İbranilere

1 Tanrı uzun zaman önce atalarımızla peygamberler aracılığıyla konuştu. Bunu birçok kez ve çeşitli yollarla yaptı.+ 2 Şimdiki dönemde* ise bizimle Oğlu*+ aracılığıyla konuştu. Onu her şeyin mirasçısı yapmış+ ve ortamları* var etmek için kullanmıştı.+ 3 Bu oğul, Tanrı’nın ihtişamını yansıtır+ ve O’nun varlığına tıpatıp benzer yapıdadır.+ Tanrı’nın güçlü sözüyle her şeyin sürmesini sağlar. O, günahlarımızdan* arınmamızı sağladıktan+ sonra gökte yüce Tanrı’nın sağına oturdu.+ 4 Böylece meleklerden üstün oldu,+ öyle ki ona meleklerden daha üstün bir isim verildi.+

5 Örneğin, Tanrı meleklerden herhangi birine hiç şöyle dedi mi? “Sen Benim oğlumsun, Ben bugün senin baban oldum.”+ Ya da şöyle dedi mi? “Ben onun babası olacağım, o da Benim oğlum olacak.”+ Hayır, demedi. 6 Oysa ilk oğlunu+ dünyaya tekrar göndereceği zamanla ilgili şöyle dedi: “Tanrı’nın tüm melekleri onun önünde eğilsin.”

7 Ayrıca melekler hakkında şöyle diyor: “O, meleklerini güçlü bir rüzgâr,* hizmetkârlarını ateş alevi yapar.”+ 8 Oğlu için ise şöyle diyor: “Sonsuza dek tahtı sana veren Tanrı’dır,+ krallık asan da doğruluk* asasıdır. 9 Doğruluğu sevdin, kötülükten* nefret ettin. Bu yüzden Tanrı, senin Tanrın, seni meshedip+ sana arkadaşlarından daha büyük bir sevinç verdi.”*+ 10 Ayrıca şöyle deniyor: “Ey Efendimiz,* başlangıçta yerin temellerini sen attın, gökler de elinin eseri. 11 Onlar yok olup gider, sen ise hep var olacaksın. Hepsi bir giysi gibi eskir; 12 sen de bir kaftanı, bir giysiyi katlayıp kaldırır gibi, onları yenileriyle değiştirirsin. Fakat sen hep aynısın, yılların hiç tükenmez.”+

13 Ayrıca herhangi bir meleğe hiç şöyle dedi mi? “Sağımda otur, Ben düşmanlarını ayaklarının altına basamak* yapıncaya dek bekle.”+ Hayır, demedi. 14 Meleklerin hepsi Tanrı’ya kutsal hizmet sunan,+ kurtulacak olanlara hizmet etsinler diye gönderilen ruhi varlıklar değil mi?