Başlangıç
50 O zaman Yusuf babasının üzerine kapandı,+ onu öpüp ağladı. 2 Sonra hizmetindeki hekimlere babasını mumyalamalarını emretti+ ve hekimler İsrail’i mumyaladı. 3 Bunu yapmaları tam 40 gün sürdü, çünkü mumyalama işi bu kadar zaman alırdı. Mısırlılar Yakup için 70 gün gözyaşı döktü.
4 Yas günleri bitince, Yusuf Firavun’un sarayındaki yetkililere şöyle dedi: “Sizden bir ricam var. Lütfen Firavun’a şu mesajımı iletin: 5 ‘Babam bana bir yemin ettirdi+ ve şöyle dedi: “Artık ölmek üzereyim.+ Beni Kenan topraklarında+ hazırladığım mezara gömeceksin.”+ Lütfen gitmeme izin ver, babamı gömüp döneceğim.’” 6 Firavun şöyle cevap verdi: “Madem öyle, yeminini tut.+ Gidip babanı göm.”
7 Böylece Yusuf babasını gömmeye gitti. Yusuf’la birlikte Firavun’un bütün hizmetkârları, üst düzey yetkilileri,*+ Mısır’ın tüm büyükleri, 8 Yusuf’un tüm ev halkı, kardeşleri ve babasının ev halkı+ da gitti. Goşen’de sadece küçük çocuklar ve sürüler kaldı. 9 Yusuf’la birlikte arabalar+ ve atlılar da gitti. Kafile çok kalabalıktı. 10 Ürdün Irmağı bölgesindeki Atad denen harman yerine* geldiler. Orada acı acı feryat edip yas tuttular. Yusuf babası için yedi gün yas tuttu. 11 Orada yaşayan Kenanlılar, Atad’da yas tutanları görünce “Mısırlılar ne büyük bir keder içinde!” dediler. Bu nedenle, Ürdün Irmağı bölgesindeki o yere Abel-mitsraim* adını verdiler.
12 Yakup’un oğulları, babalarının vasiyetini tam olarak yerine getirdi.+ 13 Onu Kenan topraklarına götürdüler ve İbrahim’in Hititli Efron’dan mezar yeri olarak satın aldığı, Mamre yakınlarında bulunan Makpela arazisindeki mağaraya gömdüler.+ 14 Yusuf babasını gömdükten sonra, kardeşleriyle ve cenaze için gelen diğer herkesle birlikte Mısır’a geri döndü.
15 Babaları öldükten sonra, Yusuf’un abileri aralarında şöyle konuştular: “Belki Yusuf bize düşmanlık besliyordur. Ona yaptığımız kötülükleri bize ödetmek istiyor olabilir.”+ 16 Bu nedenle Yusuf’a şu mesajı yolladılar: “Babamız ölmeden önce bir talimat verdi, 17 sana şunu söylememizi istedi: ‘Oğlum, kardeşlerin sana büyük bir kötülük ettiler. Fakat sana yalvarıyorum, lütfen onların suçunu bağışla.’ Biz de sana yalvarıyoruz, babanın Tanrısının bu kullarını lütfen bağışla.” Yusuf bu sözleri duyunca gözyaşlarını tutamadı. 18 Ardından kardeşleri gelip onun önünde yere kapandı ve “Biz senin köleniz, ne yaparsan razıyız” dediler.+ 19 Bunun üzerine Yusuf şöyle dedi: “Korkmayın. Ben Tanrı mıyım? 20 Evet, sizin amacınız bana zarar vermekti.+ Fakat Tanrı bunu iyiliğe çevirip birçoklarının hayatını kurtarmayı düşündü. İşte bugün de bunu yapıyor.+ 21 Dolayısıyla artık korkmayın. Size ve çocuklarınıza yiyecek sağlamaya devam edeceğim.”+ Yusuf bu sözleriyle onların kaygılarını dindirip içlerini rahatlattı.
22 Yusuf ve babasının ev halkı Mısır’da oturmaya devam ettiler. Yusuf 110 yıl yaşadı. 23 Efraim’in torunlarını+ ve Manasse’nin oğlu Makir’in oğullarını+ gördü. Onları kendi çocukları saydı. 24 Yusuf ölmeden önce kardeşlerine* şöyle dedi: “Ben ölüyorum, ancak Tanrı mutlaka size yardım edecek.+ Sizi bu ülkeden çıkarıp İbrahim’e, İshak’a, Yakup’a vaat ettiği topraklara götürecek.”+ 25 Sonra Yusuf İsrailoğullarına yemin ettirerek şöyle dedi: “Tanrı size mutlaka yardım edecek. O zaman kemiklerimi buradan götürün.”+ 26 Ve Yusuf 110 yaşında öldü. Mumyalanıp+ Mısır’da bir tabuta konuldu.