Yuhanna İncili
20 Haftanın ilk günü Mecdelli Meryem erkenden mezara geldi,+ ortalık hâlâ karanlıktı. Mezarın önündeki taşın kaldırılmış olduğunu gördü.+ 2 Bunun üzerine koşup Simun Petrus’un ve İsa’nın sevdiği diğer öğrencinin+ yanına gitti. Onlara “Efendimizi mezardan+ alıp götürmüşler, onu nereye koyduklarını bilmiyoruz” dedi.
3 O zaman Petrus ve diğer öğrenci mezara gitmek için yola çıktılar. 4 Birlikte koşmaya başladılar, fakat öbür öğrenci Petrus’tan daha hızlı koşup mezara ondan önce vardı. 5 Eğilip içeri bakınca yerde duran keten bezleri gördü,+ fakat içeri girmedi. 6 Onun peşinden Simun Petrus da geldi ve mezarın içine girdi. O da yerdeki keten bezleri gördü. 7 İsa’nın başına konulan bez, diğer bezlerin yanında değil ayrı bir yerde katlanmış olarak duruyordu. 8 Sonra, mezara ilk varmış olan öğrenci de içeri girdi. O da her şeyi gördü ve duyduklarına inandı. 9 Fakat İsa’nın diriltilmesi gerektiğini+ gösteren ayeti henüz anlamamışlardı. 10 Sonra öğrenciler evlerine geri döndüler.
11 Ancak Meryem hâlâ mezarın dışında bekliyor ve ağlıyordu. Ağlarken, eğilip mezarın içine baktı. 12 Beyazlar içinde iki melek gördü;+ biri İsa’nın bedeninin yatırıldığı yerin başında, diğeri de ayakucunda oturuyordu. 13 Melekler kadına “Neden ağlıyorsun?” diye sordu. O da, “Efendimi alıp götürmüşler. Nereye koyduklarını da bilmiyorum” dedi. 14 Bunları söyledikten sonra arkasına döndü ve orada duran İsa’yı gördü. Fakat onun İsa olduğunu anlamadı.+ 15 İsa ona “Neden ağlıyorsun? Kimi arıyorsun?” dedi. Meryem onu bahçıvan sanıp “Efendim, onu sen götürdüysen, nereye koyduğunu söyle de gidip alayım” dedi. 16 İsa “Meryem!” dedi. Meryem dönüp bakınca, “Rabbuni!” dedi (Bu, İbranicede “Öğretmenim!” demektir). 17 İsa ona şunları söyledi: “Tamam, bana sarılmayı bırak artık; henüz Babamın yanına çıkmıyorum. Sen şimdi doğruca kardeşlerime+ git, benim Babamın+ ve sizin Babanızın, benim Tanrımın+ ve sizin Tanrınızın yanına çıkacağımı haber ver.” 18 Mecdelli Meryem öğrencilere gidip “Ben Efendimizi gördüm!” diyerek olanları haber verdi ve onun kendisine söylediklerini anlattı.+
19 Haftanın o ilk günü akşam saatlerinde, öğrencileri Yahudilerin korkusundan kapıları kilitlemiş otururlarken İsa geldi ve aralarında durup “Size selam* olsun” dedi.+ 20 Sonra, onlara ellerini ve gövdesindeki yara izini+ gösterdi. Öğrencileri Efendilerini gördüklerine çok sevindiler.+ 21 İsa onlara yine, “Size selam olsun”+ dedi. “Babam beni gönderdiği+ gibi, ben de sizi gönderiyorum.”+ 22 Bunu dedikten sonra onlara doğru üfledi ve “Kutsal ruhu alın”+ dedi. 23 “Siz birinin günahlarını bağışlarsanız, onun günahları zaten bağışlanmış demektir; birinin günahlarını bağışlamazsanız, onun günahları bağışlanmamış demektir.”
24 Onikilerden biri, İkiz denilen Tomas,+ İsa geldiğinde onlarla birlikte değildi. 25 Diğer öğrenciler ona, “Biz Efendimizi gördük!” dediler. Fakat Tomas, “Ellerinde çivi izlerini görmedikçe, parmağımla çivi izlerine ve elimle bedenindeki yaraya+ dokunmadıkça kesinlikle inanmam” dedi.
26 Bundan sekiz gün sonra İsa’nın öğrencileri yine evde toplanmıştı. Bu sefer Tomas da yanlarındaydı. Kapılar kilitli olmasına rağmen İsa yanlarına geldi, ortalarında durup “Size selam olsun” dedi.+ 27 Sonra Tomas’a “Parmağını buraya koy, ellerime bak; elini uzatıp bedenimdeki yaraya dokun ve artık şüphelenme, inan” dedi. 28 Bunun üzerine Tomas “Efendim, Tanrım!”* dedi. 29 İsa da “Beni gördüğün için mi inandın? Görmediği halde inananlara ne mutlu!” dedi.
30 Tabii İsa öğrencilerinin önünde başka birçok mucize daha yaptı. Fakat onlar bu kitaba* yazılmadı.+ 31 Yazılanlar, İsa’nın Tanrı’nın Oğlu Mesih olduğuna inanmanız ve bu iman sayesinde, onun adıyla hayata kavuşmanız için yazıldı.+