Mektup
Sevgili Kardeşler,
Yehova’nın Şahitleri, İsa Mesih’i örnek alır ve onu takip ederler. Bu, hakikî Tanrı’ya tapınmayı, herkese iyilik yapmayı ve özellikle İsa’nın yaptığı gibi, Tanrı’nın krallığının iyi haberini başka insanlara bildirmeği gerektirir. (Mat. 24:14; 28:20; Res. İşl. 1:8) Yehova’nın Şahitleri için bu iş çok ciddîdir; çünkü bu işe bizzat Tanrı tarafından görevlendirildiklerini bilirler. (İş. 61:1, 2; I. Kor. 9:16) Öte yandan bu görevi yerine getirmekle, hem kendi hem de başka kimselerin hayat kazanmalarına yardım edebileceklerinden emindirler.—Hez. 3:17-21.
İsa Mesih de aynı görev altındaydı, O bu görevi nasıl yerine getirdi? O, insanların kendisine gelmesini beklememiş, insanlara bizzat gitmek üzere şehir ve köyleri dolaşmıştır. (Mat. 9:35; Luka 8:1) Bazen mabette ve havralarda da konuşmuştur. (Yuh. 18:20) Fırsat bulduğunda, çarşılarda şehir kapılarında, meydanlarda, caddelerde, dağlarda, deniz kıyısında insanlara hitap etmiştir. (Mat. 5:1, 2; 13:1, 2; Sül. Mes. 1:20, 21; 8:1-3 ile karşılaştır) İlk yüzyıldaki şakirtleri, onun örneğini takip ederek aynı şekilde hareket ettiler. (Res. İşl. 5:12-16, 19-21) Başka sözlerle, şakirtleri de İsa gibi, insanların kendilerine gelmelerini beklememiş, fakat iyi haberi bizzat insanlara götürmüşlerdir.
Bundan dolayı, bugün de Yehova’nın Şahitlerinin aynı şeyi yapmalarını beklemek, gayet makul ve yerindedir. Netekim, bugün Yehova’nın Şahitleri yaşadıkları 200’den fazla memlekette içinde bulundukları şartalara göre iyi haberi bizzat insanlara götürmektedirler. Aynı şey memleketimiz için de bahis konusudur. Tüm insan haklarına saygı gösteren uygar ülkeler de olduğu gibi, T.C. Anayasası düşünce ve kanaati yayma hürriyetini teminat altına almış olduğundan, memleketimizde böyle bir faaliyette bulunmak kanunî hak niteliğindedir. (T.C. Anayasası 20. madde) Ayrıca şimdiye kadar memleketimizde Yehova’nın Şahitleri hakkında mahkemelerce verilen kararlarda, bizzat Yehova’nın Şahitlerinin faaliyetlerinin Türkiye’de mevcut kanunlar önünde hiç bir suç unsuru taşımadığı belirtilmiştir. (Yehova Şahitliği Dini ve T.C.K’nun 163. Maddesi.) Ayrıca Yehova’nın Şahitlerinin iyi haberi bizzat insanlara götürmelerine ilişkin faaliyetin bizatihi suç unsuru teşkil etmediğini açıkça bildiren bir yargıtay kararı da vardır. (Yargıtay Kararları Dergisi Cilt 3, sayı 1, sayfa 137-142) Bütün bunlardan daha da öte, tüm isteyen insanlara Mukaddes Kitabın görüşünü Yehova’nın Şahitlerinin inancı açısından yayma amacıyle kurulmuş ve tüzüğü İçişleri Bakanlığınca onaylanmış Mukaddes Kitap Kursları Derneği de vardır. Bu Dernek üç yılı aşkın bir süre boyunca bu faaliyeti devam ettirmektedir. İki yılı aşkın bir süredir yayımladığı “İnceleme Serileri” ve diğer yayınlar bu amaca hizmet etmektedir.
Şimdi birçok kişinin sorduğu soruya gelebiliriz. Derneğin üyesi olmayanlar da bu yayınlardan başkalarının faydalanmasına katkıda bulunamazlar mı? Bu soruya Tüzüğümüzün II. Maddesinin 6. fırkası cevap verir. Orada belirtildiği gibi, aslında derneğin amacına gönüllü olarak hizmet etmek isteyen herkes bu faaliyete katılabilir. Dernek, tüzüğünde belirtilen amaç çerçevesinde çalışmak isteyen ve bu amaç doğrultusunda ve bu amaca aykırı davranışları bulunmayan hiç kimseyi böyle bir faaliyetten, yani insanlara Derneğin yayınlarını takdim etmekten alıkoyamaz. Hatta Dernek böyle bir faaliyette bulunan kişiye hukuken yardım etmek sorumluluğu altındadır da...
Fakat bu gerçek Dernek’in herkesi kendi yayınlarını başkalarına dağıtmağa sevk ettiği anlamına mı gelir? Hayır. Dernek Tüzüğünün amaç ve faaliyet maddesinde birkaç kere gerek faaliyete hedef olan, gerekse de faaliyete katılan kişilerin istekli, gönüllü olmuş olmaları vurgulanmaktadır. Dolayısıyle Mukaddes Kitaba dayanan inancı sebebiyle Derneğin yayınlarını dağıtmağı bir nevi tapınma addeden kimse kendi arzusuyle bunu yapabilir. Hiç kimse bu arzudan alıkonulamaz ve bunun karşıtı olarak bunu yapmağa da zorlamamaz. Herkes kendi hür iradesiyle böyle bir faaliyete katılabilir ve bunun doğurabileceği her türlü kişisel yükümlülüğü taşır. Bu işi tanrısal bir iş telakki edenler için böyle bir yükümlülüğün bir şeref olduğu da bir gerçektir.
Tabiî Dernek’in yayınlarını dağıtanlar başka problemlerle de karşılaşabilirler. Bazıları onları kitap satıcısı olarak telakki edebilir. Bir yayını kâr amacı olmadan başkasına vermenin, hatta gerekirse yayının fiyatının aşağısına bile vermenin bir satıcılık olmayacağı aşikârdır. Fakat bazıları bu gerçeği görmezlerse, kabahat herhalde, yayınları Tanrı hizmeti olarak dağıtan samimî inanç sahibi olanların değildir. Herkes istediği gibi düşünebilir.
Başkaları böyle bir faaliyette bulunanları belki gene kanunlara aykırı propaganda yapmakla suçlayacaklar hatta polise müracaat edeceklerdir. Fakat bu tür şikayetler, daha yukarıda belirttiğimiz mahkeme kararlarından başka bildiğimiz, bilmediğimiz nice takipsizlik kararlarına yenilerini eklemekten öteye gitmeyecektir.
Hiç bir samimî kişinin Yehova’nın Şahitlerinin faaliyetinden rahatsız olmayacağına inanıyoruz. Aynı inançla hizmet etmek isteyenlerin Tanrımız Yehova tarafından bereketlenmesini diliyor ve dua ediyoruz.
Biraderleriniz.
Mukaddes Kitap Kursları Derneği
İstanbul