Eyüp
4 Bunun üzerine Temanlı Elifaz+ şöyle dedi:
2 “Biri seninle konuşmaya çalışırsa buna katlanabilecek misin?
Çünkü bu durumda kim sessiz kalabilir?
3 Gerçi sen de çok kişinin yanlışını düzelttin,
Gücü tükenenleri hep yüreklendirdin.
5 Fakat kendin sıkıntıya düşünce dayanamadın,
Felaket senin başına gelince perişan oldun.
6 Hani Tanrı’ya derin saygın vardı, O’na güveniyordun?
Hani O’na bağlıydın,+ ümidin vardı?
7 Şimdi lütfen bir düşün, hangi suçsuz insan mahvolmuş?
Hangi dürüst insan yok olmuş?
8 Gördüğüm o ki, kötülük tasarlayanlar
Ve felaket ekenler ektiğini biçiyor.
9 Tanrı’nın soluğuyla mahvoluyor,
Öfkesinin rüzgârıyla yok oluyorlar.
10 Aslan kükrer, genç aslan gürler,
Fakat güçlü aslanların bile dişleri kırılır.
11 Avı yoksa aslan ölür,
Yavruları da dağılır gider.
12 Benimle gizlice biri konuştu,
Kulağıma bir şeyler fısıldadı.
13 Geceleyin insanlar derin uykudayken,
Beni tedirgin eden görüntüler gördüm,
14 Korkunç bir titreme aldı beni,
İliklerime kadar dehşet sardı içimi.
16 Sonra karşımda öylece durdu,
Fakat ben neye benzediğini anlamadım.
Önümde bir karartı vardı,
Çıt çıkmıyordu, sonra şöyle bir ses duydum:
17 ‘Ölümlü insan Tanrı’dan daha doğru olabilir mi?
Kendisini yaratandan daha temiz olabilir mi?’
19 Öyleyse topraktan gelen,+ balçıktan ibaret olan,
Güve kadar kolay ezilen insanlara hiç güvenir mi?
20 Onlar akşama kalmadan ezilip yok olur,
Sonsuza dek kaybolurlar, kimse de umursamaz.