İlginç Sorulara Cevaplar

Yehova’nın Şahitleri neden doğum gününü kutlamıyorlar?

Aslında Tanrı’nın Sözüne saygılı olduklarından ve onun görüşüne uymayı candan arzuladıklarından o günü kutlamazlar.

Doğum günleri binlerce yıldan beri dünya çapında kutlanılmaktadır. Çoğu defa partiler düzenleniyor ve hediyeler veriliyor. Fakat acaba, Mukaddes Kitap doğum günleri hakkında bir şey söylüyor mu?

İlk olarak, Mukaddes Kitabın, sevilen birine cömertçe vermenin karşısında olmadığını belirtmek istiyoruz. (Tekv. 33:10, 11; Luka 15:22; II. Kor. 8:19) Mukaddes Kitap, bir ziyafet veya parti düzenlemeyi de yasaklamaz, zira ölçülü şekilde yemek yemek ve içki içmek, yaşamdan zevk almanın bir yolu olarak tavsiye ediyor. (Vaiz 3:12, 13) İsa, bir düğün ziyafetine katıldı. Eyub’un çocukları, ailenin bir araya gelebilmesi için, vesile olarak hasat biçme bayramı gibi bir şeyler kutladılar. İbrahim, İshak’ın sütten kesildiği gün bir ziyafet verdi. (Yuh. 2:1, 2; Eyub 1:4, 5, 13; Tekv. 21:8) Tanrı tarafından emredilmediği halde, Yahudiler her yıl mabedin yeniden vakfının anılmasını kutlarlardı ve İsa o bayramda hazır bulundu.—Yuh. 10:22, 23.

Mukaddes Kitap yine de dikkatli olmamız gerektiğini gösteriyor, zira bir kutlamanın kökeninin veya nedeninin ne olduğuna bakmaksızın, herhangi bir kutlamaya katılmak uygun olmaz. (Çık. 32:1-6; I. Pet. 4:3; I. Kor. 10:20, 21) O halde doğum günlerine özel olarak dikkat etmek ve onu kutlamak için ne denilebilir?

Hakiki tapıcılardan birçoklarının doğum günü kayıtlarını tuttukları bellidir. Kâhinler ve başka kişiler yaşlarını biliyorlardı. Bu iş tahmine bırakılmıyordu. (Say. 1:2, 3; 4:3; 8:23-25) Fakat hakiki tapıcıların, her yıl doğum gününü kutladıklarını gösteren hiç bir belirti yoktur.

Mukaddes Kitapta sadece iki doğum günü kutlama olayı kaleme alınmıştır; her ikisi de hakiki Tanrı’nın hizmetçilerinin doğum günü değildir.

Bunlardan ilki, Mısır’ın Firavun’unun doğum günü idi. O olay, Yusuf ile hapiste olan Firavun’un fırıncısının asılmasıyla noktalanmıştı. (Tekv. 40:18-22) Dr. Adam Clark, Tekvin 40:20 ile ilgili açıklamalar yaparak şöyle diyor: “Doğum gününe, ziyafetle özellik verme âdetinin çok eski bir âdet olduğu görülüyor. Onun kökeni galiba canın ölmezliğine dayanıyor, zira ebediyen yaşayacağına inanan kişi için, hayatın başlangıcının büyük önem taşıdığı düşüncesi uyanmalıdır.”

Kutlanan ikinci doğum günü ise bu olaydan takriben 1800 yıl sonra Hirodes Antipas’ın doğum günü idi. Markos 6:21-24’teki kaydı şöyle okuyoruz:

“Hirodesin kendi doğum gününde büyük adamlarına, binbaşılara ve Galilenin ileri gelenlerine ziyafet verdiği münasip gün gelince, Hirodiasın kızı girip oynadığı vakit, Hirodesin ve kendisile sofrada oturanların hoşuna gitti; ve kıral kıza dedi: Dile benden, ne istersen sana vereceğim: Ve: Benden her ne dilersen, ülkemin yarısına kadar, sana vereceğim, diye ona and etti. O da çıkıp anasına: Ne dileyeyim? dedi. Anası: Vaftizci Yahyanın başını, dedi.”—Matta 14:6-11’e de bak.

Dr. Richard Lenski, Hirodes’in doğum gününün kaydına dair şu açıklamayı yapıyor: “Yahudiler, doğum günlerinin kutlanmasından, putperest bir âdet olması nedeniyle iğreniyorlardı, fakat Hirodes bu kutlamalarda Romalıları dahi gölgede bıraktı, şöyle ki ‘Hirodes’in doğum günü’ (Hirodes dies) ifadesi aşırı ölçüdeki ziyafetler için bir mesel haline geldi.”

Bu iki doğum gününün kutlanmasını nasıl değerlendirelim? Acaba onların her ikisinin de Tanrı’nın tasvibine sahip olmayan kişiler tarafından kutlanması sadece bir rastlantı mıdır? Yoksa, Yehova’nın bu ayrıntıları, söylediği gibi “öğretmek, tedip etmek, şeyleri doğrultmak” için “faydalı” olan Sözüne özel bir maksatla kaydettirmiş olması mümkün müdür? (II. Tim. 3:16, YD) En azından bu iki kayıtta, doğum günü kutlamalarının, Tanrı’ya yabancı olanların âdeti olarak Mukaddes Kitap tarafından kötü olarak nitelendiği söylenebilir.

Aynı zamanda eğer Tanrı’nın hizmetçilerinin doğum günlerini kutlamaları gerekseydi, Tanrı’nın neden en önemli doğum günü olarak İsa’nın doğum gününün kesin tarihini kaleme aldırmaması dikkate değerdir. Tam aksine Mukaddes Kitap, İsa’nın ölümünü belirtip Hıristiyanlara onu bir anılma olarak her yıl kutlamalarını emreder. (Luka 22:19; I. Kor. 11:23-26) Bu, Mukaddes Kitabın, bir kimse ömrü boyunca Tanrı indinde iyi bir isim yaptıysa, o kimsenin ölüm gününün doğum gününden daha önemli olduğunu söyleyen sözleriyle uyumludur.—Vaiz 7:1, 8.

İlk Hıristiyanlar, Mukaddes Yazıların görüşüne uygun olarak doğum günlerini kutlamadılar.

“Bir doğum günü bayramı fikri bu devrin Hıristiyanlarının düşünüşünden genel olarak uzaktı.”—Augustus Neander’in The History of the Christian Religion and Church During the First Three Centuries.

Zaman geçtikçe pak Hıristiyanlıktan bir irtidat oldu ve anılmağa başlanılan doğum değil, ölümdü.

“Şehit olanlara gösterilen saygı, ölümlerinin gününe ve o olaya uygunsuz bir bağlılığa yol açtı. Şehit olan kişinin ölümü, neşeli bir düşünce ile doğum günü diye adlandırılırdı. Şehit olmuş kişilerin öldüğü yerler kutsal bir huşu ile anıldı. . . .Yıldönümü günlerinde (kiliselerdeki) vaızların büyük kısmı onların yaptığı hizmeti ve karakterlerini hatırlamak için verilirdi. . . .Oysa bu (yıllık) anma vaızlarının, Kilisenin genel düzenlemelerinin bir kısmını oluşturmadıklarını hatırlamak gerekir.”—Dr. John F. Hurst’in History of the Christian Church Cilt 1, s. 350, 351.

Böylece, her ne kadar Mukaddes Kitap doğum gününün kutlanmasını özel olarak yasaklamıyorsa, Yehova’nın Şahitleri, uzun bir süreden beri Mukaddes Yazıların bu hususta nelere değindiğine dikkat ettiler ve doğum günlerini kutlamadılar. Onların bu davranışları ilk Hıristiyanlarınkiyle uyum halindedir.

Aynı zamanda her kadar Mukaddes Kitapta bir Hıristiyan’ın ölüm gününün yıllık kutlanmasını doğrulayacak hiç bir kayıt yoksa da, ölüm gününün doğum gününden daha iyi olduğunu kabul edebiliriz. Böylece tüm dikkatimizi, doğum gününe değil, Mesih’i örnek almağa ve Tanrı’nın suretini yansıtmağa vermeliyiz. Böylece bu yaşayışımızla Tanrı’yı şereflendirmiş olacağız ve eğer ölürsek de O bizi muhakkak hatırlayacaktır.—İbr. 5:9, 10; 11:6; Fil. 3:8-11.