Mezmur
Davut’un ilahisi.
2 O bana vefa gösterendir, benim kalemdir,
Güvenli* sığınağım ve kurtarıcımdır,
Kalkanımdır, ben O’na sığındım,+
Halklara önümde boyun eğdiren O’dur.+
7 Yukarıdan ellerini uzat,
Beni kurtar, taşkın suların içinden çıkar,
Yabancıların elinden al,+
8 Onların ağzı yalan saçar,
Sağ ellerini kaldırıp yalan yere yemin ederler.
9 Ey Tanrım, Sana yeni bir ilahi okuyacağım.+
On telli çalgılar eşliğinde ilahiler söyleyeceğim,
10 Çünkü Sen krallara zafer* kazandırırsın,+
Kulun Davut’u öldürücü kılıçtan kurtarırsın.+
11 Yabancıların ağzı yalan saçar,
Sağ ellerini kaldırıp yalan yere yemin ederler,
Beni kurtar ve onların elinden al.
12 O zaman oğullarımız, çabucak serpilen fidanlar gibi,
Kızlarımız da sarayın oymalı köşe sütunları gibi olur.
13 Ambarlarımız çeşit çeşit ürünle dolup taşar,
Çayırlarımızdaki sürülerimiz binlerce hatta on binlerce yavru verir.
14 Gebe ineklerimiz ne bir zarar görür ne de düşük yapar,
Meydanlarımızda feryat figan eden olmaz.
15 Tüm bu nimetleri tadan halk ne mutludur!
Tanrısı Yehova olan halk ne mutludur!+