Mezmur
Davut’un ilahisi. Maskil.*
32 Suçu affedilen, günahı örtülen* insan ne mutludur!+
3 Ben suskun kalınca, gün boyu iniltimle kemiklerim eridi.+
4 Seni üzmenin* ağırlığı gece gündüz üzerimdeydi.+
Yaz sıcağında buharlaşan su gibi,
Gücüm buharlaşıp gitti. (Selah)
“Suçlarımı Yehova’ya itiraf edeceğim” dedim.+
Sen de suçumu, günahımı affettin.+ (Selah)
O zaman sel suları bile onlara erişemeyecek.
Beni kurtarır, çevremi sevinç haykırışlarıyla kuşatırsın.+ (Selah)
Sana öğüt vereceğim, gözüm üzerinde olacak.+
9 Sakın at ya da katır gibi anlayışsız olma,+
Onların vahşiliği iple ve dizginle zapt edilir,
Ancak o zaman seninle gelirler.”
11 Siz doğru kişiler, sevinci Yehova’da bulun ve sevinçle coşun,
Doğru yürekliler, sevinç çığlıkları atın.