Mezmur
Başmüzisyene. Davut’un ilahisi.
139 Ey Yehova, beni inceledin, iyi tanırsın.+
2 Ne zaman oturduğumu, ne zaman kalktığımı bilirsin.+
Düşüncelerimi uzaktan anlarsın.+
5 Arkadan, önden, çevremi sararsın
Ve elin üzerimde olur.
9 En uzaktaki denizin kıyısına konmak için
Şafağın kanatlarıyla uçsam,
10 Senin elin orada bile bana yol gösterir,
Sağ elin beni tutar.+
11 “Karanlık beni kesin gizleyecek” desem,
Etrafımı saran gece bir anda ışık olur.
12 Zifiri karanlık bile Senin için karanlık sayılmaz,
Gece gün gibi ışıldar,+
Senin için karanlık ışıktan farksızdır.+
14 Seni yüceltirim; ne muhteşem, ne harika yaratılmışım!+
Senin işlerin olağanüstü,+
Bunu çok iyi bilirim.
15 Gizli yerde yaratıldığım zaman,
Yeryüzünün derinliklerinde örüldüğüm zaman,+
Kemiklerim Senden gizli değildi.
Ve onların ne zaman biçimlenecekleri,
Daha hiçbiri ortada yokken, Senin kitabında yazılıydı.
17 Bu nedenle düşüncelerin benim için çok değerli.+
Ey Tanrım, Senin bildiklerinin ucu bucağı yok!+
18 Onları saymaya kalksam, kum tanelerinden bile çoklar!+
Uyandığımda yine Seninleyim.*+
19 Ah Tanrım, keşke kötüleri öldürsen,+
O zaman cani adamlar benden uzak olurdu,
20 Onlar Senin aleyhinde art niyetle* konuşuyorlar,
Bu düşmanların, adını saygısızca ağza alıyorlar.+
21 Ey Yehova, Senden nefret edenlerden nefret etmez miyim?+
Sana başkaldıranlardan iğrenmez miyim?+
23 Beni derinlemesine incele, ey Tanrım, yüreğimdekileri bil.+