Bölüm 17

“Birbirinize Olan Sevginiz Coşkun Olsun”

1, 2. (a) Yehova’nın Şahitlerinin ibadetlerine yeni gelenleri çok defa etkileyen şey nedir? (b) Bölge ve çevre ibadetlerinde bu niteliğin diğer hangi kanıtları göze çarpmaktadır?

YEHOVA’NIN Şahitlerinin cemaatçe yaptıkları ibadetlere ilk kez gelen kişiler, orada gösterilen sevgi karşısında çok defa yürekten etkilenmektedirler. Onlar, bu sevgiyi gerek oradaki sıcak beraberlikte, gerekse şahsen kendilerine karşı candan gösterilen yakınlıkta bulmaktadırlar.

² Bölge veya çevre ibadetlerimize gelen konuklar orada hazır bulunanların çok terbiyeli olduklarını fark etmektedirler. Bu ibadetlerden biri hakkında bir gazeteci şunları yazdı: “Hiç kimsede içki ya da uyuşturucu sarhoşluğu, itme kakma yok. Bağırış ve çığlık duymadım; küfredildiğini veya bela okunduğunu da duymadım. Ahlaksız şakalara ya da kaba bir dile şahit olmadım. Havayı bir duman bulutu da kaplamadı. Çalmak; o da yok. Sahaya şişe fırlatan da olmadı. Her şey gerçekten olağanüstü idi.” Bütün bunlar, ‘çirkin muamele etmeyen ve kendi faidesini aramayan’ türden bir sevginin delilleridir.—I. Kor. 13:4-8.

3. (a) Zamanla sevgimiz ne şekillerde daha da belirginleşecek? (b) Mesih’in örneğine uyarak ne tür bir sevgi geliştirmemiz gerek?

³ Sevgi, İsa’nın her hakiki takipçisini belirleyen bir niteliktir. (Yuh. 13:35) Ruhen geliştikçe, sevgiyi de daha çok göstermemiz gerekir. Resul Pavlus, kardeşlerinin sevgisi “daha ve daha ziyade artsın” diye dua etmişti. (Fil. 1:9, 10; I. Sel. 3:12) Ayrıca Resul Petrus da, İsa Mesih’in takipçileri olan kardeşlerini, sevgilerini ‘tüm kardeşleri’ kapsayacak ölçüde genişletmeleri için teşvik etti. (I. Pet. 2:17) Sevgimiz, şahsen tanımak için az çaba gösterdiğimiz kişilerle ibadete katılmaktan çok daha fazlasını yapmaya bizi yöneltmelidir. Ara sıra nazikçe “merhaba” demekten daha başka şeyleri de kapsamalıdır. Resul Yuhanna sevginin fedakâr olması gerektiğini gösterdi. Şöyle yazdı: “Sevgiyi bununla biliyoruz; çünkü o [Tanrı’nın Oğlu] bizim uğrumuza canını verdi; bizim de kardeşler uğruna canlarımızı vermemiz gerektir.” (I. Yuh. 3:16; Yuh. 15:12,13) Henüz bunu yapmadık. Fakat gerekirse kardeşlerimiz için hayatımız vermeye gerçekten hazır mıyız? O halde, bizim için elverişli olmayan zamanlarda bile ne ölçüde onlara yardım ediyoruz?

4. (a) Başka hangi şekilde sevgimizi tam olarak gösterebiliriz? (b) Birbirimize karşı coşkun sevgi beslemek neden hayatidir?

⁴ Fedakârlık ruhunu yansıtan işlerin yanı sıra, kardeşlerimize karşı samimi ve sıcak duygular beslememiz de önemlidir. Tanrı’nın Sözü bizi şöyle teşvik eder: “Kardeşlik sevgisinde birbirinizi şefkatle sevin.” (Rom. 12:10) Bazı kişilere karşı hepimiz bu duygulara sahibiz. Fakat acaba başka kişileri de şefkatle sevdiğimiz bu gruba dahil edemez miyiz? Eski şeyler sisteminin sonu yaklaştıkça, İsa Mesih’in takipçisi olan kardeşlerimize her zamankinden daha çok yakınlaşmamız da hayati bir önem kazanmaktadır. Mukaddes Kitap bu hususta bizi şu sözlerle uyarıyor: “Bütün şeylerin sonu yakındır; . . . . her şeyden evel birbirinize olan sevginiz coşkun olsun, çünkü sevgi bir çok günahları örter.”—I. Pet. 4:7, 8.

5. Bu cemaatin üyeleri arasında hiç sorun çıkmayacağını ummak neden doğru değildir?

⁵ Elbette, nakâmil olduğumuz müddetçe, başkalarını inciten davranışlarda bulunduğumuz zamanlar olacaktır. Başkaları da, değişik şekillerde bize karşı günah işleyeceklerdir. (I. Yuh. 1:8) Kendinizi böyle bir durumun içinde bulursanız, acaba ne yapmanız gerekir?

SORUNLAR BAŞ GÖSTERİNCE NE YAPMALI?

6. (a) Mukaddes Kitabın öğüdü neden her zaman bedenimizin eğilimleriyle bağdaşmayabilir? (b) Bu öğüdü uygulamanın sonucu ne olacaktır?

⁶ Mukaddes Yazılar bu konuda gereken rehberliği sağlar. Ancak Mukaddes Yazılardaki öğütler ile kâmillikten düşmüş olan bedenimizin eğilimleri uyuşmayabilir. (Rom. 7:21-23) Böyle olmakla beraber bu konuda samimi bir gayret göstermekle, Yehova’yı memnun etmeyi içtenlikle arzuladığımızı kanıtlamış ve başkalarına karşı beslediğimiz sevginin kalitesini de artırmış oluruz.

7. (a) Herhangi biri bizi incittiğinde neden öç almamalıyız? (b) Bize karşı suç işleyen bir kardeşle aramızdaki bağı neden koparmamalıyız?

⁷ Bazı kişiler, incindikleri zaman, bunun acısını suçlu taraftan çıkarmanın yollarını ararlar. Fakat bu, durumu daha da çıkmaza sokar. Eğer bir ceza vermek gerekiyorsa, bunu Tanrı’ya bırakmamız gerekir. (Sül. Mes. 24:29; Rom. 12:17-21) Başka kişiler, kendilerini inciten kimse ile görüşmekten kaçınarak onu yaşamlarından çıkarmaya çalışırlar. Fakat biz, iman kardeşlerimize karşı böyle bir şey yapamayız. Tapınmamızın Tanrı’nın gözünde geçerli olması, belirli ölçüde kardeşlerimizi sevmemize bağlıdır. (I. Yuh. 4:20) Kendisiyle konuşmak istemediğimiz ya da varlığı bizi tedirgin eden kişileri sevdiğimizi söylememiz dürüstlük olur mu? Her şeye rağmen, bu sorunu çözmek için uğraş vermemiz gerekir. Acaba nasıl?

8, 9. (a) Başka bir kardeşe karşı bir şikâyetimiz olduğunda yapılması gereken doğru şey nedir? (b) Ya bize karşı defalarca günah işlenmişse ne yapalım? (c) Meseleyi neden bu şekilde ele almalıyız ve böyle yapmamıza ne yardımcı olacaktır?

⁸ Resul Pavlus, bu mesele hakkında şunları yazdı: ‘Birbirinize karşı sabredin ve eğer birinin başkasına karşı bir şikâyeti varsa, Rabbin size bağışladığı gibi böylece siz de biri obirine bağışlasın.’ (Kol. 3:12) Siz bunu yapabiliyor musunuz? Ya bir kimse size karşı değişik şekillerde defalarca günah işlerse, ne yapacaksınız?

⁹ Resul Petrus da aynı soru üzerinde düşünüyordu, ve belki de bir kardeşi yedi kereye kadar bağışlaması gerektiğini sanıyordu. Fakat İsa şöyle karşılık verdi: “Sana yedi kereye kadar değil, fakat yetmiş kere yediye kadar, diyorum.” Fakat acaba neden? İsa, herhangi bir kişinin bize karşı sahip olabileceği ihtimal bir borca kıyasla bizim Tanrı’ya olan borcumuzun derinliğine dikkat çeken bir meselle bunu açıkladı. (Mat. 18:21-35) Tanrı’ya karşı her gün pek çok şekilde günah işliyoruz; bazen bencil bir davranışta bulunmakla, çok defa söylediklerimiz ya da düşündüklerimizle, bazen de yapmamız gerekenleri yapmamakla. Bazı durumlarda, yaptığımız herhangi bir şeyin yanlış olduğunu bilgisizliğimiz yüzünden fark edemeyiz bile, ya da yaşam savaşı içinde söz konusu mesele üzerinde ciddiyetle düşünmemiş olabiliriz. Tanrı, günahlarımızın ücreti olarak, aslında hayatımızı talep edebilir. (Rom. 6:23) Fakat bize karşı merhamet göstermeye devam etmektedir. (Mezm. 103:10-14) Öyle ise, birbirimize karşı aynı şekilde davranmamızı istemesi de makul olsa gerek. (Mat. 6:14, 15; Efes. 4:1-3) Kin beslemek yerine bu şekilde hareket etmemiz, ‘kötülük saymayan’ türden bir sevgiye ulaştığımızın bir kanıtıdır.—I. Kor. 13:4, 5; I. Pet. 3:8, 9.

10. Herhangi bir kardeşin bize karşı bir şeyi varsa ne yapmamız gerekir?

¹⁰ Kardeşimize karşı kötü hisler beslemesek bile, onun bize karşı bir şeyi olduğunu fark ettiğimiz zamanlar olabilir. Böyle bir durumda acaba ne yapmalıyız? Hiç gecikmeden kendisiyle konuşup barışsever ilişkileri yeniden canlandırmaya gayret etmeliyiz. Mukaddes Kitap bizleri, ilk adımı atmaya teşvik eder. (Mat. 5:23,24) Bunu yapmak kolay olmayabilir. Çünkü bu, alçakgönüllülük ile sevgi gerektirir. Acaba sendeki bu nitelikler Mukaddes Kitabın öğüdünü tutmanı sağlayacak kadar güçlü mü? Bu, erişmek için gayret gerektiren önemli bir hedeftir.

11. Eğer bir kardeş bizi üzen şeyler yapıyorsa, bununla ilgili ne yapılmalı?

¹¹ Diğer yandan, ihtimal bir kimse sizi ve belki başkalarını da üzen şeyler yapıyor olabilir. Birinin onunla konuşması iyi olmaz mı? Belki olabilir. Sizin, şahsen nazik bir şekilde sorunu ona açıklamanız iyi sonuçlar doğurabilir. Fakat, önce kendinize şunları sormanız gerek: ‘Onun yaptığı şeyler gerçekten Mukaddes Kitaba aykırı mı? Yoksa bu sorun, büyük ölçüde benim özgeçmişimin ve terbiyemin onunkinden farklı oluşundan mı kaynaklanıyor?’ Eğer öyle ise, kendi koyduğunuz standartlara göre hükmetmemeye dikkat et. (Yak. 4:11,12) Yehova, taraf tutmadan kabul ettiği her türlü özgeçmişten gelen insanlara, ruhi gelişim süreçleri içinde tahammül etmektedir.

12. (a) Eğer cemaatte ciddi bir günah işlenmişse, bununla kim ilgilenir? (b) Fakat hangi şartlar altında haksızlığa uğrayan kişi daha önce davranmalıdır? Hangi amaçla?

¹² Bununla birlikte, eğer cemaatteki herhangi bir kişi ciddi bir günaha düşerse, bu, vaktinde bir ilgi gerektirir. Fakat kim tarafından? Genellikle ihtiyarlar tarafından. Ancak eğer bu, kardeşler arasındaki bir iş meselesi, ya da ihtimal, birine ciddi şekilde zarar verecek tarzda dilin kötüye kullanılması meselesi ise, bu takdirde önce haksızlığa uğrayan kişi suçlu olana, şahsen yardım etmeye çalışmalıdır. Bu, bazılarına zor gelebilir. Oysa Matta 18:15-17’de İsa bunu öğütlemektedir. Kardeşine karşı beslediği sevgi ve onun kardeş olarak kalması için duyduğu samimi arzu, kişinin eğer mümkünse, günah işleyenin yüreğine erişecek tarzda bunu yapmasına yardımcı olacaktır.—Sül. Mes. 16:23.

13. Bizimle bir başka kardeş arasında herhangi bir sorun başgösterdiğinde meseleye uygun gözle bakmamıza hangi şey yardımcı olacaktır?

¹³ İster büyük isterse küçük olsun, herhangi bir sorun başgösterdiğinde, eğer Yehova’nın meseleye ne gözle baktığını anlamaya çalışırsak, mutlaka yardım göreceğiz. Yehova, günahın hiçbir şeklini uygun bulmamasına rağmen, yine de hepimizde günahkâr eğilimler görmektedir. O’nun teşkilatı, vakti geldikçe tövbe etmeyerek günah işlemeyi alışkanlık haline getirenlerden temizlenmektedir. Ya biz geri kalanlar için ne diyelim? Bizler hepimiz O’nun tahammülü ve merhameti sayesinde ayakta duruyoruz. O, uymamız gereken örneği önümüze koymuştur. Buna göre yürüdüğümüz takdirde O’nun sevgisini yansıtmış oluruz.—Efes. 5:1, 2.

SEVGİDE ‘GENİŞLEMENİN’ YOLLARINI ARAYIN

14. (a) Pavlus, Korintosluları neden sevgide ‘genişlemeye’ teşvik etti? (b) Burada belirtilen ayetler bu hususta düşünmemizin gereğini nasıl vurgular?

¹⁴ Resul Pavlus’un Korintos’taki cemaati bina etmesi için aylar geçmişti. O, cemaatteki kardeşlere yardım için çok çalışmış, onları sevmişti. Fakat onlardan bazıları kendisine karşı sevgi noksanlığı gösterdiler. Onların durumları kritik idi. Pavlus onları, sevgi göstermede ‘genişlemeye’ teşvik etti. (II. Kor. 6:11-13; 12:15) Hepimiz, başkalarına ne ölçüde sevgi gösterdiğimizi dikkate alıp ‘genişlemenin’ yollarını aramakla iyi ederiz.—I. Yuh. 3:14; I. Kor. 13:3.

15. Şahsen çekici bulmadığımız herhangi birine karşı sevgide büyümemize neler yardım edebilir?

¹⁵ Acaba cemaat içinde, yakın olmadığımız bazı kimseler var mı? Var ise, onlara karşı kendilerinden beklediğimiz gibi davranıp, onların küçük suçlarını örtmeye çalışmakla, sıcak ilişkiler geliştirebiliriz. (Sül. Mes. 17:9; 19:11) Onların iyi niteliklerini arayıp bularak, dikkatimizi bunlar üzerinde toplamakla da, onlara karşı beslediğimiz olumlu duygular giderek kuvvetlenir. Yehova’nın bu kardeşleri ne şekillerde kullandığına gerçekten dikkat ettik mi? Bu, muhakkak onlara karşı beslediğimiz sevginin büyümesine yol açacaktır.—Luka 6:32, 33, 36.

16. Cemaatimizdekilere sevgi göstermede gerçekçi bir şekilde nasıl ‘genişleyebiliriz’?

¹⁶ Doğrusu, başkaları için yapabileceklerimiz sınırlıdır. Her ibadette herkesle görüşemeyebiliriz. Yemeğe arkadaş davet ettiğimizde herkesi dahil etmek mümkün olmayabilir. Hepimiz, diğerlerine oranla birlikte daha fazla zaman harcadığımız yakın arkadaşlara sahibiz. Fakat acaba sevgide ‘genişleyebilir’ miyiz? Acaba cemaatte bize yakın olmayan bir kardeşi daha iyi tanıyabilmek için ona, haftada sadece birkaç dakika ayıramaz mıyız? Onları, ara sıra bizimle birlikte tarla hizmetinde çalışmaya neden davet etmeyelim? Eğer birbirimize karşı beslediğimiz sevgi gerçekten coşkun ise, muhakkak bunu göstermenin yollarını bulacağız.

17. Daha önceden hiç tanışmadığımız kardeşlerin arasında bulunduğumuzda, onlar için de coşkun bir sevgi beslediğimizi nasıl gösterebiliriz?

¹⁷ İsa Mesih’in takipçilerinin bir araya geldiği bölge ve çevre ibadetleri de sevgide ‘genişlemek’ için iyi birer fırsattır. Bu ibadetlerde binlerce kişi hazır bulunur. Onların hepsiyle görüşmemiz olanaksızdır. Fakat, onlarla daha önce hiç karşılaşmış olmasak bile, onların iyiliğini kendi rahatımızdan daha üstün tuttuğumuzu gösterecek tarzda davranabiliriz. Ayrıca, ibadette verilen aralarda etrafımızdakilerden bazıları ile görüşmek üzere girişimde bulunmakla onlarla şahsen ilgilendiğimizi gösterebiliriz. Bir gün, yeryüzünde yaşayanlar, Babaları olan Tanrı’ya arz edilen tapınmada kardeşler olarak birleşmiş olacaklar. Değişik özellikleriyle birlikte onların hepsini tanımak ne büyük bir sevinç olacak! Onlara karşı beslediğimiz coşkun sevgi bizi onları tanımaya yöneltecek. Neden buna şimdiden başlamayalım?

Tekrarlama İçin Sorular

● Kardeşler arasında sorunlar başgösterdiğinde bunlar nasıl çözülmelidir? Neden?

● Biz ruhen geliştikçe sevgimiz de ne şekillerde büyüyecektir?

● Sahip olduğumuz yakın arkadaş çevresi dışındakilere de coşkun sevgi göstermek nasıl mümkündür?