Yuhanna İncili
10 “Gerçek şu ki, ağıla* kapıdan girmeyip başka yerden tırmanan kişi hırsız ve eşkıyadır.+ 2 Fakat kapıdan giren, koyunların çobanıdır.+ 3 Kapıcı ona kapıyı açar+ ve koyunlar onun sesini dinler.+ Çoban koyunlarına adlarıyla seslenerek onları dışarı çıkarır. 4 Kendisine ait olanların hepsi dışarı çıkınca onların önünden yürür, koyunlar da onun peşinden gider, çünkü sesini tanırlar. 5 Bir yabancının peşinden kesinlikle gitmezler, ondan kaçarlar. Çünkü yabancıların sesini tanımazlar.” 6 İsa onlara bu örneği verdi, fakat söylediklerini anlamadılar.
7 Bu nedenle İsa yine şöyle dedi: “Gerçek şu ki, koyunların geçtiği kapı benim.+ 8 Oraya benim yerime gelenlerin tümü hırsız ve eşkıyaydı. Fakat koyunlar onları dinlemedi. 9 Kapı benim, kim benden geçip içeri girerse kurtulacak; kapıdan girip çıkacak ve otlak bulacak.+ 10 Hırsız sadece çalmak, katletmek ve telef etmek için gelir.+ Oysa ben, onlar yaşam bulsun ve yaşamaya devam etsin diye geldim. 11 Ben iyi çobanım.+ İyi çoban koyunları uğruna canını verir.+ 12 Ücretle tutulan biri ise, çoban ya da koyunların sahibi olmadığından, kurdun geldiğini görünce koyunları bırakıp kaçar. Kurt da onları kapar ve dağıtır. 13 Ücretle tutulduğundan koyunlar için kaygılanmaz. 14 Fakat ben iyi çobanım. Tıpkı Babamın beni tanıdığı, benim de Babamı tanıdığım gibi,+ 15 ben koyunlarımı tanırım, onlar da beni tanır.+ Koyunlarım uğruna canımı veririm.+
16 Bu ağıldan olmayan başka koyunlarım da var.+ Onları da getirmeliyim, benim sesimi dinleyecekler ve tek sürü, tek çoban olacak.+ 17 Babam beni sever,+ çünkü ben canımı veririm,+ veririm ki onu geri alayım. 18 Canımı kimse benden alamaz, ben kendi isteğimle veririm. Onu vermeye ve geri almaya yetkim var.+ Bu konuda Babamdan emir aldım.”
19 Bu sözler nedeniyle Yahudiler arasında yine bir fikir ayrılığı doğdu.+ 20 Birçokları “Bu adam cinli, aklını kaçırmış! Neden onu dinliyorsunuz?” diyordu. 21 Başkaları da “Bunlar cinli bir adamın söyleyeceği sözler değil. Bir cin körlerin gözünü açabilir mi?” diyordu.
22 O sırada mevsim kıştı ve Yeruşalim’de Adama Bayramı* kutlanıyordu. 23 İsa, mabette Süleyman’ın Sıra Sütunları denilen yerde yürüyordu.+ 24 Yahudiler etrafını sarıp ona şöyle demeye başladılar: “Bizi daha ne kadar merakta bırakacaksın? Mesih’sen açıkça söyle.” 25 İsa da şöyle karşılık verdi: “Size söyledim ama inanmıyorsunuz. Babamın adıyla yaptığım işler benim hakkımda tanıklık ediyor.+ 26 Fakat siz inanmıyorsunuz, çünkü benim koyunlarımdan değilsiniz.+ 27 Koyunlarım benim sesimi dinler ve ben onları tanırım, onlar da peşimden gelir.+ 28 Onlara sonsuz yaşam vereceğim+ ve asla yok olmayacaklar. Kimse onları elimden kapamayacak.+ 29 Babamın bana verdikleri her şeyden değerlidir. Onları Babamın elinden kimse kapamaz.+ 30 Ben ve Babam biriz.”*+
31 O zaman Yahudiler onu taşlamak için yine yerden taş topladılar. 32 İsa onlara şöyle dedi: “Ben sizin önünüzde Babamın adıyla birçok iyi iş yaptım. Bu işlerden hangisi için beni taşlıyorsunuz?” 33 Yahudiler, “İyi bir işten dolayı değil, küfrettiğin* için seni taşlıyoruz.+ Çünkü insan olduğun halde kendini ilahlaştırıyorsun” diye cevap verdiler. 34 İsa onlara şöyle söyledi: “Tanrı kanununuzda ‘Siz ilahlarsınız’ der, öyle değil mi?+ 35 Tanrı, Kendi sözünde mahkûm ettiği kişilere ‘ilahlar’ diyorsa+ (ki Kutsal Yazılar geçerliliğini yitirmez) 36 siz nasıl Baba’nın kutsal kılıp dünyaya gönderdiği bana, ‘Tanrı’nın Oğluyum’ dediğim için ‘küfrettin’ diyorsunuz?+ 37 Babamın istediği işleri yapmıyorsam bana inanmayın. 38 Fakat bunları yapıyorsam, bana inanmasanız da yaptığım işlere inanın.+ İnanın ki, Babamın benimle benim de Babamla birlik içinde olduğumu anlayın ve unutmayın.”+ 39 O zaman onu yine yakalamaya çalıştılar, fakat ellerinden kurtuldu.
40 İsa tekrar Ürdün Irmağı’nın karşı yakasına, daha önce Yahya’nın halkı vaftiz ettiği yere gitti+ ve orada kaldı. 41 Yanına birçok insan geldi. Kendi aralarında “Yahya hiç mucize yapmadıysa da bu adam hakkında dediği her şey doğru çıktı” diye konuşuyorlardı.+ 42 Orada birçok kişi ona iman etti.