Watchtower ONLINE KÜTÜPHANE
Watchtower
ONLINE KÜTÜPHANE
Türkçe
  • KUTSAL KİTAP
  • YAYINLAR
  • İBADETLER
  • km 2/77 s. 1-2
  • Mektup

Bu kısım için bir video yok.

Üzgünüz, video yüklenirken bir hata oluştu.

  • Mektup
  • Krallık Hizmetimiz—1977
Krallık Hizmetimiz—1977
km 2/77 s. 1-2

Mektup

Sevgili Kardeşler,

Bugün dünyadaki peşin hükümden, adaletsizlikten, yoksul evlerden ve v.b. kötü şartlardan yürek kırıklığına uğramış birçok insanla karşılaştığımız inkâr edilemez. Diğer bazı kimseleri ise, kişisel başarısızlık veya istenmeme duygusu hayal kırıklığına uğratmıştır. Hatta Tanrı’nın hakikî hizmetçileri bile bazen böyle duygular duyar ve kendilerini tahmin edilemeyecek şekilde cesaretsiz hissederler. Kendilerine: “Bu neden benim başıma geldi? Ben ne kötülük yaptım? Bir günah mı işledim? Başkalarına kuvvet vermem gerekiyor, oysa kendim yardıma muhtacım. Ne yapabilirim?” gibi sorular bile sorabilirler.

Şüphesiz geçmişte birçoğumuz böyle şeyler düşünmüşüzdür. Belki bazılarımız şu anda böyle bir durumdadırlar. Bize kuvvet vermeğe hazır biri bulunduğunda, bu bizim için ne büyük bir mutluluk olur, değil mi? Birinci yüzyıldaki Hıristiyanların duymuş oldukları gibi biz de cesaretsizlik duygusu duyabiliriz. (Luka 24:13-21; 22:62) Hepimiz bir gün yardıma ihtiyaç duyduğumuzdan, cesaretsiz durumdaki kardeşlerimize yardım etme gereğini ne kadar çok hissetmeliyiz. Evet, Hıristiyan imandaşlarına tembihte bulunan resul Pavlus’un şu sözlerini unutmayalım: “Yüreksizleri teselli edin, zayıflara destek olun.” (I. Sel. 5:14) Şüphesiz bu sözler İsa’nın, Petrus’a söylediği şu sözlerle uyum içindedir: “Senin imanın tükenmesin diye senin için ben dua ettim; ve yine döndüğüm zaman, kardeşlerine kuvvet ver.”—Luka 22:32.

Bu sözlerden ne öğrenebiliriz? İsa’nın, şakirtlerine ve ruhî kardeşi Petrus’a karşı gösterdiği büyük sabrı ve derin sevgiyi. İsa, Petrus’un bir kaç saat sonra “Efendi”sini üç kere inkâr edeceğini bildiği halde yine de onu sevmiş, bağışlamış, onun için dua edip onu teşvik etmişti. Onun bu tutumu ve sözleri şüphesiz Petrus’a büyük kuvvet vermiş olmalıdır. (Luka 22:33, 34; Yuh. 21:15-17) Acaba biz de, bize karşı günah işleyen kardeşlerimize aynı şekilde davranıyor muyuz? Onların nakâmilliklerini kabul ederek, suçu bağışlamaya ve unutmaya hazır olup problemi derhal hallediyor muyuz? Yoksa her küçük şeyi büyük bir mesele haline mi getiriyoruz? Tabiî ki, ciddî suçlara göz yumulamaz, fakat bunlar kardeşleri suçlamak değil, kazanmak amacıyle sevgi ruhuyle halledilmelidir. (Mat. 18:15) Evet, bağışlayıcı olmakla kardeşlerimize kuvvet verebiliriz.—Efes. 4:32; Kol. 3:12.

Fakat kardeşlerimize kuvvet verebileceğimiz başka yollar da vardır. Hasta bir kardeşi ziyaret ederek veya maddî yönden muhtaç olan kardeşlere yardımda bulunarak onlara kuvvet verebiliriz, zira bu davranışlar bedene kuvvet verir. (Res. İşl. 9:19) Fakat ilk başta kardeşlerimizi ruhen kuvvetlendirmekle ilgilenmeliyiz. “Kuvvet vermek” şeklinde tercüme edilen Yunanca kelime, “kesinlikle pekiştirmek”, “sıkıca bağlanmak”, “destek olmak”, “sağlamlaştırmak” anlamlarına gelir. İlk Hıristiyanlar Listra’ya, Antakya’ya, Suriye’ye ve Kilikya’ya seyahat ettiklerinde, onların “çok sözle kardeşleri teşvik edip onlara kuvvet verdi”klerini okuyoruz. (Res. İşl. 14:21, 22; 15:32, 41) Bir tercüme, Resullerin İşleri 14:22’yi “onlar şakirtlerin içine taze yürek koydular” şeklinde tercüme etmektedir. Evet, bizler, bina edici konuşmalarımızla, ümidimize uygun davranmamızla, Tanrı’nın Sözüne ve vaatlerine karşı sabit bir imana sahip olmamızla, Tanrı’nın kavmine bağlı kalmamızla, Mukaddes Kitabın yüksek standartlarına uymamızla, Tanrı’nın krallığı hakkında zorluklara rağmen korkusuzca konuşmakla, yaklaşmakta olan harabiyetten önce birçok insanı kurtarmak üzere yapılan va’zetme işini desteklememizle konuştuğumuz ve birlikte olduğumuz tüm kardeşlerimiz için gerçekten büyük bir teşvik kaynağı oluruz.—Rom. 1:12; Fil. 2:1, 2.

Gerçekten de sevgili kardeşlerimiz, her fert bu son günlerde tahammül göstermek üzere kuvvetlendirilmeğe muhtaç olabileceğinden, şimdi müzakere etmiş olduğumuz tarzda, birbirimize kuvvet vermeğe devam edelim. Kendimize ‘Kardeşime bir tek sevgi dolu harekette bulunabilir miyim, ona teşvik edici bir tek sevgi dolu söz söyleyebilir miyim” diye daima soralım ve bunu yapmak üzere fırsatlar arayalım.—Gal. 6:10; Rom. 15:2.

I. Selanikliler 5:11’de yazılı olan teşvik edici sözleri uygulayarak sizlere her fırsatta sevgimizi ve iyi dileklerimizi gönderiyoruz.

Biraderleriniz.

MUKADDES KİTAP KURSLARI DERNEĞİ

İstanbul

    Türkçe Yayınlar (1974-2026)
    Oturumu Kapat
    Oturum Aç
    • Türkçe
    • Paylaş
    • Tercihler
    • Copyright © 2025 Watch Tower Bible and Tract Society of PA
    • Kullanım Şartları
    • Gizlilik İlkesi
    • Privacy Settings
    • JW.ORG
    • Oturum Aç
    Paylaş