Zekeriya
7 Kral Darius’un 4. yılında, 9. ay olan Kislev* ayının 4’ünde Zekeriya’ya Yehova’dan bir söz geldi.+ 2 Beytel halkı, Yehova’nın desteğini dilemek için Şaretser’i, Regem-melek’i ve adamlarını gönderip 3 Orduların Hâkimi Yehova’nın mabedinin kâhinlerine ve peygamberlere şöyle sordular: “Yıllardır olduğu gibi, yine 5. ay+ ağlayıp oruç* tutalım mı?”*
4 Ve bana yine Orduların Hâkimi Yehova’dan bir söz geldi: 5 “Memleketin tüm halkına ve kâhinlere de ki, ‘70 yıldır,+ 5. ve 7. aylarda+ oruç tutup feryat ettiniz. Peki gerçekten Benim için mi oruç tuttunuz? 6 Yerken, içerken kendiniz için yiyip içmediniz mi? 7 Yeruşalim ve çevresindeki şehirlerde insanlar barış içinde yaşarken, Necef ve Şefela’da insanlar varken, Yehova’nın önceki peygamberler aracılığıyla söylediği sözleri+ dinlemeniz gerekmez miydi?’”
8 Zekeriya’ya yine Yehova’dan şu söz geldi: 9 “Orduların Hâkimi Yehova şöyle diyor: ‘Adaletle hüküm verin,+ birbirinize vefalı+ ve merhametli olun. 10 Dul kadının, yetimin,+ aranızda yaşayan yabancının,+ savunmasız kişinin+ hakkını yemeyin. Birbirinize kötü niyet beslemeyin.’+ 11 Atalarınız bu söylenenlere kulak asmadılar,+ inatla sırt çevirdiler+ ve duymamak için kulaklarını tıkadılar.+ 12 Orduların Hâkimi Yehova’nın, ruhunu verdiği önceki peygamberler aracılığıyla bildirdiği sözleri yerine getirmemek+ ve kanuna* uymamak için yüreklerini taş* gibi sertleştirdiler.+ Bu nedenle Orduların Hâkimi Yehova çok öfkelendi.”+
13 “‘Ben konuşunca onlar nasıl Beni dinlemediyse,+ onlar yakarınca da Ben onları dinlemedim.’+ Orduların Hâkimi Yehova böyle diyor. 14 ‘Onları bir fırtınayla hiç tanımadıkları milletlerin arasına savurdum.+ Geride bıraktıkları topraklar ıssız kaldı, oradan ne geçen oldu, ne de oraya geri dönen.+ Çünkü onlar o güzel diyarı tüyler ürperten, yıkık dökük bir yere çevirdi.’”