Mezmur
Davut’un ilahisi.
141 Sana yakarıyorum, ey Yehova.+
Yardımıma koş ne olur.+
Sana seslenince kulak ver.+
2 Duam, önünde sunulan iyi hazırlanmış buhur+ gibi olsun,+
Sana açtığım ellerim, akşam sunulan tahıl sunusu*+ gibi olsun.
4 Yüreğimin herhangi bir kötülüğe yönelmesine izin verme,+
Kötülerle birlikte kirli işlere bulaşmama müsaade etme.
Onların lezzetli yiyeceklerinden asla yemeyeyim.
5 Doğru* kişi bana vursun, vefasını göstermiş olur,+
Yanlışımı göstersin, başıma yağ sürmüş gibi olur,+
Ve başım bunu asla reddetmez.+
Felakete uğradığında da onun için dua etmeyi bırakmam.
6 Önderler kayalardan aşağı atılsa da,
Halk beni dinleyecek, çünkü sözlerim tatlıdır.
Canımı ölüme teslim etme.
9 Bana kurulan kapanın dişlerinden,
Kötülerin tuzaklarından koru beni.