Mezmur
Başmüzisyene: Maskil.* Korahoğullarının ilahisi.+
44 Ey Tanrım, kendi kulaklarımızla duyduk,
Atalarımız bize anlattı,+
Onların zamanında neler yaptığını,
Uzun zaman önceki işlerini.
2 Sen milletleri elinle kovdun,+
Onların yerine atalarımızı yerleştirdin,+
Halkları bozguna uğrattın ve gönderdin.+
3 Onlar o toprakları kendi kılıçlarıyla ele geçirmediler,+
Kendi kollarının gücüyle zafer kazanmadılar.+
Senin bileğinin gücü, sağ elin+ ve yüzünün ışığı sayesinde oldu bütün bunlar,
Çünkü onlardan memnundun.+
8 Gün boyu Tanrı’yı yücelteceğiz,
Sonsuza dek Senin ismine övgüler sunacağız. (Selah)
9 Fakat artık bizi bıraktın, bizi küçük düşürdün,
Savaşta birliklerimize önderlik etmiyorsun.
13 Bizi komşularımızın önünde küçük düşürdün,
Çevremizdekilere eğlence ve alay konusu olduk.
15 Bütün gün utanç içindeyim,
Kimsenin yüzüne bakamaz oldum,
16 Çünkü onların aşağılamaları, alayları duyuluyor
Ve düşmanımız öcünü alıyor.
18 Yüreğimiz Senden uzaklaşmadı,
Adımlarımız Senin yolundan sapmadı.
19 Ama Sen bizi çakalların yuvasında ezdin,
Zifiri karanlığa gömdün.
O yürekte gizlenenleri bilir.+
23 Neden uyanmıyorsun ey Yehova? Ne olur kalk!+
Bizi sonsuza dek terk etme.+ Ne olur uyan!
24 Neden yüzünü bizden gizliyorsun,
Neden çektiğimiz zulmü ve eziyeti unutuyorsun?