“Ardımca Gelin, Sizi İnsan Avcıları Yapacağım”
1-3. (a) İsa hangi işte insanları kendisine takip etmeğe davet etti? (b) İlk davet edilenlerin cevabı onların imanı olduğunu nasıl ispat etti?
VAFTİZCİ YAHYA görevini yerine getirdiğinde henüz meshedilmiş olan İsa, şu haberi ilan etmeyi üzerine almıştı: “Tövbe edin, çünkü göklerin krallığı (YD) yakındır.” (Mat. 3:2; 4:12-17) Fakat İsa İyi haberi tek başına ilan etmeyecekti. Galile gölü kıyısında yürürken ağlarını atmakta olan Simun Petrus ve Andreas’ı gördü. Onlardan şunu rica etti: “Ardımca gelin, sizi insan avcıları yapacağım.” Onlar da bir an bile tereddüt etmeden hemen ağlarını bırakıp İsa’nın ardınca gittiler. Daha sonra İsa, Yakub ve Yuhanna’yı bir balıkçı kayığında gördü ve onları çağırdı. “Onlar da hemen kayığı ve babalarını bırakıp İsa’nın ardınca gittiler.—Mat. 4:18-22.
2 Onları “insan avcıları” olmak üzere eğitirken İsa mükemmel bir örnek bıraktı. İsa “havralarında öğreterek ve krallığın iyi haberini (YD) vâzedip, halk arasındaki her türlü hastalığı ve her türlü zayıflığı iyi edere, bütün Galilede dolaş”ırken onun yanından hiç ayrılmadılar.—Mat. 4:23.
3 Galile’nin Kefernahum şehrinde İsa Matta’yı (Levi) gümrük yerinde oturmakta gördü ve onu, “ardımca gel” diyerek kendisini takip etmeğe davet etti. Matta hemen vergi toplamayı bırakıp İsa’nın ardınca gitti. (Mat. 9:9; Mar. 2:14) İsa tekrar “bütün şehirler ve köylerde dolaşmağa, krallığın iyi haberini öğretmeğe ve va’zetmeğe başladı. Ayrıca hastaları iyileştirdi. Takipçilerinin sayısı artmakta olmasına, İsa onlara şöyle dedi: “Gerçi hasat bereketli, fakat işçiler az. İmdi hasadın Rabbine yalvarın, kendi hasadına işçiler çıkarsın.—Mat. 9:35-38.
4. (a) Neden resuller seçildiler? (b) İsa, kendisini takip edenlerden ne bekler?
4 İsa ilk şakirtlerinin arasından onikisini “kendisi ile beraber olsun, onları vazetmeğe göndersin” diye resul olarak seçti. (Mat. 3:14) Bu sadık resuller daha Hıristiyan cemaatinin köşe taşları olacaklardı. (Efes. 2:20; Vah. 21:14) Onlar krallık işinde İsa ile birlikte hizmet etmekten mutluluk duyan, istekle hizmet etmeğe hazır kimselerdi. İsa onlara şehirlere ve köylere gitmelerini ve halkı evlerinde ziyaret etmelerini öğretip emretti. “Ve giderken; Göklerin krallığı (YD) yakındır, diye vâzedin” dedi. İsa resullerine bu işin kolay olmadığını ve çok kimsenin onları dinlemeyeceğini söyledi. Fakat onlar yöneticilere hatta milletlere bile şahadet etmeliydiler. Fedakâr, cesur kişiler olmalıydılar, çünkü İsa şöyle dedi: “İşkence direğini (YD) alıp ardımca gelmeyen bana lâyık değildir.—Mat. 10:7-18, 38.
5. Neden bazı kimseler Mesih’in takipçileri sıfatına sahip olamazlar?
5 İsa’nın kendisini takip etmeleri için yaptığı daveti herkes kabul etmedi. Örneğin, maddi varlığını, Krallığın iyi haberini va’zetmekle biriktirebileceği ruhi hazineye tercih eden zengin adam. (Mat. 19:16-24) Başkaları da Luka 9:57-62’de okuduğumuz bu adam gibi kendilerine mazeretler buldular:
“Ve yolda giderlerken, bir adam İsaya dedi: Nereye gidersen, senin ardınca gelirim. İsa ona dedi: Tilkilerin inleri, gök kuşlarının yuvaları vardır; fakat İnsanoğlunun başını yaslayacak yeri yoktur. Ve başka birine: Ardımca gel, dedi. Fakat o: Bana izin ver ki, önce gideyim, babamı gömeyim, dedi. Fakat İsa ona dedi: Bırak, ölüler kendi ölülerini gömsünler; fakat sen git, Tanrı’nın krallığını (YD) her yerde ilân et. Bir başkası da: Ya Rab, senin ardınca geleceğim, fakat evvelce evimde olanlarla vedaşlaşmağa izin ver, dedi. Fakat İsa ona dedi: Sapana el vurup da arkasına bakan bir kimse Tanrı’nın krallığına (YD) yakışmaz.”
6. İsa, Luka 10:1-20’de tasvir edildiği gibi nasıl takipçilerini eğitip cesaretlendirdi?
6 Bu kötü örnekleri kaydettikten sonra Luka, olumlu bir durumdan da söz etti. İsa’nın nasıl 70 takipçisini seçip onları daha sonra kendisinin gideceği sahada öncüler olarak hizmet etmek üzere ikişer ikişer görderdiğini anlatı. Onlar, insanlara “Tanrı’nın krallığı (YD) size yaklaştı” diye vâ’zetmeliydiler. (Luka 10:1-16) Yetmişler bu işi yerine getirmekten büyük sevinç duydular. Fakat İsa onlara mutlu olabilmeleri için daha da büyük nedenleri olduğunu söyleyerek “adlarınız göklerde yazılı diye sevinin” dedi.—Luka 10:17, 20.
İSA BİR ÖRNEK OLDU
7, 8. İlk “insan avcıları”nın İsa ile birlikte muntazaman hizmet etmekten elde ettikleri bereketlerin bazılarını say.
7 İlham altında yazan Mukaddes Kitap yazarlarından Matta, Markos, Luka ve Yuhanna, İsa’nın ilk şakirtlerinin kendileri ve diğerleri için büyük bereketler ifade eden va’zetme ve öğretme işinde İsa ile birlikte nasıl çalıştıklarını anlatırlar. İsa onlara Krallık hakkında harikulâde şeyler anlattı ve onlar da bu hakikatleri, dinleyen başkalarıyla paylaşabildiler. En önemlisi, İsa şakirtlerinin, Yehova Tanrı ve İsa Mesih ile onların köleleri, hizmetçileri veya kâhyaları olarak aralarındaki ilişkiyi takdir etmelerine yardım etti.—Mat. 6:24; Luka 12:37, 42, 43 ile karşılaştır.
8 İsa, Babası gibi daima çalışan bir kimseydi. Şakirtlerinin de, Krallık mesajını ilan ederek çalışanlar olmalarını istedi. (Yuh. 4:34; 5:17; 9:4) Aşağı yukarı üç yıl boyunca onları “insan avcıları” yapmak üzere eğitti. Ayrıca onları, Rablerine nasıl davranılıyorlarsa onlara da öyle davranacağını söyleyerek uyardı. Kendisi, onlar için dikkatle takip etmeleri gereken bir örnekti, onun yaşayışını ve acılar karşısındaki tepkisini gördüler. (Mat. 10:22-26; I. Pet. 2:21) İsa onlara Tanrı’dan kendisine ihsan edilen birçok şey öğretti ve onlar onun birçok peygamberliği yerine getirdiğini gördüler. Bütün bunlar imanlarını kuvvetlendirdi.
9. Köleler olarak Tanrı ile ilişkileri hakkında İsa takipçilerine ne öğretti?
9 İsa, kendi örneğini Tanrı’nın köleleri olarak alçakgönüllü bir şekilde takip etmeleri için onları teşvik ederek şöyle dedi:
“Fakat sizden kim var ki, çift süren yahut çobanlık eden bir hizmetçisi olup da, tarladan eve gelince, ona: Hemen gel, soraya otur, der; fakat ona: Akşam yiyeceğimi hazırla, kuşan, ve ben yiyip içinceye kadar, bana hizmet et; ondan sonra sen yer içersin, demez mi? Hizmetçiye emrettiği şeyleri yaptığından dolayı ona, teşekkür eder mi? Siz de böylece, size emredilen bütün şeyleri yaptığınız zaman: Biz faidesiz kullarız; bize borç olanı yaptık, diyen.”—Luka 17:7-10; I. Kor. 7:22, 23; Vahiy 19:5 ile karşılaştır.
10. İsa’nın bıraktığı örnek takipçilerinin Tanrı’ya hizmet edenler olarak eğitimlerinin bir kısmı nasıl oldu?
10 İsa yeryüzündeki işinin sonu yaklaştığı zaman resulleri Fısıh için bir araya topladı ve onlara özel olarak çok nasihatler verip cesaretlendirdi. Başkalarına hizmet etmenin gereğini yüreklerine yerleştirmeleri için onların ayaklarını yıkadı ve şöyle dedi: “Çünkü benim size ettiğim gibi, siz de edesiniz diye size bir örnek verdim. Doğrusu ve doğrusu size derim: Kul efendisinden büyük değildir. Mademki bu şeyleri biliyorsunuz, eğer onları yapasanız, mutlusunuz.”—Yuh. 13:15-17.
11. (a) Tevkif edilmesinden önce İsa’nın şakirtleriyle özel olarak konuştuğunu gösteren kaydı nerede bulabiliriz? (b) İsa o fırsatta imanla, işler arasındaki ilişkiye nasıl işaret etti? (c) Şakirtleri hangi açıdan İsa’nınkinden daha büyük işler başarabilirlerdi?
11 İhanet eden Yahuda’yı aralarından çıkartdıktan sonra, İsa onbir sadık resulüne yeni bir kutlamayı, ölümünü kutlamalarını öğretti. Onlarla çok samimi bir şekilde konuştu ve kendisi yeryüzünden ayrıldıktan sonra üzerlerine düşen sorumluluğu taşımaları için onları hazırladı. (Yuh. 13:30–16:33) Mesih’e olan imanlarını ispat etmek üzere şakirtler onunkine benzer işlerde bulunmalıydılar. Bundan ötürü onları şu sözlerle teşvik etti: “Doğrusu ve doğrusu size derim: Bana iman eden, ettiğim işleri kendisi de edecektir, bunlardan daha büyüklerini de edecektir; zira ben Babaya gidiyorum” (Yuh. 14:12) İsa işini Filistin diyarıyla sınırladı, fakat Krallık işi onun ölümünden ve diriltilmesinden sonra daha da genişlemeliydi. Şakirtleri ilerideki işin öncüleri olmalıydılar. sonunda Krallığın iyi haberi bütün milletlere bir şahadet olmak üzere bütün meskûn yerde va’zedilecek ve son o zaman gelecekti.—Mat. 24:14, YD.
12. İşlerimizle İsa’ya olan sevgimiz arasında ne gibi bir ilişki vardır?
12 Resulleriyle birlikte olduğu bu son fırsatta İsa fedakâr sevginin gereğini şöyle belirtti:
“Eğer beni seviyorsanız, emirlerimi tutarsınız. Emirlerim kendinde olup onları tutandır ki, beni sever; beni seven Babam tarafından sevilecektir; ben de onu seveceğim, ve kendimi ona göstereceğim. Kim beni severse, sözümü tutar; ve Babam onu sever, ve biz ona gelip yanında mesken tutarız. Beni sevmiyen sözlerimi tutmaz; ve işittiğiniz söz benim değildir, fakat beni gönderen Babamdır.”—Yuh. 14:15, 21, 23, 24.
İsa Mesih’in emirlerine itaat etmek ne kadar önemlidir.
VAAT EDİLEN YARDIMCI
13. İsa takipçilerinden ayrıldıktan sonra, onlara nasıl yardımda bulunulacaktı? Onlar ne yapmağa sevk edileceklerdir?
13 Resullerin İsa ile çok yakın bir ilişkileri vardır. Herhangi bir şey hakkında bilgi almak istedikleri veya bir sorunla karşılaştıkları zaman İsa’ya danışabilirlerdi. Fakat artık İsa Babasına geri dönmek üzereydi. Bundan ötürü Babasından onlara bir yardımcı, yani mukaddes ruhu vermesini rica etti. Bu ruh onlara öğretecek ve İsa’nın onlara söylediği bütün şeyleri akıllarına getirecekti. (Yuh. 14:16, 17, 25, 26) Bu da onların önünde büyük bir şahadet işinin olduğu anlamına geliyordu, çünkü İsa şöyle dedi: “Babadan size göndereceğim Tesellici (Yardımcı, YD), Babadan çıkan hakikat ruhu (YD), geldiği zaman, benim için o şahadet edecektir. Siz de şahadet edersiniz, çünkü başlangıçtan benimle berabersiniz.”—Yuh. 15:26, 27.
14. Şakirtler gelecekte başka hakikatleri nasıl öğreneceklerdi?
14 İsa’nın o sıralarda şakirtlerine izah edebileceği şeyler kısıtlıydı. Fakat onlar mukaddes ruhun dökülmesiyle tam bir anlayışa sahip olup önlerindeki iş için donatılmış olacaklardı. (Yuh. 16:12-14) Ne kadar cesaret verici bir şey! Tanrı’nın köleleri olarak İsa’nın izinden gidenler hakikatte yürümek üzere her zaman yukarıdan yardım ve mukaddes ruhun rehberliğini alacaklarından daima emin olabilirler.
15. (a) Asma meseline göre, Hıristiyanlar neden İsa Mesih ile her zaman sıkı bir ilişkiye sahip olmalıdırlar? (b) Hıristiyan sevgisi bu konuda nasıl bir rol oynar?
15 İsa’nın takipçileri işlerinde başarılı olabilmeleri için onunla sıkı bir birlik içinde kalmalı ve İsa’nın şakirtleri olduklarını ispat etmelidirler. İsa bunu asma ve dalları meseliyle anlattı ve onlara, asmada kalıp Babasını izzetlendirecek şekilde semere vermeleri gerektiğini söyledi. Krallığı va’zederek ve Mesih’inkine benzer bir şahsiyet göstererek semere vermeliydiler. İnsanlar, aralarındaki gerçek sevgiden ötürü onların Mesih’in şakirtleri olduklarını göreceklerdi.—Mat. 21:43; Yuh. 13:34, 35; 15:1-12, ayrıca 44. Nolu İnceleme Serisine bak.
BU DÜNYADAN DEĞİLDİRLER
16. (a) İsa takipçilerine bu dünyadaki durumları hakkında Yuhanna 15:17-22’de ne öğretti? (b) Neden bu öğretiyi verdi?
16 “İnsan avcıları” olanlar birbirlerine bu güçlü sevgiyi gösterirler. Fakat efendi İsa Mesih’in izinden gittiklerinden ötürü dünya onları sevmez. İsa, dünya tarafından sevilmedi, çünkü onun bir kısmı değildi. (Yuh. 15:17-22; 16:1) Bu bilgi denemeler altında İsa’nın bütünlülüğünü muhafaza ettiği gibi hakiki Hıristiyanların da bütünlülüklerini muhafaza edebilmelerine yardım eder. Bu dünyadan olanlar Yehova Tanrı’yı veya gönderdiği İsa Mesih’i tanımazlar. İsa’nın öğretilerini ve Hıristiyan sevgisinin ne olduğunu anlamazlar. Onun takipçilerinden nefret ederler, çünkü Şeytan’ın arzularını yapmaktadırlar.—Yuh. 8:42-44; 14:30; 16:11.
17. İsa’nın izinden gittikleri için, bu dünyanın bir kısmı olmayan Hıristiyanların bazılarının başına gelecekti?
17 Hakiki Hıristiyanlar ‘bu dünyadan olmadıklarına’ göre dünyanın bencil, gururlu ve bölücü ruhunun etkisi altına girmemelidirler. Bu onların Tanrı’yı izzetlendirmelerini ve Mesih’in şakirtleri olduklarını ispat etmek üzere çok semere vermelerini mümkün kılar. Fakat aynı zamanda bu, onlar için ezalarla karşılaşmak demektir, çünkü İsa şöyle uyardı:
“Sizi havralardan kovacaklar; evet saat geliyor ki, sizi öldüren her adam Allaha hizmet ediyor sanacaktır. Ve bu şeyleri edecekler, çünkü ne Babayı, ne de beni tanıdılar. Fakat saatleri gelince, bunları size söylediğimi hatırlıyasınız diye bu şeyleri size söyledim. Ve size bu şeyleri başlangıçtan söylemedim, çünkü sizinle beraberdim.”—Yuh. 16:2-4; 15:8-10.
TANRI’NIN HİZMETİNDE ASLA YALNIZ DEĞİLİZ
18, 19. (a) İsa’nın şakirtleri kimin sevgisinden emin olabilirler? Neden? (b) Yehova’nın bir hizmetçisinin hiçbir zaman yalnız olmadığını takdir etmesi neden önemlidir? Bundan ötürü o ne yapmalıdır? yapmalıdır?
18 Yehova’nın hizmetçileri O’nun büyük sevgisinden ötürü O’na güvenebilirler. İsa şu teminatta bulundu: “Çünkü Baba kendisi sizi sever, çünkü siz beni sevdiniz, ve Babadan çıktığıma iman ettiniz.” (Yuh. 16:27) Yehova’nın hizmetçileri işlerinde yalnız başına değildirler. Tanrı’nın kâhyaları olarak O’nun işini yerine getirmektedirler ve duada Yehova’ya yaklaşmanın yolu her zaman onlara açıktır. İsa şöyle dedi: “Babadan her ne diliyecek olursanız, benim ismimle onu size verecektir.” (Yuh. 16:23, 24) İsa’nın tevkif edilmesinden sonra takipçileri için zor günler başlayacaktı, kendisi onları şöyle uyardı:
“İşte, saat geliyor, evet, her biriniz kendinizinkilere dağılacak; ve beni yalnız bırakacaksınız; fakat yalnız değilim, çünkü Baba benim iledir. Ben de selâmetiniz olsun diye size bu şeyleri söyledim. Dünyada sıkınıtınız vardır; fakat cesur olun; ben dünyayı yendim.”—Yuh. 16:32, 33.
19 İsa’nın tevkif edildiği zaman yalnız olmadığı gibi bizim de yalnız olmadığımızı bilmek ne kadar hayatidir! Özellikle eza veya zorluklarla karşılaştığımız zamanlarda duada Yehova’ya dayanmak ne kadar önemlidir. İsa deneme saati gelince hararetli bir şekilde ve sık sık dua etti. (Mat. 26:36-46; 27:46) Takipçileri de aynı şekilde Yehova’nın yardımını aramaktan hiçbir zaman çekinmemeli, güven ve imanla dolu olarak O’na dua etmelidirler.—Mat. 7:7, 8.
İSA’NIN DUASINDA DİLEDİĞİ
20. Yuhanna 17:11, 14-18’deki harikulade duasında, İsa’nın değindiği bazı noktaları say.
20 İsa yeryüzündeki hayatının son gecesinde sadık şakirtlerine gerekli talimatları verdikten sonra gözlerini göğe kaldırıp Yehova’ya onlar için dua etti. Bu harikulâde duada yeryüzündeki işini bitirdiğini, fakat takipçilerinin hâlâ yeryüzünde olduklarını söyledi. Bu şakirtler Krallığın iyi haberini va’zetmeğe devam edecek ve İsa’nın yaptığı gibi Tanrı’nın ismini ilan edeceklerdi. Bundan ötürü Tanrı’dan şunu diledi:
“Ey Mukaddes Baba, bana verdiğin kimseleri isminle koru . . . . Ben onlara senin sözünü verdim; ve dünya onlardan nefret eyledi; çünkü ben dünyadan olmadığım gibi, onlar da dünyadan değildirler. Onları dünyadan kaldırmanı değil, ancak şerirden saklamanı yalvarırım. Ben dünyadan olmadığım gibi, onlar da dünyadan değildirler. Onları hakikatte takdis eyle; senin sözün hakikattir. Sen beni dünyaya gönderdiğin gibi, ben de onları dünyaya gönderdim.”—Yuh. 17:11, 14-18.
21. İsa Hıristiyan cemaatinin gelecekteki gelişmesi hakkındaki güvenini nasıl ifade etti?
21 İsa’nın duası, bu onbir sadık resulden çok daha fazlasını kapsıyordu. İsa, zihninde, takipçilerinin ilan ettikleri sözden ötürü çok daha fazla erkek ve kadının kendisine iman edeceklerini ve küre çapında genişleyen bir cemaatin meydana geleceğini canlandırıyordu. Şöyle dedi:
“Yalnız onlar için değil, fakat onların sözü ile bana iman edecek olanlar için de, hepsi bir olsunlar diye, yalvarıyorum; nasıl ki, ey Baba, sen bendesin, ve ben sendeyim, onlar da bizde olsunlar da, beni sen gönderdiğine dünya iman etsin.”—Yuh. 17:20, 21.
22. İsa, Yehova’nın bir Şahidi olarak yeryüzündeki işini nasıl yerine getirdi?
22 Bu şekilde dua etmesinden çok az bir zaman sonra İsa tevkif edildi. Vali Pilatus’un önüne getirildiğinde, krallığı bu dünyadan olmadığından dolayı hizmetçilerinin —ki onlar da bu dünyanın bir kısmı değillerdi—savaşmayacaklarını beyan etti. Yehova’nın başlıca Şahidi olarak şöyle dedi: “Kral olduğumu sen diyorsun. Ben bunun için doğmuşum, ve bunun için dünyaya geldim ki, hakikate şehadet edeyim. Hakikatten olan herkes benim sesimi işitir.” (Yuh. 18:33-37) İsa, bu şekilde yeryüzünden ayrıldıktan sonra Hıristiyanların onun izinde gidebilecekleri mükemmel bir örnek bıraktı. Aynı gün öldürüldü; Yehova’nın kendisine verdiği görevi sadakatle yerine getirmişti. (Yuh. 17:4) Yeryüzündeki vaizliği sırasında takipçilerine ne mükemmel bir örnek bıraktı! Onlar, Yehova’nın Şahitleri ve “insan avcıları” olarak başardıkları bu büyük işte İsa’yı örnek alarak cesaret kazanıyorlar.