Romalılara

3 O halde, Yahudi olmanın ya da sünnetin yararı nedir? 2 Her yönden çoktur. Öncelikle Tanrı’nın kutsal sözleri Yahudilere emanet edilmiştir.+ 3 Fakat içlerinden bazıları iman etmedi. Bu durumda onların imansızlığı Tanrı’nın güvenilmez olduğunu mu gösteriyor? 4 Asla! Her insan yalancı çıksa da,+ Tanrı’nın doğru söylediği anlaşılacak.+ O’nun hakkında şöyle yazılmıştır: “Söylediklerinde haklı çıkacaksın ve davanı kazanacaksın.”+ 5 Diyorlar ki, kötü işlerimiz sayesinde Tanrı’nın doğruluğu daha net görülüyor. Peki o zaman Tanrı büyük öfkesini gösterdiğinde adaletsizlik yapmış olmaz mı? (Bazıları böyle düşünüyor.) 6 Asla! Tanrı adaletsiz olsaydı dünyayı nasıl yargılardı?+

7 Ya da biri şöyle düşünebilir: “Eğer ben yalan söylediğimde Tanrı’nın doğru söylediği daha net görülüyorsa ve sonuçta O yüceliyorsa, neden benim günahkâr olduğuma hükmediyor?” 8 Ayrıca neden biz de “Kötülük yapalım ki iyilik olsun” demeyelim? Bazıları bizi kötüleyerek böyle dediğimizi iddia ediyor. Bunu söyleyenlere verilecek hüküm adalete uygundur.+

9 Öyleyse ne diyelim? Biz Yahudiler daha mı iyi durumdayız? Kesinlikle değil! Daha önce herkesin, Yunanlılar gibi Yahudilerin de günahkâr olduğunu söyledik.+ 10 Tıpkı yazıldığı gibi: “Doğru* insan yok, bir kişi bile yok;+ 11 anlayışı olan kimse yok, Tanrı’yı arayan kimse yok. 12 Tüm insanlar yoldan sapmış, hepsi birden işe yaramaz olmuşlar, iyilik yapan kimse yok, bir kişi bile kalmamış.”+ 13 “Onların ağzı açık mezar gibidir, dilleriyle aldatıyorlar.”+ “Dudaklarında yılan zehri var.”+ 14 “Ağızları lanetle ve acı sözlerle dolu.”+ 15 “Kan dökmeye koşa koşa giderler.”+ 16 “İzledikleri yollarda yıkım ve perişanlık var, 17 barış yolunu bilmezler.”+ 18 “Tanrı korkusu nedir bilmezler.”+

19 Bildiğimiz gibi, Kanun’un tüm söyledikleri ona uymakla yükümlü olanlar içindir, bu nedenle hiçbiri masum olduğunu iddia edemez. Tüm dünya Tanrı’nın önünde suçludur ve cezayı hak eder.+ 20 Dolayısıyla Tanrı hiç kimseyi Kanun’un emrettiği işleri yaptığı için doğru saymaz.*+ Kanun sadece günahkâr olduğumuzu daha iyi anlamamızı sağlar.+

21 Fakat Tanrı’nın istediği doğruluk şimdi Kanun’dan bağımsız olarak açıklandı;+ Kanun’da ve peygamberlerin yazılarında bu önceden bildirilmişti.+ 22 Evet, İsa Mesih’e iman eden herkes Tanrı’nın gözünde doğru biri olabilir, insanlar arasında hiçbir ayrım yoktur.+ 23 Çünkü hepsi günahkâr* oldu ve hiç kimse Tanrı’nın yüce niteliklerini yansıtamadı.+ 24 Tanrı lütufkâr olduğu için onları Mesih İsa’nın ödediği fidyeyle*+ günahtan kurtararak doğru sayar. Bu karşılıksız bir armağandır.+ 25 Tanrı İsa’yı kurban olarak verdi ki,+ fidyeye* iman eden insanları Kendisiyle barıştırsın.*+ Bu şekilde, geçmişte insanlara sabredip işledikleri günahları bağışlarken Kendi doğruluk standartlarına uygun davrandığını gösterdi. 26 Şimdi de İsa’ya iman edenleri+ doğru sayarak Kendi doğruluk standartlarına+ uygun davrandığını gösteriyor.

27 Öyleyse övünecek bir şey var mı? Hayır yok. Hangi kanun övünmemize engel oluyor? İşlerin önemli olduğunu söyleyen kanun mu?+ Hayır, imanın şart olduğunu söyleyen kanun. 28 Biliyoruz ki, insan Kanun’un emrettiği işleri yaparak değil, imanı sayesinde doğru sayılır.+ 29 Hem Tanrı yalnızca Yahudilerin Tanrısı mı?+ Diğer milletlerden insanların da Tanrısı değil mi?+ Evet, diğer milletlerden insanların da Tanrısı.+ 30 Tanrı tek olduğuna göre,+ sünnetlileri de sünnetsizleri de imanları sayesinde doğru sayacaktır.+ 31 O halde, biz imanımızla Kanun’u boşa mı çıkarıyoruz? Asla! Tam tersi, Kanun’u destekliyoruz.+