Şehre çıkış ilahisi.
132 Davut’u hatırla ey Yehova
Ve onun neler çektiğini.+
2 Sana nasıl yemin ettiğini hatırla, ey Yehova,
Yakup’un güçlü Tanrısına nasıl adak adadığını.+
3 O demişti ki,
“Tanrı için bir yer bulana dek,
Evime,+ çadırıma gitmeyeceğim,
Yatağıma, sedirime yatmayacağım,
4 Bir an olsun uyumayacağım,
Gözümü bile kırpmayacağım,
5 Evet, Yehova için bir yer,
Yakup’un güçlü Tanrısına hoş bir mesken bulana dek.”+
6 İşte! Onun haberini Efrata’dayken+ aldık,
Onu ormanda bulduk.+
7 Tanrı’nın meskenine gidelim,+
Ayağını koyduğu basamağın önünde eğilelim.+
8 Kalk ey Yehova,
Gücünü temsil eden o sandıkla birlikte,
Mekânına geç.+
9 Kâhinlerin doğruluğu kuşansın,
Vefalı kulların sevinçle haykırsın.
10 Kulun Davut’un hatırına,
Seçtiğin kişiyi reddetme.+
11 Yehova Davut’a şöyle yemin etti
Ve sözünden asla dönmeyecek:
“Tahtına senin soyundan birini oturtacağım.+
12 Oğulların ahdime bağlı kalır
Ve hatırlatmalarıma uyarlarsa,+
Onların oğulları da,
Sonsuza dek senin tahtında oturacak.”+
13 Çünkü Yehova Sion’u seçti,+
Oturacağı yer orası olsun istedi.+
14 Ve şöyle dedi:
“Mekânım sonsuza dek burası,
Burada oturacağım,+ çünkü arzum bu.
15 Şehre bol bol erzak sağlayacağım,
Onun yoksullarını ekmeğe doyuracağım.+
16 Kâhinlerini kurtuluşla donatacağım,+
Oradaki vefalı kullarım sevinçle haykıracak.+
17 Orada Davut’un gücüne güç katacağım.
Seçtiğim kişiye bir kandil hazırladım.+
18 Düşmanlarına utancı bir giysi gibi giydireceğim,
Fakat onun tacı parlayacak.”+