Vitiligo Nedir?

◼ Sibongile bazen cildiyle dalga geçiyor. Gülerek şöyle söylüyor: “Doğduğumda siyahtım, sonra beyaz oldum, şimdiyse her iki renkteyim.” O vitiligo hastası.

Vitiligo, ciltteki pigment üreten hücrelerin kaybıyla ortaya çıkar. Bunun sonucunda deride beyaz benekler ve yamalar oluşur. Bazı hastalarda durum bir tek yamadan öteye gitmez. Ancak başkalarında hastalık hızla tüm vücuda yayılabilir. Bazıları ise vitiligonun, yıllarca vücutta yayılmaya devam eden daha yavaş bir türüne yakalanabilirler. Vitiligo ne fiziksel olarak acı veren, ne de bulaşıcı bir hastalıktır.

Bu hastalık her vakada Sibongile’deki gibi açıkça görülmez, çünkü en çok koyu tenli kişilerde belli olur. Ancak vitiligodan çeşitli derecelerde etkilenen birçok kişi vardır. İstatistikler insanların yüzde 1 ila 2’sinde vitiligo olduğunu gösteriyor. Vitiligo her ırktan kişide görülür. Erkekleri ve kadınları eşit oranda etkiler. Nedeni ise hâlâ bilinmiyor.

Vitiligonun kesin bir tedavi yöntemi olmasa da, bu hastalıkla başa çıkmanın birçok yolu vardır. Örneğin açık tenli hastaların ciltlerinin sağlıklı kısımları bronzlaştığında lekeler çok daha fazla belirginleşir. Bu nedenle güneşten kaçınmak lekelerin daha fazla belirginleşmesini önleyebilir. Daha koyu tenli kişilerdeyse özel makyaj malzemeleri cilt rengindeki zıtlıkları gizlemeye yardımcı olabilir. Bazı hastaların cildi, repigmentasyon diye bilinen bir işleme olumlu karşılık verdi. Bu tedavi yönteminde hasta birkaç ay ilaç tedavisi görüyor ve mor ötesi ışınlı özel gereçler kullanıyor. Bazı vakalarda bu tedavi bazı lekeli bölgelerin asıl rengine dönmesini sağladı. Başka hastalar da depigmentasyon adı verilen tedavi yöntemini tercih ediyorlar. Bu tedavinin amacı, pigment üreten hücrelerin kalanını ilaç yardımıyla yok ederek cilt rengini dengelemektir.

Vitiligo –özellikle de yüze yayılmışsa– hastalarda duygusal acıya yol açabilir. Sibongile şöyle anlatıyor: “Geçenlerde iki çocuk beni görünce çığlık çığlığa kaçmaya başladı. Başkaları bulaşıcı bir hastalığım olduğunu ya da lanetlenmiş olduğumu sanarak benimle konuşmaktan çekiniyor. Eğer insanların anlamasını sağlayabileceğim bir durum olsaydı, onlara bu durumdaki kişilerden korkmalarına gerek olmadığını söylerdim. Çünkü bu hastalık temasla ya da hava yoluyla geçmez.”

Sibongile durumu nedeniyle Mukaddes Kitabı öğretme işinden caymıyor. O bir Yehova’nın Şahidi olarak bu işi çok seviyor. Bu faaliyet insanları evlerinde ziyaret edip onlarla yüz yüze konuşmayı kapsar. O şöyle diyor: “Görünüşümü kabullenmeyi öğrendim. Şu anki görüntümle şimdi kendimi daha rahat hissediyorum ve Yehova Tanrı’nın vaat ettiği cennet yeryüzünde, asıl ten rengime tamamen kavuşacağım zamanı özlemle bekliyorum.”—Vahiy 21:3-5.

[Sayfa 22’deki resim]

1967’de, hastalığa yakalanmadan önce