İşitilmek Üzere Yehova’ya Dua Etmek

“Allaha yaklaşan, onun var olduğuna, ve kendisini arıyanlara mükâfat edici olduğuna iman etmelidir.”—İbr. 11:6.

1-3. (a) Küçük bir kızın başına gelen olay bize ne anlatıyor? (b) Bütün ana-babalar bundan hangi dersi alabilirler?

YEHOVA’NIN ŞAHİTLERİNİN bir Toplantı Salonunda şu olay cereyan etti: Küçük bir kız annesinin devamlı sert bakışları ve fısıldadığı ihtarlara rağmen yaramazlığını sürdürdü. Annesi babasına işaret verdi ve o hemen harekete geçti. Kızını alıp salonun arka kısmında bulunan bir odaya doğru yürüdü. Başına nelerin geleceğini fark eden küçük kız: “Ya Yehova, bana yardım et lütfen,” diye bağırdı.

² Bu olay anlatıldığı zaman, herhalde yerinde olarak insanlar gülmeye başlıyorlar. Bu olay, sadece eğlendirici bir olay mıdır, yoksa bir şey mi gösteriyor? Evet, gerçekten bize bir şeyler anlatıyor. Küçük kız, Yaratıcı Tanrı’nın isminin Yehova olduğunu biliyordu, oysa küçük kızlardan çok azı bunu biliyor. Bu kıza duanın değeri ve sıkıntılı zamanlarda yardım görmek için Yehova’ya başvurulabileceği öğretilmişti. Küçük kızın Tanrı’dan, kendisini gereken disiplinden korumasını dilemesi, gerçi olayın eğlendirici yönüdür, ama aslına bakılırsa, yalnız safdil küçük kızlar mı benzer dileklerde bulunuyorlar? Katiyen! İsrail milleti, özellikle hâkimlerin günlerinde, tekrar ve tekrar aynı şeyi yapmıştı. Onlar cezalandırılmayı hak ettikleri zaman, kurtuluş için Tanrı’ya dua ederlerdi.—Hâk. 2:11-18; 4:1-3, 23, 24; 10:6-16; 11:32, 33.

³ Bütün Hıristiyan ana-babalar bundan bir ders alabilirler. Çocuklarınız henüz küçük yaşta iken onların içine Yehova Tanrı’ya iman etmeyi yerleştirin. Yehova’nın, duaları işiten ve cevaplandıran gerçek bir Şahıs olduğunu anlamaları ve takdir etmeleri için onlara yardım edin. Çocuklara, henüz onlar çok küçükken dua hakkında öğretirsek, bu, onların sorumluluk taşıdıkları zaman, Tanrı’dan korkar kişiler olmalarına büyük ölçüde katkıda bulunacaktır.—Mezmur 22:9, 10; Süleymanın Meselleri 22:6; II. Timoteos 3:14, 15 ile karşılaştır.

DULARIMIZ HAKKINDA DÜŞÜNMEK NEDEN GEREKLİDİR?

4, 5. (a) Dua konusunda hangi soruları sormamız iyi olur? (b) Böyle sorular neden vaktimize çok uygundur?

⁴ Hayatında dua nasıl bir rol oynuyor? Ne kadar sık dua ediyorsun? Çok defa dua edemeyecek kadar meşgul olduğunu mu fark ediyorsun? Yoksa dualarını, mihaniki olarak yerine getirilmesi gereken zor ve zevksiz bir görev olarak telakki ederek, bir an önce onu bitirmeye mi çalışıyorsun? Dualarının niteliği nedir?

⁵ Bu düşündürücü sorular vaktimize çok uygundur. Kendilerini Yehova’nın hizmetçileri olarak tanıtanlar arasında bile muntazaman dua etmeyen kişiler vardır. Başkaları, dualarının anlamlı ve özlü olmadığı fikrindedirler. Bu bir Hıristiyan için hafife alınacak bir husus değildir, çünkü dualarının niteliği o kişinin ruhi durumunu yansıtmaktadır. Birinin ruhi sağlığı ise, büyük ölçüde ruhi ihtiyaçlarının farkında olmasına ve bunun için gerekeni yapmasına bağlıdır. (Mat. 5:3, YD) Dualarının niteliğini düşünen kişi aynı zamanda ruhi durumunu da geliştirebilir.

YEHOVA’YA GÜVENLE YAKLAŞABİLMEMİZİN NEDENİ

6. Mukaddes Kitabın Mezmur 65:2, Filipililer 4:6 ve I. Selânikliler 5:17’deki kayıtları karşısında neden Tanrı’ya güvenle yaklaşabiliriz?

⁶ Yehova’ya neden güvenle yaklaşıp dualarımızı işiteceğini bekleyebiliriz? Bunun nedeni ilk olarak Kendisini “duayı işiten” olarak tanıtması ve bizzat dua etmemizi tekrar ve tekrar emretmesidir. (Mezm. 65:2) O’nun Sözünde şu emirler bulunmaktadır: “Dua edin ki, iğvaya düşmiyesiniz.” (Mat. 26:41) “Birbiriniz için dua edin.” (Yak. 5:16) “Duada gayretle devam edin.” (Rom. 12:12) “Durmadan dua edin.” (I. Sel. 5:17) “Hiç bir şeyde kaygı çekmeyin, fakat her şeyde dilekleriniz (YD), Allaha dua ve yalvarışla, şükranla bildirilsin.”—Fil. 4:6.

7. Dua eden hangi adamlar bize örnekler bıraktılar?

⁷ Mukaddes Kitap, aynı zamanda, dua etmemizi dolaylı olarak emreden örnekler veriyor. Tekvin’den Vahiy’e kadar ilham edilmiş kayıt dua eden adamların bol bol örnekleriyle doludur. İbrahim’in Yehova’ya dua ettiğini okuyoruz. (Tekv. 12:8) Erden’deki vaftizinden işkence direğine gerildiği zaman kadar geçen süre içinde İsa Mesih, tekrar ve tekrar Babasına dua etti. (Luka 3:21; 23:46) Resul Pavlus, mektubunda fiilen dua konusundan bahsetmektedir. O, başkaları için dua etmeyi öğütler; bizi duaya teşvik eder ve başkalarının kendisi için de dua etmelerini ister. (Fil. 1:9-11; Efes. 6:18-20) Resul Yuhanna tarafından yazılan Vahiy kitabı da iki dua ile bitiyor.—Vah. 22:20, 21.

8. Hangi sebepten dolayı Tanrı’ya güvenle yaklaşabiliriz?

⁸ Tanrı’ya duada güvenle yaklaşabilmemizin ikinci nedeni, O’nun isminin söz konusu olmasıdır. Buna isim veya şöhretinin “duayı işiten” olarak anılması dahildir. Ayrıca kavmi bu ismi taşıdığı için, görünür delillere göre O’nun onları terk etmesi, gözlemciler tarafından Yehova’nın kendi asi hizmetçilerine yardım edemediği yönünden yorumlanacaktır. Bu, ismine takbih getirir. Bundan dolayı Mezmur 79:9’da şunları okuyoruz: “Ey kurtuluşumuzun Allahı, isminin izzeti uğruna bize yardım et; bizi kurtar, ve ismin uğruna suçlarımızı bağışla.” Musa, Yeşu, Davud ve Hizkiya hep aynı şey için dua ettiler. (Çık. 32:11, 12; Yeşu 7:8, 9; II. Kır. 19:15-19; Mezm. 25:11) Peygamber Daniel ricasını şöyle dile getirdi: ‘Ya Yehova, iyi dinle ve yap; kendi uğrunda geciktirme, çünkü kendi şehrin ve kavmının üzerine senin ismin çağrılıyor.’ (Dan. 9:19) Evet, eğer Yehova’nın ismini gerçekten taşıyorsak, bu esasa dayanarak O’na yalvarabiliriz.

9. Neden Tanrı’ya, merhamet göstermesi ve bağışlaması için, güvenle yalvarabiliriz?

⁹ Yehova’nın dualarımızı işiteceğini beklemenin üçüncü bir nedeni, O’nun bizim sınırlılığımızı bilip bize yardım etmek istemesidir. Mezmur yazarı Davud bunu şöyle ifade etti: “Şark garptan ne kadar uzaksa, isyanlarımızı bizden o kadar uzaklaştırdı. Baba çocuklarına nasıl acırsa, Yehova (YD) kendisinden korkanlara öyle acır. Çünkü yaratışımızı bilir; hatırlar ki, biz toprağız.” (Mezm. 103:12-14; Mezmur 51:5’e de bak.) Bundan dolayı hataya düşersek, bir meseleyi berbat edersek, veya ciddi bir kabahat işlersek, zayıflığımıza ve nakâmilliğimize dayanarak Yehova Tanrı’ya yalvarabiliriz.

10. Eyub, Pavlus ve başkalarının olaylarında gösterildiği gibi, Tanrı’ya neden güvenle yaklaşabiliriz?

¹⁰ Yehova’ya güvenle yaklaşabilmemizin başka önemli bir nedeni de, O’nun, bütünlüğümüzü muhafaza edenler olarak dualarımızı işitmek istemesidir. Eyub ricasını belagatle şöyle dile getirdi: “Doğru terazide tartılayım da, Allah bütünlüğümü bilsin.” (Eyub 31:6) Benzer şekilde Pavlus da iman kardeşlerinden şunu istedi: “Bizim için dua edin; çünkü her şeyde iyi hareket etmek istiyerek dürüst (YD) vicdanımız olduğuna kaniiz.” (İbr. 13:18) Tanrı’nın görüş açısından dürüst olmamızın gerekli olduğu resul Yuhanna’nın yazdığı şu sözlerden de bellidir: “Ey sevgililer, eğer yüreğimiz bizi makhûm etmezse Allahın indinde konuşma (YD) cesaretimiz olur; ve her ne dilersek ondan alırız, çünkü onun emirlerini tutuyoruz, ve onun indinde makbul olan şeyleri yapıyoruz.”—I. Yuh. 3:21, 22.

İSA MESİH’E DEĞİL, ONUN VASITASIYLA DUA ET

11. Tanrı’ya duada yalnız kimin vasıtasıyla yaklaşabiliriz? Neden?

¹¹ Yüce “duayı işiten”e nasıl yaklaşabiliriz? O, bunun sadece İsa Mesih vasıtasıyla mümkün olmasını amaçladı. İnsanlarla Tanrı arasında yalnız bir Meyancı ve tek bir Başkâhin var; o da İsa Mesih’tir. (I. Tim. 2:5; İbr. 7:25, 26) İsa, bunu açık bir dille şöyle belirtti: “Ben vasıta olmadıkça, Babaya kimse gelmez.” (Yuh. 14:6) “Doğrusu ve doğrusu size derim: Babadan her ne diliyecek olursanız, benim ismimle onu size verecektir. . . .dileyin ve alırsınız, ki sevinciniz tamam olsun.”—Yuh. 16:23, 24.

12, 13. (a) Resul Yuhanna’nın ve İstefanos’un tutumu karşısında hangi sorular doğabilir? (b) İsa’ya doğrudan doğruya dua etmek için, İstefanos’un ve resul Yuhanna’nın duaları neden örnek olarak gösterilemez?

¹² Bununla beraber, bazıları şunu merak edebilirler: ‘Bizzat İsa’dan doğrudan doğruya dilekte bulunmak uygun değil midir? Şakirt İstefanos doğrudan doğruya İsa’ya dua etmedi mi ve resul Yuhanna bunu yapmadı mı? Gerçi, İstefanos ölümünden hemen önce “Ya Rab İsa, ruhumu al” dedi. (Res. İşl. 7:59) Resul Yuhanna da şöyle dua etti: “Amin; gel ya Rab İsa.”—Vah. 22:20.

¹³ Ancak bu durumların şartlarını düşünmek uygun olur. Örneğin, İstefanos bir rüyet görüyordu; çünkü şöyle dedi: “İşte, gökleri açılmış ve İnsanoğlunu Allahın sağında durmakta görüyorum.” Böylece, İstefanos bu rüyette İsa’yı gördüğünden, Tanrı’nın oğluna doğrudan doğruya hitap edebildi. (Res. İşl. 7:56) Resul Yuhanna da benzer şekilde semavi şeylerle ilgili bir rüyet görüyordu. (Vah. 1:1, 10; 4:1, 2) Resul, bu rüyette İsa’yı gördü ve onun şöyle dediğini işitti: “Bu şeylere şahadet eden: Evet, tez geliyorum, diyor.” Yuhanna şu cevabı verdi: “Amin; gel ya Rab İsa.” (Vah. 22:20) Dolayısıyla Yuhanna burada İsa’nın dediğine cevap verdi. Böyle olaylar, bir zulmedici olan Tarsuslu Saul’un Şam’a gideken cereyan eden olayda başına gelenlere benzetilebilir. İsa Mesih, kendini Saul’a şöyle açıkladı: “Saul, Saul, niçin bana eza ediyorsun?” Resul Yuhanna ve İstefanos gibi Saul da İsa’ya doğrudan doğruya cevap vererek: “Ya Rab, sen kimsin?” dedi.—Res. İşl. 9:4, 5.

GEREKEN SAYGIYLA

14, 15. Dua ederken tutumumuz, sözlerimiz ve ses tonumuz neyi belirtmelidir? Neden?

¹⁴ Evrenin Yüce Egemenine dua ederken O’na yakışır tarzda yaklaşmamız gerekir. O’na ancak büyük saygı ve alçak gönüllülükle yaklaşabiliriz. Tanrı’nın Sözü, Kendisine “konuşma cesareti”yle yaklaşabileciğimizi belirtir, fakat bu, ulu Yaratıcı’ya karşı ahbabça veya laubali olabileceğimiz anlamına gelmez. (İbr. 4:16, YD; I. Yuh. 3:21, 22) Duaya “Günaydın, Yehova” diye başlamak, ne kadar düşüncesiz ve yersiz olur. İmanımızla ve O’nun bizi işitmek istediğinden dolayı ve ayrıca bütünlüğümüzü muhafaza ettiğimiz takdirde, Tanrı’ya cesaretle yaklaşabiliriz. Ancak bunu derin saygıyla yapmalıyız.—Vaiz 5:1, 2 ile karşılaştır.

¹⁵ Yehova Tanrı’nın bizden son derece üstün olduğunu asla unutmamalıyız. Türabi bir varlık olmamız ve bedensel yapımız nedeniyle kudret ve izzet bakımından meleklerden de aşağı durumdayız. (İbr. 2:7) Ayrıca, biz günahkâr ve nakâmil insanlarız. Bundan ötürü dualarımızda, Yehova Tanrı ile olan ilişkimizin düzeyini anlayıp O’nu takdir ettiğimizi yansıtan sözler ve uygun bir ses tonu kullanmalıyız; çünkü Kendisi yalnız ‘sözünden titreyen’ alçak gönüllü kişileri huzuruna kabul eder. (İş. 66:2) İsa Mesih, Yeruşalim’deki mabede dua etmek için giden iki adam hakkında verdiği meselle bu prensibi çok güzel bir şekilde belirtti. Yehova Tanrı kendini adil sayan gururlu Ferisiye dikkat etmedi, oysa alçak gönüllü ve tövbekâr vergi mülteziminin duasını her halde kabul etti.—Luka 18:9-14.

İMAN VE SEBATLA

16. Hangi ayetler duada imanın önemini belirtirler?

¹⁶ Yehova tarafından işitilmenin başka önemli bir şartı da O’na imanla yaklaşmaktır. Tanrı’nın Sözünde dua etmek için talep edilen bu şart tekrar ve tekrar dikkatimize sunulmaktadır. İsa şöyle dedi: “Bir hardal tanesi kadar iman olursa. . . .size hiç bir şey imkânsız olmaz.” (Mat. 17:20) İbraniler 11:6’da Tanrı’ya makbul olmak için, sadece O’nun var olduğuna iman etmemizin yeterli olmadığı, “kendisini arayanlara mükâfat edici olduğuna” da inanmamızın gerekli olduğu söyleniyor. Şakirt Yakub şöyle yazdı: “Şüphe etmeyerek imanla iste, çünkü şüphe eden adam bir şey alacağını sanmasın.”—Yak. 1:6, 7.

17. Duada sebat etmekle ilgili Mukaddes Kitap hangi öğütleri veriyor?

¹⁷ Dileklerimizin cevaplandırılması için duada sebat da etmeliyiz. Dua etmek, bir alışkanlık olmalı. Mukaddes Kitap bize şu öğüdü vermektedir: “Duada gayretle devam edin.” (Rom. 12:12) İsa duanın bu özelliği üzerinde sık sık durdu; Dağdaki Va’zında şöyle dedi: “Dilemeğe devam edin (YD), size verilecektir; aramağa devam edin (YD), bulacaksınız; kapıyı çalmağa devam edin (YD), size açılacaktır.” (Mat. 7:7) Tanrı’dan korkmayan, ne de insanı sayan bir hâkimden hakkını alan dul kadınla ilgili verdiği meselde İsa benzer şekilde duada sebatla devam etmenin önemini belirtmişti. (Luka 18:1-8) Yehova’dan dilediğimiz şeylere karşı gerçekten ciddiysek, “duada gayretle devam” edeceğiz veya “durmadan dua”edeceğiz.—Rom. 12:12; I. Sel. 5:17.

18. Duaya vakit ayırırken hangi şeylerin bu vakti kısıtlamasına müsaade etmemeliyiz?

¹⁸ Duada sebatla devam etmekle ilgili bir husus ise, dua etmek için vakit ayırmaktır. Asla dua edemeyecek kadar meşgul olmamalıyız. Gerçi 24 saatlik günümüzün en büyük kısmını alan hayatın getirdiği günlük işlerimiz var, yiyip içmek, giyinip kuşanmak ve uyumak gibi. Ama bunun dışında vaktimizin fazlasını alabilecek başka birçok şey de yok mu? Bunların arasında gazete okumak, televizyon seyretmek, spor yapmak, dinlenmek veya eğlenceye katılmak gibi uğraşlar olabilir. Eğer çok değerli olan dua etme imtiyazını takdir etmezsek, bütün bu uğraşlar tüm vaktimizi alacaktır; böylece duayı ihmal ettiğimizi görebileceğiz.

DUA İÇİN FIRSATLAR

19. Dua etmek için sahip olduğumuz fırsatların bazıları hangileridir?

¹⁹ Dua etmek için, gerçekten çok fırsatlar var. ‘Durmadan dua etmemiz’ için her fırsatta, sabahleyin kalkarken, geceleyin yatarken, yemeklerden önce ve gece uykumuz kaçtığı zaman dua etmemiz uygundur. (Mezmur 5:3; 92:1, 2; 119:147-149, 164; I. Timoteos 4:4, 5’e bak) ciddi sorunlarla veya sıkıntılarla karşılaşabiliriz. Ağır sorumluluklar yüklenmemiz gerekebilir; bir Hıristiyan topluluğu önünde bir konuşma vermeye veya hükümet memurları huzurunda imanımızı savunmaya davet edilmiş olabiliriz. Böyle durumlar muhakkak kaygılarımızı Yehova’ya bırakacak fırsatlardır. Evet, “bütün yollarında Tanrı’yı tanı, O da senin yollarını doğrultur.” (Sül. Mes. 3:6) Bundan başka, çok arzu edilen veya beklenmedik şekilde gelen özel bir bereketi elde ettiğimiz her zaman yüreğimiz Yehova’ya karşı şükran duygularıyla coşmalıdır. Tabii, yüreğimizin şükranla coşması için özel nedenler gerekli değildir. Yüreğimiz ve zihnimiz bizi herhangi bir zaman minnetimizi ifade etmeye sevk edebilir.

20. Dua ederken bedeni duruşumuz hakkında ne denilebilir?

²⁰ Dua etmek her zaman uygun olduğuna göre, acaba, bedeni duruşumuzun hiç önemi yok mudur? Gerçi Mukaddes Kitap, dua ederken diz çökmek veya elleri kavuşturmak gibi belirli bir duruşun gerekli olduğunu söylemiyor. Ama Mukaddes Kitapta, ayakta durarak veya dizleri üzerine çökerek ya da yere kapanarak veyahut ellerini göğe açarak dua eden kişiler hakkında okuyoruz. (Tekvin 24:26, 48; I. Kırallar 8:22, 42, 44, 54; Nehemya 2:1-4; Markos 11:25’e bak) Bu örnekler, dua ederken mümkünse saygılı bir duruş almanın uygun olduğunu gösterirler. Örneğin, bir cemaat toplantısındayken ayağa kalkıp başımızı eğebiliriz. Bedeni duruşumuzda yaptığımız bu değişiklik, bizler için Tanrı’ya arz edilen duanın üzerine dikkatimizi toplamak için yardımcı olabilir. Kişisel dualar için diz çökmenin özellikle uygun olduğu anlaşılıyor. (Daniel 6:10; Filipililer 2:9, 10 ile karşılaştır.) Hatta yatağımızda yatmış durumda olduğumuz zaman, uyumadan önce dua edersek, resulün “uyanık” olarak, yani aklımız başımızdayken dua etmek tembihine dikkat etmiş oluruz.—Efes. 6:18.

21. İşitilmek için Tanrı’ya nasıl dua etmeliyiz?

²¹ Yehova Tanrı’ya dua etmek, gerçekten ciddiye almak istediğimiz bir şey olmalı. Semavi Babamızın bizi her zaman işitebileceğine güvenerek kendisine yaklaşabileceğimizden dolayı ne kadar müteşekkir olmalıyız! Tabii, bu yaklaşım imana, uygun olan aracıya ve doğru bir zihni tutuma bağlıdır; ayrıca duada sebat etmeli ve hiçbir zaman dua edemeyecek kadar meşgul olmamalıyız. Eğer çocuklarımız varsa, hem sözlerimizle hem de uygun örneklerle onlara dua etmenin önemini sabırla öğretelim.