Luka İncili
15 Tüm vergi memurları ve günahkârlar İsa’yı dinlemek için etrafına toplanıyordu.+ 2 Bu yüzden Ferisiler ve yazıcılar “Bu adam günahkârlara kucak açıyor ve onlarla yemek yiyor” diyerek söylenip duruyorlardı. 3 O zaman İsa onlara şöyle bir örnek verdi: 4 “Birinizin 100 koyunu olsa ve birini kaybetse, 99 koyununu kırda bırakıp kaybolanı bulana dek aramaz mı?+ 5 Onu bulunca da omuzlarına alır ve çok sevinir. 6 Eve gelince dostlarını ve komşularını çağırıp ‘Gelin, sevincimi paylaşın, çünkü kaybolan koyunumu buldum’ der.+ 7 Şunu bilin ki, tövbe eden bir günahkârın da gökte yarattığı sevinç,+ tövbeye ihtiyacı olmayan 99 doğru kişi için duyulandan daha fazla olacaktır.
8 Ya da bir kadının on gümüş parası* olsa ve birini kaybetse, onu bulmak için ışık yakmaz mı? Ve parayı bulana dek evi süpürerek dikkatle aramaz mı? 9 Bulunca da arkadaşlarını ve komşularını çağırıp ‘Gelin, sevincimi paylaşın, çünkü kaybettiğim parayı buldum’ der. 10 Şunu bilin ki, bir günahkâr tövbe ettiğinde+ de Tanrı’nın melekleri arasında büyük sevinç yaşanacaktır.”
11 Sonra İsa şunu anlattı: “Bir adamın iki oğlu vardı. 12 Küçük olanı babasına gidip ‘Baba, malının payıma düşen kısmını bana ver’ dedi. Bunun üzerine baba malını iki oğlu arasında paylaştırdı. 13 Birkaç gün sonra küçük oğlan her şeyini toplayıp uzak bir ülkeye gitti. Orada zevk ve eğlenceye dalarak malını çarçur etti. 14 Tüm parasını tüketmişti ki, ülkenin her yerinde büyük bir kıtlık baş gösterdi. Bu genç muhtaç duruma düştü 15 ve oranın halkından birine giderek kendisini işe aldırdı. Adam da domuz+ gütmesi için onu otlaklarına gönderdi. 16 Genç adam o kadar açtı ki domuzların yediği keçiboynuzlarından yemek istiyordu, fakat kimse ona bir şey vermiyordu.
17 Aklı başına gelince kendi kendine şöyle dedi: ‘Babamın yanında çalışan onca kişinin bol bol ekmeği varken, ben burada açlıktan ölüyorum! 18 En iyisi babamın yanına dönüp ona şöyle diyeyim: Baba, ben gökteki Tanrı’ya ve sana karşı günah işledim. 19 Artık senin oğlun olarak anılmaya layık değilim. İzin ver, işçilerinden biri gibi olayım.’ 20 Sonra kalkıp babasına gitti. Babası onu daha uzaktayken gördü, haline çok acıdı. Koşup oğlunun boynuna sarıldı ve onu şefkatle öptü. 21 Genç adam babasına şunları söyledi: ‘Baba, ben gökteki Tanrı’ya ve sana karşı günah işledim.+ Artık senin oğlun olarak anılmaya layık değilim.’ 22 Babası ise hizmetkârlarına şöyle dedi: ‘Çabuk, en güzel kaftanı getirip ona giydirin, parmağına yüzük takın ve ayaklarına çarık giydirin. 23 Besili danayı da getirip kesin, yiyip içelim ve oğlumun dönüşünü kutlayalım. 24 Çünkü bu oğlum ölmüştü dirildi,+ kaybolmuştu bulundu.’ Böylece eğlenmeye başladılar.
25 Bu arada adamın büyük oğlu tarladaydı. Geri dönerken, eve yaklaştığı sırada müzik ve dans sesleri duydu. 26 Bunun üzerine hizmetkârlardan birini yanına çağırıp neler olduğunu sordu. 27 Hizmetkâr ‘Kardeşin geldi, baban ona sağ salim kavuştuğu için besili danayı kesti’ dedi. 28 Fakat büyük oğlan öfkelendi, içeri girmek istemedi. Bunun üzerine babası dışarıya geldi ve ona yalvarmaya başladı. 29 Ama o babasına şöyle dedi: ‘Ben bunca yıl senin için köle gibi çalıştım, bir kere bile sözünden çıkmadım. Ama sen arkadaşlarımla oturup yiyelim diye bana bir kez olsun bir oğlak bile vermedin. 30 Fakat senin malını fahişelerle yiyip bitiren bu oğlun gelir gelmez onun için besili danayı kestin.’ 31 O zaman babası şöyle dedi: ‘Oğlum, sen her zaman benim yanımdasın ve neyim varsa zaten hepsi senin. 32 Fakat şimdi sevinip eğlenme zamanı, çünkü kardeşin ölmüştü dirildi, kaybolmuştu bulundu.’”