Yuhanna İncili
11 Beytanya’da yaşayan Lazar adında bir adam vardı, o hastalanmıştı. Meryem ile kız kardeşi Marta o köyde yaşıyordu.+ 2 Efendimize güzel kokulu yağ sürüp ayaklarını saçlarıyla kurulayan Meryem buydu;+ hasta olan Lazar onun kardeşiydi. 3 Bu yüzden Lazar’ın kız kardeşleri “Efendimiz, çok sevdiğin dostun hasta” diye İsa’ya haber gönderdiler. 4 Fakat İsa bunu duyunca şöyle dedi: “Bu hastalık ölümle değil, Tanrı’nın yüceltilmesiyle sonuçlanacak;+ bu sayede Tanrı’nın Oğlu da yüceltilecek.”
5 İsa Marta’yı, kız kardeşini ve Lazar’ı severdi. 6 Yine de, Lazar’ın hasta olduğunu duyunca, bulunduğu yerde iki gün daha kaldı. 7 Sonra öğrencilerine, “Hadi yine Yahudiye’ye gidelim” dedi. 8 Öğrencileri de “Öğretmen,+ Yahudiyeliler daha yeni seni taşlamaya kalkışmadı mı?+ Yeniden oraya mı gideceksin?” dediler. 9 İsa şöyle cevap verdi: “Gün ışığı 12 saat sürer, öyle değil mi?+ Bir kişi, gün ışığında yürürse bir yere çarpmaz, çünkü bu dünyanın ışığını görür. 10 Fakat geceleyin yürürse bir yerlere çarpar, çünkü kendisinde ışık yoktur.”
11 Bunları söyledikten sonra şöyle dedi: “Dostumuz Lazar uykuya daldı.+ Fakat ben onu uyandırmak için oraya gidiyorum.” 12 O zaman öğrencileri, “Efendimiz, uyuyorsa iyileşecektir” dediler. 13 İsa onun öldüğünü söylüyordu, fakat onlar uyuyup dinlenmekten bahsettiğini düşündüler. 14 O zaman İsa açıkça, “Lazar öldü” dedi.+ 15 “Orada olmadığım için sizin adınıza seviniyorum, böylece imanınız güçlenecek. Şimdi onun yanına gidelim.” 16 O zaman, İkiz denilen Tomas diğer öğrencilere “Biz de gidelim, İsa’yla beraber ölelim” dedi.+
17 İsa oraya vardığında, Lazar dört gündür mezardaydı. 18 Beytanya Yeruşalim’e yakındı, aralarında yaklaşık üç kilometre* vardı. 19 Birçok Yahudi, kardeşlerinin ölümünden dolayı Marta ve Meryem’i teselli etmeye gelmişti. 20 İsa’nın oraya gelmekte olduğunu öğrenen Marta onu karşılamaya çıktı. Meryem+ ise evde oturuyordu. 21 Marta İsa’ya şöyle dedi: “Efendim, sen burada olsaydın kardeşim ölmezdi. 22 Şu anda bile biliyorum ki, Tanrı’dan ne istersen sana verecektir.” 23 İsa ona “Kardeşin kalkacak” dedi. 24 Marta da, “Biliyorum son günde, dirilme+ sırasında kalkacak” dedi. 25 İsa, “Dirilme ve yaşam benim.+ Bana iman eden ölse de yine hayata döner. 26 Yaşayan ve bana iman eden hiç ölmeyecek.+ Buna inanıyor musun?” dedi. 27 Marta “Evet Efendim, inanıyorum. Sen dünyaya gelecek olan Mesih’sin, Tanrı’nın Oğlusun” diye karşılık verdi. 28 İsa’ya bunları söyledikten sonra kız kardeşi Meryem’in yanına gidip kimseye duyurmadan “Öğretmen+ burada, seni çağırıyor” dedi. 29 O da bunu duyunca hemen kalkıp İsa’nın yanına gitti.
30 İsa henüz köye varmamıştı. Hâlâ Marta’nın onu karşıladığı yerdeydi. 31 Evde Meryem’i teselli eden Yahudiler onun hızla kalkıp çıktığını görünce, ağlamak için mezara gittiğini+ sanarak peşinden gittiler. 32 Meryem İsa’nın bulunduğu yere gelip onu görünce ayaklarına kapandı ve “Efendim, sen burada olsaydın kardeşim ölmezdi” dedi. 33 Meryem’in ve onunla gelen Yahudilerin ağladığını görünce İsa derin bir iç çekti, çok üzüldü. 34 “Onu nereye yatırdınız?” diye sordu. “Efendimiz gel de bak” dediler. 35 İsa ağlamaya başladı.+ 36 O zaman Yahudiler, “Gördünüz mü onu ne çok seviyormuş!” dediler. 37 Fakat bazıları, “Körün gözlerini açan+ bu adam onun ölmesini engelleyemez miydi?” dedi.
38 İsa yine derin bir iç çekti ve sonra mezara geldi. Aslında bu bir mağaraydı ve önü taşla kapatılmıştı. 39 İsa “Taşı kaldırın” dedi. Ölenin kız kardeşi Marta, “Efendim o öleli dört gün oldu, artık kokmuş olmalı” diye karşılık verdi. 40 İsa, “İman edersen Tanrı’nın yüceliğini göreceksin dememiş miydim?” diye sordu.+ 41 O zaman taşı kaldırdılar. İsa göğe bakarak,+ “Baba, beni dinlediğin için Sana şükrederim” dedi. 42 “Gerçi beni her zaman dinlediğini biliyorum. Fakat etrafımdaki bu kalabalık beni Senin gönderdiğine inansın diye böyle söyledim.”+ 43 Bunları dedikten sonra yüksek sesle “Lazar! Dışarı çık!” diye bağırdı.+ 44 Ölmüş olan adam da, ayaklarındaki ve ellerindeki sargılarla dışarı çıktı; yüzüne de bir bez sarılmıştı. İsa “Onu çözün, bırakın gitsin” dedi.
45 O zaman, Meryem’in yanına gelen Yahudilerin birçoğu İsa’nın ne yaptığını gördü ve ona iman etti.+ 46 Fakat bazıları gidip İsa’nın yaptıklarını Ferisilere anlattı. 47 Bunun üzerine yüksek kâhinler ve Ferisiler Sanhedrin’i* toplayıp şunları dediler: “Ne yapacağız? Bu adam birçok mucize yapıyor.+ 48 Onu böyle kendi haline bırakırsak herkes ona iman edecek, Romalılar da gelip yerimizi* ve milletimizi ele geçirecek.” 49 Fakat içlerinden biri, o yıl başkâhin* olan Kayafa+ şöyle dedi: “Siz hiçbir şeyin farkında değilsiniz; 50 bütün bir milletin yok edilmemesi için, halk uğruna bir adamın ölmesi kendi yararınızadır, bunu anlamıyorsunuz.” 51 Ancak, bunu kendiliğinden söylememişti. Çünkü o yıl başkâhindi ve söyledikleri İsa’nın o millet için öleceğini, 52 sadece o millet için değil, Tanrı’nın dağılmış çocuklarını bir araya getirmek için de öleceğini gösteriyordu. 53 Böylece o günden itibaren, onu nasıl öldüreceklerini planlamaya başladılar.
54 Bu yüzden İsa artık halkın arasına karışmıyor, Yahudilerin içinde dolaşmıyordu. Oradan ayrılarak çölün yakınındaki bölgeye gitti, Efraim adındaki şehre+ girip öğrencileriyle orada kaldı. 55 Yahudilerin Fısıh Bayramı+ yaklaşıyordu. Kırsal bölgelerde yaşayan birçok insan Fısıh’tan önce arınma kurallarını yerine getirmek üzere Yeruşalim’e çıktı. 56 İsa’yı arıyorlardı, mabetteyken birbirlerine “Ne düşünüyorsunuz, acaba bayrama hiç mi gelmeyecek?” diyorlardı. 57 Ancak yüksek kâhinlerle Ferisiler onu yakalamak* istiyordu, bu nedenle yerini öğrenen olursa bildirsin diye emir vermişlerdi.