ağzından köpükler çıkararak yuvarlanıyordu. 21 İsa çocuğun babasına “Ne zamandan beri böyle?” diye sordu. Babası da “Küçüklüğünden beri” dedi. 22 “Ruh oğlumu öldürmek için defalarca onu ateşe ve suya attı. Eğer bir şey yapabilirsen yap, bize acı ve yardım et.” 23 İsa ona şöyle dedi: “Neden ‘Eğer yapabilirsen’ diyorsun? İmanı olan için her şey mümkündür.”+ 24 Çocuğun babası bunu duyar duymaz “İmanım var! İmanımın yetmediği yerde sen bana yardımcı ol!”+ diye feryat etti.

25 İsa bir kalabalığın oraya doğru hızla geldiğini görünce kötü ruhu azarladı ve şöyle dedi: “Sağır ve dilsiz yapan ruh, sana emrediyorum, onun içinden çık ve bir daha girme!”+ 26 Ruh bağırdı ve çocuğun defalarca çırpınmasına neden oldu, sonra ondan çıktı. Çocuk yerde ölü gibi yatıyordu, bu yüzden çoğu kişi “Çocuk öldü!” demeye başladı. 27 Fakat İsa onu elinden tutup ayağa kaldırdı. 28 Sonra İsa bir eve girdi ve yalnızken öğrencileri ona “Ruhu biz neden çıkaramadık?” diye sordular.+ 29 O da “Bu tür ruhlar sadece duayla çıkarılabilir” dedi.

30 Oradan ayrılıp Celile’den geçtiler, fakat İsa nerede olduğunu kimsenin bilmesini istemiyordu. 31 Çünkü öğrencilerine bazı şeyler öğretmek istiyordu, şunları söylüyordu: “İnsanoğlu ihanete uğrayıp düşmanlarının eline teslim edilecek ve öldürülecek,+ fakat üç gün sonra diriltilecek.”+ 32 Ancak onlar söylediklerini anlamadılar, soru sormaya da korktular.

33 Sonra Kefernahum’a geldiler. Eve girince İsa onlara “Yolda neyi tartışıyordunuz?” diye sordu.+ 34 Kimseden çıt çıkmadı, çünkü aralarında kimin en büyük olduğunu tartışmışlardı. 35 Bunun üzerine İsa oturdu ve Onikileri çağırıp onlara şöyle dedi: “Kim birinci olmak isterse, hepinizin sonuncusu, hepinizin hizmetçisi olsun.”+ 36 Sonra küçük bir çocuğu alıp ortalarına getirdi ve onu kollarının arasına alıp şöyle dedi: 37 “Kim benim adımdan ötürü böyle bir çocuğu kabul ederse,+ beni kabul etmiş olur. Ve kim beni kabul ederse, yalnızca beni değil, beni göndereni de kabul etmiş olur.”+

38 Yuhanna ona “Öğretmen, senin ismini kullanarak cin çıkaran bir adam gördük; bizden biri olmadığı için ona engel olmaya çalıştık”+ dedi. 39 Fakat İsa şu karşılığı verdi: “Ona engel olmayın, çünkü kimse benim adımla olağanüstü bir iş yapıp da hemen ardından beni kötüleyemez. 40 Bize karşı olmayan bizim yanımızdadır.+ 41 Ayrıca kim Mesih’e ait olduğunuz için size bir bardak su verirse,+ emin olun karşılığını alacaktır.+ 42 Fakat kim iman eden bu küçüklerden birini tökezletirse, boynuna büyük* bir değirmen taşı bağlanıp denize atılması kendisi için daha iyi olur.+

43 Eğer elin seni günaha sokuyorsa* onu kes at. Elin sakat olarak hayat ödülüne erişmen, iki elle Hinnom Vadisi’ne,* kimsenin söndüremeyeceği ateşe gitmenden iyidir.+ 44* —— 45 Eğer ayağın seni günaha sokuyorsa, onu kes at. Topal olarak hayat ödülüne erişmen, iki ayakla Hinnom Vadisi’ne+ atılmandan iyidir. 46* —— 47 Eğer gözün seni günaha sokuyorsa, onu çıkar at.+ Tek gözle Tanrı’nın Krallığı’na girmen, iki gözle Hinnom Vadisi’ne atılmandan iyidir.+ 48 Orada kurtçuklar ölmez ve ateş sönmez.+

49 Herkesin üzerine, tuz serper gibi ateş serpilmeli.+ 50 Tuz iyidir, fakat tadını kaybederse ona neyle tat verirsiniz?+ Kendi içinizde tuz olsun+ ve aranızdaki barışı koruyun.”+