En İyi Hayat Yolunu Seçmek
1 Resul Petrus, birinci yüzyıldaki Hıristiyanlara, Tanrı’nın onlara ‘diri ümit’ verdiğini söyledi. Bizim de önümüzdeki şeylerle ilgili gerçek bir ümidimiz var. Fakat ümit ettiğimiz şeylerin henüz gerçekleştiğini görmediğimize göre, acaba ümidimizden vaz mı geçelim? Pavlus şöyle dedi: “Fakat eğer görmediğimiz şeyi ümit edersek, onu sabırla bekleriz.” (Rom. 8:25) Bu nedenle beklediğimiz şeyler beklediğimiz şekilde yerine gelmezse, tahammül gösterip ümidimizi kuvvetlendirmek için daha da çok nedenimiz var demektir. (Yak. 1:6-8) Vaftiz edildiğimiz zaman, ilk ve en büyük seçimimizi yapıp söz verdik. Fakat hergün bu ilk büyük kararımızla ilgili daha küçük kararlar vermeyi ve seçimler yapmayı gerektiren problemlerle karşılaşıyoruz. Acaba bizi “Hayat Yolunda” tutan doğru kararları her gün vermeğe devam edebilir miyiz? Acaba tayin edilen zaman gelince ümidimizin tamamının yerine geldiğini göreceğimizden gerçekten emin olabilir miyiz?
2 Eğer sadık kalırsak, Tanrı, büyük zararlara yol açan hatalar yapmamıza müsaade etmeyecektir. Fakat bazen, daima Kendisine ve Sözüne bakmak gerektiğini takdir etmemiz için yanılmamıza müsaade eder. Bu, O’nunla ilişkimizi kuvvetlendirip beklerken tahammülümüzü artırır. Hatalarımızdan, gelecekte daha dikkatle olmamız gerektiğini öğreniriz.
3 Örneğin, tüm Hıristiyanlar yeni şeyler sisteminin yeryüzünü tam anlamıyla kontrolu altına alması için yüzyıllar boyunca çok kuvvetli bir arzu duydular. Bunun ömürlerinin kısa oluşu nedeniyle bizzat kendileri hayattayken gelmesi için şüphesiz büyük bir özlem içindeydiler. Bu bakımdan resul Pavlus hayal kırıklığına uğramamaları için bu son günün ancak bazı olayların meydana gelmesinden sonra geleceğini Selaniklilere yazdı. (II. Sel. 2:1-4) Bu şekilde Selânikliler ümitlerini kuvvetlendirebileceklerdi.
4 Bugün de durum aynıdır. Çünkü hepimiz büyük bir arzuyla bu yeni şeylerin gelmesini bekliyoruz. Özellikle 1966’da Mesih’in bin yıllık hükümdarlığının uygun olacağına dair yapılan açıklamalar, 1975 yılıyla ilgili oldukça büyük bir bekleyiş uyandırdı. Fakat gerek ilk önce ve gerek daha sonraları bunun sadece bir imkân olduğunu belirten beyanlar yapılmakla birlikte, böyle uyarıcı bilgilerin yanısıra, maalesef, ümitlerin o yılda gerçekleşmesinin çok kuvvvetli bir ihtimal olduğunu ima eden başka beyanlar da yayımlandı. Sonuç olarak sonraki beyanların, önceki uyarıcı sözlere gölge düşürüp yol açılmış olan bekleyişin daha da artmasına katkısı oldu.
5 Daha sonra 24 numaralı “İnceleme Serisi” bekleyişimizi böyle belirli bir tarihe bağlamamızın uygun olmadığını açıklayarak şu beyanda bulundu: “Eğer bir kimse bu şekilde düşünmediği için hayal kırıklığına uğramışsa, şimdi görüşünü değiştirmeli ve onu aldatının veya bu yola sürükleyenin Tanrı’nın Sözü değil, yanlış düşünceler üzerine kurulmuş kendi anlayışı olduğunu bilmelidir.”
6 “Diri Ümit” kongresinde bu konu hakkında konuşmacı, şu beyanda bulundu: “‘İncelem Serisi’ bir kimse diyerek Yehova’nın Şahitlerinden hayal kırıklığına uğrayan herkesi bu deyimin içine dahil etmekle beraber sonuç olarak bu tarihe bağlanan ümitlerin ortaya atılmasına katkısı olan bilgilerin yayımlanmasıyla meşgul olan kişileri de kastediyordu.” Evet, bu, açık ve alçak gönüllü bir ifade idi.
7 Her ne kadar bazıları yanılmışlarsa da, Tanrı’nın vaatlerine olan imanımız konusunda sarsılmamıza neden yoktur. Daha ziyade, bunun bir sonucu olarak hepimiz hüküm günü hakkındaki bu meseleyle ilgili olarak Mukaddes Yazıları daha yakından incelemeğe sevk ediliyoruz. Bunu yaparken önemli olanın tarih olmadığını anlıyoruz. Önemli olan böyle bir günün var olduğu, bunun yaklaştığı ve mutlaka geleceğidir. (II. Pet. 3:11) Ve de önemli olan, belirli bir tarih değil, bir Hıristiyan’ın her gün ona uygun yaşamasıdır, zira o günde hepimiz hesap vereceğiz.—Mat. 16:27; Rom. 14:10-12; II. Kor. 5:10.
8 İsa şöyle dedi: “Sona kadar dayanan kurtulacak odur.” (Mat. 24:13) Bu “son” ne zaman olabilir? Bu son, ya şeyler sisteminin sonunda ya da daha önce kişinin ölümünde gelebilir. O halde her birimizin ne kadar vakti var? Kimse öleceği günü bilemez. Aynı zamanda bu şeyler sisteminin son gününü Tanrı’dan başka hiç kimse bilemez. (Mat. 24:36; Res. İşl. 1:7) Öyleyse vaftiz edildiğimiz zaman, bu hayat yolunda ebediyen yürümek ve Yehova’ya hizmet etmek için verdiğimiz sözü tutmağa şimdi de devam edelim. Bunu yaptığımız takdirde, Yehova bizi bırakmayacak, fakat eğer sadık kalırsak, bizi muhakkak kurtaracaktır.—İbr. 6:10.