Birinci Samuel
30 Davut ve adamları üçüncü gün Tsiklag’a+ vardılar. Bu arada Amalekoğulları+ güneye* ve Tsiklag’a baskın yapmış, Tsiklag’ı yerle bir edip ateşe vermişlerdi. 2 Kimseyi öldürmemişlerdi, ama kadınları+ ve küçüğünden büyüğüne herkesi tutsak alıp gitmişlerdi. 3 Davut ve adamları şehre geldiklerinde baktılar ki şehir ateşe verilmiş, eşleri, oğulları ve kızlarıysa tutsak alınmıştı. 4 O zaman Davut ve adamları öyle çok ağlayıp feryat ettiler ki, artık ağlayacak halleri kalmadı. 5 Davut’un iki karısı, yani Yizreelli Ahinoam ve Karmelli Nabal’ın dul eşi Abigail de tutsak alınmıştı.+ 6 Davut’un adamları oğulları ve kızları kaçırıldığı için çok öfkeliydi, onu taşlamaktan söz ediyorlardı. Bu yüzden Davut perişan haldeydi. Fakat Tanrısı Yehova’yla güç buldu.+
7 Davut Ahimelek oğlu Kâhin Abiatar’a+ “Lütfen efodu getir”+ dedi. Abiatar da efodu getirdi. 8 Davut Yehova’ya danışıp+ şöyle sordu: “Yağmacıların peşine düşeyim mi? Onlara yetişebilecek miyim?” O da “Peşlerine düş, onlara mutlaka yetişecek ve her şeyi kurtaracaksın”+ diye karşılık verdi.
9 Davut yanındaki 600 adamıyla+ hemen yola koyuldu. Besor Vadisi’ne kadar geldiler, adamların bir kısmı orada kaldı. 10 Bu 200 adam Besor Vadisi’ni geçemeyecek kadar yorgundu ve Davut yola 400 adamıyla devam etti.+
11 Yolda giderken Mısırlı bir adam buldular ve onu Davut’a getirdiler. Adama yemek ve su verdiler. 12 Ayrıca bir dilim incir pestili ve iki üzüm pestili verdiler. Adam bunları yedikten sonra canlandı, çünkü üç gün üç gecedir ne yemek yemiş ne de su içmişti. 13 Davut ona “Sen kimin hizmetkârısın, nerelisin?” diye sordu. Adam şöyle dedi: “Amalekoğullarından bir adamın kölesiyim, Mısırlıyım. Üç gün önce hastalandım ve efendim beni bıraktı. 14 Keretilerin+ topraklarının güneyine, Yahuda’ya, Kaleb’in topraklarının güneyine+ baskın yaptık ve Tsiklag’ı ateşe verdik.” 15 Bunun üzerine Davut “Beni o yağmacıların olduğu yere götürür müsün?” diye sordu. Adam da şöyle cevap verdi: “Beni öldürmeyeceğine de, efendime teslim etmeyeceğine de Tanrı’nın önünde yemin et. O zaman seni onlara götürürüm.”
16 Böylece Davut’u yağmacıların olduğu yere götürdü. Yağmacılar geniş bir alana yayılmıştı; Filisti ve Yahuda topraklarından çok büyük bir ganimet ele geçirdikleri için kutlama yapıyor, yiyip içiyorlardı. 17 Bunun üzerine Davut onlara saldırıp sabah karanlığından akşama kadar hepsini öldürdü. Develere binip kaçan 400 kişi dışında kimse ellerinden kurtulamadı.+ 18 Davut Amalekoğullarının alıp götürdüğü her şeyi+ ve iki karısını kurtardı. 19 Küçük ya da büyük hiçbir kayıpları olmamıştı. Oğullarını, kızlarını ve yağmalanan mallarını kurtardılar.+ Böylece Davut her şeyi geri aldı. 20 Amalekoğullarının tüm koyunlarını ve sığırlarını da aldı. Bunları kendi hayvanlarının önüne katıp oradan ayrıldılar. “Bunlar Davut’un ganimeti” diyorlardı.
21 Sonra Davut, yorgun oldukları için Besor Vadisi’nde kalan 200 adamının+ yanına gitti. Onlar da Davut’u ve onunla gelenleri karşılamaya çıktılar. Davut yaklaşıp nasıl olduklarını sordu. 22 Fakat Davut’la giden bazı kötü ve aşağılık adamlar şöyle dediler: “Madem bizimle gelmediler, onlara ganimetten hiçbir şey vermeyeceğiz. Her biri sadece karısını ve çocuklarını alıp gitsin.” 23 Fakat Davut şöyle dedi: “Kardeşlerim böyle yapmayın, çünkü bunları bize Yehova verdi. O bizi korudu ve bize saldıran yağmacıları elimize teslim etti.+ 24 Sizin bu dediğiniz olacak şey mi? Savaşa gidenin alacağı pay neyse, eşyanın yanında kalanın payı da o olacak.+ Herkes eşit pay alacak.”+ 25 Davut o günden itibaren bunu İsrail’de bir kural ve kanun haline getirdi.
26 Davut Tsiklag’a dönünce, arkadaşları olan Yahuda ihtiyarlarına ganimetin bir kısmını gönderdi ve şöyle dedi: “Yehova’nın düşmanlarından aldığımız ganimetten size bir armağan gönderiyorum.” 27 Davut Beytel,+ Necef’teki* Ramot, Yattir,+ 28 Aroer, Sifmot, Eştemoa,+ 29 Rakal, Yerahmeeloğullarının+ şehirleri, Kenilerin+ şehirleri, 30 Horma,+ Bor-aşan, Atak ve 31 Hebron’daki+ ihtiyarlara, ayrıca adamlarıyla sık sık gittiği her yere bu armağanlardan gönderdi.