“Yehova’ya Lâyık Surette Yürüyün”
1 İnsanın sahip olabileceği en büyük imtiyaz, Yehova Tanrı’nın dostu olmaktır. Ata İbrahim, Tanrı’ya iman ettiğinden dolayı ‘Yehova’nın dostu’ diye adlandırıldı. (Yak. 2:23) Öte yandan Tanrı O’nun ismiyle yürüyüp aynı imana sahip olan herkesin kendisiyle olan dostane ilişkisini korumasını ister. Bu sayede neyin yapılması gerektiğini Vaiz şöyle anlatır: “Allahtan kork, ve onun emirlerini tut; çünkü insanın bütün vazifesi budur.”—Vaiz 12:13.
2 Yehova’nın ismiyle yürümek hayatımızın her yönünü etkiler. Biz, insanların önünde Tanrısal ismi lâyık surette temsil etme sorumluluğu altındayız. İnsanlara Yehova’nın Yüce Tanrı olduğunu bildirmek gerçekten bir imtiyazdır. (Çık. 9:16) Tanrı’nın ismi krallığıyle ilişkili olduğundan dolayı Yehova’nın ismiyle lâyık surette yürüyenler dünyanın işlerine karışmayarak bu krallığı ilân edip savunmalıdırlar. (Yuh. 18:36) Aynı zamanda Yehova’nın ismiyle lâyık surette yürümek isteyen bizler O’nunla dostluğumuzu korumak amacıyle dünyadan ve içinde kötü olan her şeyden uzak durmalıyız. Davranışımızın Tanrı’ya şeref getirmesini istiyoruz.—I. Pet. 2:12; Rom. 2:21-24.
3 Tabiî, Hıristiyanlar olarak Tanrı’nın mukaddes ruhunun meyvelerini de hayatımızda geliştirip göstermek istiyoruz. Tanrı’nın hizmetçileri bu meyveleri ortaya koyarken bunu gören başka insanlar Yehova Tanrı’yı hatırlayınca bu nitelikleri düşünmeğe sevk edilecekler. Böylece Yehova’nın bir hizmetçisi olarak kendi kendimize şunu sormamız çok yararlıdır: Evde, okulda, araba kullanırken, istirahat ederken ve başka faaliyetlerimde Tanrı’nın ruhunun meyvelerini gösteriyor muyum? Yehova’nın ismiyle yürümek istiyorsak, bu muhakkak gereklidir. Aynı zamanda bu meyveleri kardeşlerimizle beraber iken de ortaya koymak isteriz.—Mezm. 144:5.
4 Ruhun meyvelerinin birincisi sevgidir. Tanrı sevgidir. (I. Yuh. 4:8) Böylece Tanrı’dan korkar sevgi gösteren kimse o hususta Tanrı’yı örnek alır. Ayrıca sevgi Hıristiyanları da tanıtır, çünkü ‘birliğin kâmil bağıdır.’ (Yuh. 13:35; Kol. 3:14) Gerçekten sevgi asla başarısız kalmaz.—I. Kor. 13.
5 Tanrı’nın ruhunun başka bir meyvesi olan sevinç ‘zevk duymaktan daha derin köklü ve memnun olmaktan daha parlak ve göze çarpardır.’ Bu yerinde olarak Krallığı va’zeden kişi için söylenebilir, çünkü kendisi ‘mutlu Tanrı’nın iyi haberini’ ilân etmez mi? (I. Tim. 1:11, YD) Bundan başka gelecekle ilgili sevinçli ve sağlam ümitlerimiz var. Yehova’ya sevinçli bir yürekle hizmet etmeliyiz.—Tesn. 28:46, 47.
6 Yehova ‘sulh Tanrısı’ olduğundan ruhunun bir başka meyvesi sulhtur. (İbr. 13:20) Yehova’nın Şahitleri İşaya 2:2-4’e uygun olarak her durumda sulhun ardınca koşarlar. Yehova’nın kendilerini sulh ile bereketleyeceğini bilerek hiç bir şeyden kaygı duymazlar, fakat Yehova’ya dua ederek her şeyi bildirirler.—Mezm. 29:11; Fil. 4:6, 7.
7 Ruhun başka bir meyvesi olan tahammül sahibi bir kimse geç öfkelenir, kışkırtıldığı veya kötülük gördüğü zaman sabırla katlanır. Neden? Çünkü zedelenmiş bir ilişkinin daha iyi olacağından ümit kesmek istemez. Bu konuda Yehova’nın örneğini takip eder. (Çık. 34:6, II. Pet. 3:8, 18) Tahammül sahibi Hıristiyanlar başkalarının ebedî hayat kazanmaları için onlara sabırla öğretirler.—I. Tim. 4:16; İbr. 6:11-15.
8 İnayet ve iyilik de ruhun meyveleridir. Bir kimsenin inayeti varsa, başkalarının refahıyla yakından ilgilenir. Tanrı gibi ‘nimet verici’ ve lütufkârdır. (Luka 6:35; Rom. 2:4; Efes. 4:32) İyilik ise, ahlâki mükemmellik ve fazilet anlamlarını taşır. Yehova’nın emirlerine itaat edilerek geliştirilir.—Mezm. 25:8; 119:66.
9 İmanın tarifi İbraniler 11:1’de güzel bir şekilde gösterilir. İmanı olmayan kimse Yehova’nın ismiyle yürüyemez. (İbr. 11:6) Başkaları bizim canlı imanımızı görürlerse Yehova’ya da güven duymağa başlayabilirler. Hilim huy yumuşaklığı, nazikliktir. (Mat. 11:29) Hilim sahibi bir Hıristiyan sert veya gaddar değildir. Gergin durumlarda hilim göstermek daima hikmetliliktir.—I. Pet. 3:1-4; Sül. Mes. 15:1.
10 Galatyalılarda bahsedilen ruhun sonuncu meyvesi zaptı nefstir. Bir kimsenin zaptı nefsi varsa, dil ve hareketlerinde hâkimdir. Yehova Yeruşâlim’i harap eden Babil ile ilgili bu zaptı nefsi gösterdi. (İş. 42:14, 15) Tanrı’yı örnek almak isteyen Hıristiyanlar her konuda zaptı nefs göstermek isterler, çünkü bu nitelik hem kendilerine, hem de başkalarına bir nimettir.
11 Yehova aslında bizden çok şey istemez, öte yandan bize büyük ölçüde yardımcıdır. (Mika 6:8) Eğer biz Yehova’nın önünde sahip olduğumuz sorumluluğu ciddiye alır ve O’nun ismiyle lâyık surette yürürsek, O bizim dostumuz olacaktır, bizi asla terk etmeyecektir.—I. Sam. 12:22; Mika 4:5.