İbadet Ettiğimiz Yere Saygı Duyuyor Musun?
1 Tanrı’nın kavmi, tapınmak üzere bir araya gelmekten daima zevk almıştır. Bu, birinci yüzyılda olduğu gibi bugün de geçerlidir. Mukaddes Kitapta, düzenli olarak bir araya gelen İsa’nın takipçilerinden oluşan bu topluluklar “cemaatler” olarak adlandırılıyor. Bu terim yerindedir, çünkü Mukaddes Kitabın orjinal dilinde bu, belirli bir amaç veya faaliyet için bir araya gelmiş bir insan topluluğunu ifade eder.
2 İsa’nın birinci yüzyıldaki takipçileri bir araya geldiğinde ne yapardı? Mukaddes Kitap böyle birkaç buluşmayı açıklar ve bunlarda öğretimin önemli bir yer tuttuğunu gösterir. (Res. İşl. 2:42; 11:26; I. Kor. 14:19, 26) Aynı zamanda, konuşmaları, tecrübeleri ve Yeruşalim’de bulunan yönetim kurulundan veya bir resulden alınan mektupların dikkatle ele alınmasını içeren eğitim programları düzenleniyordu.—Res. İşl. 15:22-35.
3 İlk yüzyıldaki cemaatlerin tapınmak üzere bir araya geldikleri yerler, bugün, Hıristiyan aleminin kiliselerinin çoğununki gibi gösterişli yapılar değildi. İlk Hıristiyanlar, çoğu zaman evlerde toplanırdı. (Rom. 16:5; I. Kor. 16:19; Kol. 4:15; Filimon 2) Genellikle bir çatı katı veya bir evin yukarı odası kullanılırdı. Rabbin Akşam Yemeği’nin tesis edildiği yer bir yukarı odaydı. 120 şakirt de, Pentikost gününde bir yukarı odada mukaddes ruhla meshedildi.—Luka 22:11, 12, 19, 20; Res. İşl. 1:13, 14; 2:1-4; 20:7-9.
4 Yehova’nın Şahitleri de bugün, resuller tarafından kurulmuş olan aynı yöntemi izliyor. “İbadet Salonları” olarak bilinen buluşma yerlerini kullanıyorlar. Bu yerlerde, Tanrı’nın Gökteki Krallığının iyi haberinin vaizleri olarak eğitiliyorlar. (Mat. 24:14) Aynı zamanda bu salonlarda Mukaddes Kitabı inceliyor, dua ediyor ve birbirlerini teşvik ediyorlar. Bu, İbraniler 10:24, 25’te verilen öğütle uyum içindedir.
5 Tabii ki, bütün bu ibadetler düzenli şekilde yönetiliyor, çünkü ‛Tanrı, karışıklık değil, barış Tanrısıdır’. Ayrıca Resul Pavlus şöyle öğütledi: “Her şey münasip surette ve nizamla olsun” (I. Kor. 14:26-40) Bugün Yehova’nın Şahitleri de aynı prensipleri uyguluyor. Onların ibadetleri düzenli ve iyi teşkilatlanmıştır. Bu nedenle, İbadet Salonları gösterişli yapılar değildir, fakat Mukaddes Kitap eğitimi için kullanışlıdır. Yani bu salonlar temizdir, yeterince aydınlatılmıştır, saygınlık ve şeref yansıtır.
6 Bu salonlar, ibadet yeri olduğundan, başka amaçlar için kullanılmamalıdır. Bazı dinsel teşkilatlar, kendi ibadet yerlerini eğlence merkezleri olarak kullanıyor. Buralarda canlı olarak dinsel rock müzik konserleri veriliyor ve jimnastik salonları, bilardo masaları, çocuk bakım odaları ve sinema gibi bölümleri var. Bu durum şüphesiz resullerin kurduğu düzenle uyum içinde değildir. Pavlus, Korintoslular Rabbin Akşam Yemeği kutlamasını, yemek ve içmek üzere bir fırsat olarak kullandığında, onları şiddetle azarlamıştı.—I. Kor. 11:20-29.
7 Yehova’nın Şahitleri de, İbadet Salonlarını kişisel işleri için kullanmaz. Dünyevi işlerini sürdürmek veya kişisel mali meselelerini halletmek üzere, ibadetlere katılan kişilerden faydalanmazlar. İbadet Salonu, eğlence programları, servet artırma çalışmaları ve çocuk bakımı gibi sosyal hizmetlerin yeri olarak kullanılmaz. Aynı zamanda ibadetlerde, ticari nitelikte olmasa bile, birşeyler ödünç almak veya ödünç alınan şeyleri geri getirmek de uygun değildir. Bazıları kolaylık olması açısından, ibadete gelirken yolda alış veriş yapmış ve salonun girişine bazı yiyecek paketleri bırakmış olabilir. Bu tabii ki iyi bir örnek olmayacak. Aynı zamanda gezi veya başka sosyal buluşmalar düzenlerken, ayarlamaları evde yapmak veya birini davet etmek üzere telefon etmek daha iyi olur. Bu sebeple sosyal olaylar için yazılı davetiyeler dağıtmak da uygun olmayacak. Davet edilmeyen kişilerin neler hissedebileceklerini düşünelim. Herhalde taraf tutucu bir izlenim uyandırmak istemiyoruz. (Yak. 2:1-9) Bu nedenle bu gibi şeyleri başka ortamlarda yapmak daha iyi olur.
8 Tabii ki, İbadet Salonunda iken hiç kimse bir başkasına kişisel bir mesaj veya bir paket veremez diye kesin bir kural yoktur; ne de günlük faaliyetler ve olaylar hakkında konuşmak, birini evinize davet etmek veya bir eğlenceye birlikte gitmek istemenin yanlış olduğu söylenebilir. Fakat bunlar nadiren olmalı, hikmetli ve sıkıntı vermeyen bir tarzda yapılmalıdır. Kişisel düzenlemeler, bir araya gelmemizin asıl nedeni olan tapınma amacını asla gölgelememelidir. (Mat. 6:33; Fil. 1:10) Şunu hatırlayalım: “Her şeyin zamanı ve gökler altında her işin vakti var.”—Vaiz 3:1.