Yeremya
20 Yehova’nın mabedindeki başgörevli, İmmer oğlu Kâhin Paşhur, Yeremya’nın bildirdiği bu sözleri duydu. 2 Bunun üzerine Yeremya Peygamber’i dövüp Yehova’nın mabedinin Yukarı Benyamin Kapısı’nda tomruğa* vurdu.+ 3 Ertesi gün Paşhur onu tomruktan çıkarınca Yeremya ona şöyle dedi:
“Yehova senin ismini değiştirdi, ismin artık Paşhur* değil, ‘Etrafta Dehşet Uyandıran.’+ 4 Yehova şöyle diyor: ‘Ben seni öyle bir hale getireceğim ki, hem sen hem de dostların dehşet içinde kalacaksınız. Onlar, gözlerinin önünde düşman kılıcıyla yere serilecek.+ Tüm Yahuda’yı Babil Kralı’nın eline teslim edeceğim. O da halkı Babil’e sürgüne götürecek ve kılıçla öldürecek.+ 5 Bu şehrin tüm zenginliğini, varını yoğunu, tüm değerli şeylerini ve Yahuda krallarının bütün hazinelerini düşmanlarının eline teslim edeceğim.+ Onları yağma edecek ve alıp Babil’e götürecekler.+ 6 Sana ve evindekilere gelince ey Paşhur, siz sürgüne gideceksiniz. Babil’e gidip orada öleceksin, tüm dostlarınla birlikte orada gömüleceksin. Çünkü onlara bildirdiğin sözler yalandı.’”+
7 Ah Yehova, beni kandırdın, ben de kandım.
Gücünü kullanıp beni alt ettin.+
Gün boyu alay konusu oldum,
Herkes benimle eğleniyor.+
8 Çünkü her ağzımı açtığımda,
“Zorbalık ve yıkım!” diye feryat etmeye mecburum.
Yehova’nın sözü yüzünden bütün gün aşağılanıyor,
Alaya alınıyorum.+
Ama sözü yüreğimde alev alev yanan,
Kemiklerimin içine kapatılmış bir ateş gibi oldu,
Onu içimde tutmaktan yoruldum,
Dayanacak gücüm kalmadı.+
“Onu suçlayın, suçlayalım onu!” diyorlardı.
Benim için iyi dileklerde bulunan herkes
Tökezleyip düşmemi bekliyordu.+
“Belki akılsızca bir hata yapar da
Onu yener ve öcümüzü alırız” diyorlardı.
11 Oysa Yehova korku salan bir savaşçı gibi her zaman benimle.+
Bu yüzden bana eziyet edenler tökezleyecek, beni alt edemeyecekler.+
Başarısızlığa uğrayıp büyük bir utanca düşecekler.
İçine düştükleri rezillikten asla kurtulamayacaklar
Ve bu asla unutulmayacak.+
12 Fakat sen, ey Göklerin Hâkimi Yehova, doğru insanı incelersin,
13 Yehova’ya ilahi söyleyin! Yehova’yı yüceltin!
Çünkü yoksulun canını kötülerin elinden kurtardı.
14 Doğduğum güne lanet olsun!
Annemin beni doğurduğu gün olmaz olsun!+
15 Babama “Bir oğlun oldu, oğlun!” diye müjde getirip
Onu sevinçten havalara uçuran adama lanet olsun!
16 O adam Yehova’nın hiç acımadan yıktığı şehirler gibi olsun.
Sabahleyin çığlıklar, öğle vakti savaş naraları duysun.
17 Neden beni annemin karnındayken öldürmedi?
O zaman annem hiç doğum yapmaz,
Benim mezarım olurdu.+