Eyüp
39 “Dağ keçilerinin yavrulama vaktini biliyor musun?+
Geyikleri doğururken hiç izledin mi?+
2 Yavrularını taşıdıkları ayları sayabilir misin?
Doğuracakları vakti bilir misin?
3 Yere çöküp yavrularını doğururlar
Ve sancıları diner.
4 Yavruları güçlenir ve kırlarda büyür,
Sonra annelerini bırakıp giderler.
5 Kim yaban eşeğini özgür bıraktı?+
Onun iplerini kim çözdü?*
6 Ben ona yuva olarak bozkırı,
Barınak olarak tuzlu toprakları verdim.
7 O, şehrin kargaşasından uzak durur,
Hayvanlara emir yağdıranların sesini duymaz.
8 Otlak arayarak tepeleri dolaşır,
Her yeşil bitkinin peşine düşer.
9 Yaban sığırı sana hizmet etmek ister mi?+
Senin ahırında geceler mi?
10 Toprağı sürsün diye onu iple bağlayabilir misin?
Ya da vadide saban sürmek* için seninle gelir mi?
11 Onun büyük gücüne güvenip,
Ağır işlerini yaptırabilir misin?
13 Devekuşu sevinçle kanat çırpar.
Fakat kanadı ve tüyleri leyleğinkiyle boy ölçüşebilir mi?+
14 Yumurtalarını yerde bırakır,
Toprağın içinde sıcak tutar.
15 Onların ayak altında ezilebileceğini,
Yaban hayvanları tarafından çiğnenebileceğini unutur.
16 Sanki kendisinin değilmiş gibi yavrularına acımasızca davranır,+
Onlar için harcadığı emeğin boşa gitmesini umursamaz.
17 Çünkü Tanrı ondan hikmeti esirgemiş,
Anlayıştan pay vermemiştir.
18 Fakat ayağa kalkıp kanatlarını çırptığında,
Ata ve binicisine güler.
19 Ata gücünü veren sen misin?+
Dalgalanan yelesini boynuna sen mi giydirdin?
20 Sen misin onu çekirge gibi sıçratan?
Tüm gücüyle burnundan soluması korku uyandırır.+
25 Boru çalınınca kişner,
Savaşın kokusunu uzaktan alır,
Komutanların bağırışlarını ve savaş çığlıklarını duyar.+
26 Doğana havada süzülmeyi sen mi öğrettin?
Güneye doğru kanat açışını senin aklına mı borçlu?
28 O, dik yamaçlarda geceler,
Sarp kayalardaki kalesinde oturur.