“Sadık ve Basiretli Köle”yi Takdir Ediyor musun?

“SADIK ve basiretli köle” gerçekten kimdi? İsa Mesih bu konu ile ilgili peygamberlik mahiyetinde bir tasvir verdi. Bu tasvir şimdi yaşadığımız “şeyler sisteminin sonu” ile ilgili verdiği “alamet”in bir kısmıdır. (Mat. 24:3) İsa, şakirtlerine uyanık olun diye tembih ettikten sonra şöyle dedi:

“Öyle ise, onlara yiyeceği vermek için efendisinin kendi ev halkı üzerine koymuş olduğu sadık ve akıllı hizmetçi [sadık ve basiretli köle (YD)] kimdir? O hizmetçiye ne mutlu ki, efendisi geldiği zaman onu böyle yapmakta bulacaktır. Doğrusu size derim: Efendi bütün malları üzerine onu koyacaktır.”—Mat. 24:42-47.

Bu “köle kimdir ve bu ev halkı” kimdir? “Malları” nelerdir? Bu sorular muhakkak ki sadece eğitim açısından ilgimizi çekmez. “Sadık ve basiretli köle”yi doğru bir şekilde tanımak ve onunla işbirliği yapmak da bize büyük bir mutluluk ve bol bol menfaatler sağlayacaktır.

“SADIK VE BASİRETLİ KÖLE” GERÇEKTEN KİMDİR?

Bazıları “köle”nin, Hıristiyan hizmetçilerine veya cemaatin ruhi ihtiyaçlarına bakmak sorumluluğu ile riyaset etme görevine sahip olanlara atfettiğini söylerler. “Efendi”nin gelişi, ya Mesih’in ikinci gelişi, ya da hizmetçinin bizzat ölümü olacağı söylenir. Böylece bu mesel, Hıristiyan hizmetçileri kendilerine emanet edileni sıkı tutmaya sevk edecekti.

Yehova’nın Şahitleri bu meselin İsa Mesih’in meshedilmiş takipçilerinden oluşan tek hakiki cemaate ait olduğuna inanır. M. S. 33’de Pentikost’ta başlayıp 19 yüzyıldan beri köleye benzer cemaat, sadık ve basireti bir şekilde, cemaatin üyelerini ruhen besledi. Bu “köle”nin kimliği, Mesih’in dönüşü veya huzuru özellikle belirlendi. Tüm Hıristiyan cemaatine sadık ve basiretli bir şekilde ihtiyaç olan ruhi gıdayı sağlaması ve uyanıklığıyla bu “köle” tanınır. Bu “köle” veya ruhla meshedilmiş cemaat, gerçekten “sonun vaktinde” Tanrı’nın krallığını yeryüzünde temsil eden tek tasvip edilmiş kanaldır. (Dan. 12:4) Yehova’nın Şahitleri, “köle“nin, hangi zamanda olursa olsun, Pentikost’tan bu yana 19 yüzyıl boyunca, yeryüzünde tüm meshedilmiş Hıristiyanları bir grup olarak kapsadığını anlıyorlar. Buna göre “ev halkı”, Mesih’in ferden alınmış takipçileridirler.

Bazı okuyucular bunun daha ziyade dogmatik bir anlayış olduğunu düşünürler. Veya “köle”nin ve “ev halkı”nın aynı sınıf bir tek bileşik beden ve diğerini de ayrı fertler olarak temsil ettiği düşüncesine itiraz edebilirler. İtiraz edenler, Mesih’in tüm meshedilmiş şakirtlerinin ruhi gıdayı hazırlamağa iştirak etmediği için, belki sadece riyaset edenlerin “köle”yi ve cemaatte hizmet edilenlerin de “ev halkı”nı temsil ettiğini ileri sürerler.

Mesel hakkında yorum yaparak zorla etkilemeğe gerek yoktur. Kendi kendini aldatmanın bir faydası olmaz ve bu tutum ruhen zarar vericidir. Bundan dolayı anlayış için Mukaddes Kitabın tümüne bakmalıyız. Bunu yaparken neler bulabiliriz? Bu “köle”, Efendisi İsa Mesih’in ve onun Babası Yehova’nın bir hizmetçisidir. (Matta 10:24, 25 ile karşılaştır.) Bir hizmetçi bileşik bir grup olabilir. Eski zamanlarda bütün İsrail milleti Yehova’nın hizmetçisi veya kölesi idi. Yehova onlara şöyle dedi: “Benim kulum sensin ey İsrail.” (İş. 41:8, 9; İş. 44:21) Bu hizmetçi, bir bileşik grup olarak fertlerden oluştu, İşaya 43:10’da gösterdiği gibi: “RAB diyor: Siz şahitlerim [çoğul] ve seçtiğim kulumsunuz [tekil] ta ki bilip bana inanasınız.” Eski zamanlarda bu İsrailliler, Yehova’nın “has kavmı”, “mukaddes millet”i idiler. (Çık. 19:5, 6) Her fert, milletin yönetme işlerine iştirak etmediği halde, tüm fertler, Tanrı’nın tek kavmını, “köle”sini veya hizmetçilerini oluşturdular. Kutsal Yazıları yazmağa veya kopya etmeğe sadece bir kaç kişi iştirak ettiği halde, resul Pavlus, İsrail milleti için şöyle söyleyebildi: “Allahın vahiyleriyle emniyet edildiler.” (Rom. 3:1, 2) Ahitler, Kanun ve vaatler bunlara aitti. (Rom. 9:3-5) Böylece bütün millet, onun “şahitleri” olan fertlerden oluştuğu halde, aynı zamanda Yehova’nın ortak veya bileşik “köle”si idi.

İsa yeryüzünde iken İsrail’in dinsel liderlerine şöyle dedi: “Allahın melekûtu [krallığı YD] sizden alınacak ve onun meyvelerini yetiştirecek bir millete verilecektir.” (Mat. 21:43) Petrus’un “sizi karanlıktan kendisinin şaşılacak nuruna çağıranın faziletlerini ilân edesiniz diye, siz seçme nesil mülükâne kâhinlik, mukaddes millet has kavmsınız, siz bir vakitler kavm değildiniz fakat şimdi Allahın kavmısınız . . . .” (I. Pet. 2:9, 10) diye, onun hakkında yazdığı Krallık meyvelerini meydana getiren bu “millet” dünya çapındaki hakiki Hıristiyan cemaati olmalıdır. Böyle bir cemaat “Tanrı’nın İsrail’i” ve “Tanrı’nın evi” diye adlandırıldı. (Gal. 6:16; I. Tim. 2:15) Cemaatin tek fertleri, Tanrı’nın “ev halkının üyeleri” diye adlandırılıyor. (Efes. 2:19, YD) Böyle ev halkının üyeleri arasındaki ‘sadık kâhyalık’ iman edenlere, uygun “yiyeceği” ihtiva eden ruhi hakikatleri dağıtmayı gerektirir. (I. Kor. 3:2-5; 4:1, 2) “Sadık ve basiretli köle”nin Luka 12:42-48’de (YD) “kâhya” olarak adlandırılması dikkate değer bir noktadır.

İsa’nın imanlı resulleri, yeryüzünde yaşarken “Tanrı’nın ev halkı”na ruhi öğretimi sağlamakla özellikle sorumlu idiler. “Sürü”nün, tayin edilmiş çobanlarının ve diğerlerinin de aynı sorumluluğu vardı. Böyle olmakla beraber resul Petrus, Tanrısal hakikatlerin kâhyalığının gerçekten tüm ‘seçilmiş olanlara’ verilmiş olduğunu gösterir. Bundan dolayı cemaatin her üyesi ayrı ayrı, bedenin bina edilmesi için yardım ediyordu. (Efes 4:11-16; I. Pet. 1:1, 2; 5:1-3) Böylece, Efendisi İsa olan tüm meshedilmiş İsa’nın takipçilerinin Tanrı’nın “köle”sini oluşturduğunu söylemekle Mukaddes Kitaba dayanan açık bir temelimiz var. Uygun olarak bu hizmetçi veya “köle” bileşik bir beden olarak bu cemaatin tüm şahıslarına “hizmetçiler”den oluşan ev halkına ruhi gıdayı sağlar. Bunlar ferden gıdayı alıcılar olarak faydalanırlar.—I. Kor. 12:12, 19-27; İbr. 3:5, 6; 5:11-14.

“SADIK VE BASİRETLİ KÖLE”NİN BELİRGİNLİĞİ GÜÇLEŞİR

Krallık kudretiyle Efendinin dönüşüne kadar “sadık ve basiretli köle” sınıfının berrak kimliği yüzyıllar boyunca devam etmedi. Resuller, ölümlerinden sonra Mesih’in huzuruna kadar büyük bir irtidatın gelişeceği hakkında uyarıda bulundular. (II. Sel. 2:1-12; Res. İşl. 20:29, 30; I. Yuh. 2:18, 22; 4:2, 3) İsa da bunu ‘buğday ve deliceler’ meselinde gösterdi. Bu tasvire göre iyi tohum buğday dünya tarlasına ekildi. “Buğday”, “Krallık oğulları” veya İsa Mesih’in meshedilmiş hakiki şakirtleridir. Fakat bir “düşman” (İblis) “şeririn oğulları”nı veya sahte Hıristiyanları temsil etmiş olan “deliceler”i “buğday”ın arasına ekiyor ve her ikisi “hasat”a kadar birlikte büyüyorlar.—Mat. 13:24-30, 36-43.

Hıristiyan cemaatine putperest felsefeler ve sahte öğretiler sokmakla, irtidat gelişti. İrtidat etmiş olan cemaat, bu dünyanın öğretilerini, geleneklerini ve davranışlarını benimsemekle gittikçe bu dünyanın bir kısmı oldu. “Buğday” ve “deliceler”in “hasat”a veya “şeyler sisteminin sonu”na kadar birlikte büyüyeceklerini “buğday”ın (hakiki Hıristiyanların) ruhi ışıklarını parlatacakları zaman, “deliceler”den (sahte Hıristiyanlardan) ayrılacaklarını İsa önceden söyledi. (Mat. 13:30, 39-43) Bundan dolayı “sadık ve basiretli köle” sınıfının kimliği, İsa Mesih’in dönüş vaktine kadar belirgin olmayacaktı.

O zaman İsa’nın sadık şakirtleri, sarih olarak belli olacaklardı. Onların iyi beslenmiş ruhi durumları, “sonun vaktinde” anlayışlı olanların yıldızlar gibi parlayacaklarını Kutsal Yazıların artırılmış bilgisiyle ve anlayışla birçoklarını adalete döndüreceklerinden sevineceklerini önceden bildirdiği Daniel’in peygamberliği ile uygun olacaktır. (Dan. 12:3, 4, 9, 10) Bu, Mesih’in meshedilmiş şakirtlerinin cemaati, “efendi”nin dönüşüne bekçilik yapacaklarına ve o döndüğü zaman onları sadık bir şekilde vaktinde ruhi gıdayı sağlamakta bulacaklarını gösteriyor.—Mat. 24:43-46.

“SADIK KÖLE” KİMLİĞİNİ FAALİYETİYLE TANITIR

Yüzyıllar boyunca “deliceler” her ne kadar dünyanın dinsel sahnesine hakim oldu ise de, “ev halkı”na ruhi gıda sağlamak için “buğday” sınıfının birkaç üyesi faaliyette idi. M. S. 1870’lerin başlangıcında, Rabbin dönüşünü beklemekte olan ve hazır olmak için Mukaddes Kitabı dikkatle tetkik etmenin ihtiyaç olduğunu anlayan ruhen yeter derecede beslenmiş samimi Mukaddes Kitap Tetkikçilerinin bir grubu vardı. Onların Mukaddes Kitaptan tarafsız araştırmaları, bol miktarda bilgiyi ortaya çıkardı.

Bu yıllar boyunca Hıristiyan âleminin kiliseleri, irtidatın getirdiği geleneklere, dogmalara ve törenlere bağlı kaldılar. Üçlük, canın ölmezliği ve cehennem ateşi gibi öğretilere bağlandılar. Ayrıca bu dünyanın bir kısmı oldular. Mukaddes Kitaba karşı şüphecilik, ilâhiyat seminerlerine kadar süzüldü. Mukaddes Kitabın yaratılış öğretisine, Darwin’in evrim teorisiyle karşı gelerek ve psikolojiyi uygulayarak, ırsi günahtan dolayı ihtiyaç olan fidye öğretisini kenara atarak Tanrısal müellifliğe Mukaddes Kitabın yanılmazlığına karşı büyük eleştiriyle hücüm ediyorlardı.

Bu durum karşısında Mukaddes Kitap Tetkikçileri, o zaman (Yehova’nın Şahitleri böyle çağrılıyorlardı) Mukaddes Kitabın öğretilerini kuvvetle savunuyorlardı. Bir tek Her Şeye Kadir Tanrı ve Yaratıcı Yehova olduğunu ve ilk yarattığı yegâne tevlit edilmiş Oğlu İsa Mesih’i, günahkâr insanlık için hayatını fidye olarak vermek üzere yeryüzüne gönderdiğini, Mukaddes Kitaba dayanarak desteklediler. Tüm Mukaddes Kitabın Tanrı’nın yanılmaz ve ilham edilmiş Sözü olduğunu savunma mücadelesine giriştiler. Böylece Rabbin dönüşüne, bütün hazır olmak isteyenler bu hayati haberi paylaşmak için, Mukaddes Kitap çalışmalarının sonuçlarını “vaktinde yiyecek” olarak yayımladılar. Mukaddes Kitap Tetkikçileri, gerçek Hıristiyan öğretisi olan canın ölümlü ve ölüler için ümidin dirilme olduğunu bildirdiler. Mesih’in fidyesinin maksadının sadece 144.000 kişinin göklerde Mesih ile beraber hemvarisler olarak katılmaları için yeryüzünden satın alınmalarına yol açmak değil, fakat Âdem’in zürriyetine 1000 yıllık Mesihi Krallık egemenliği boyunca yeryüzünde ebedi hayat kazanma fırsatını vermek olduğunu gösterdiler. “Milletlerin tayin edilmiş zamanlarının” M. S.  1914’te sona ereceğini de dünyaya ilan ettiler. (Luka 21:24) Mukaddes Kitap hakikatlerinin bu iman kuvvetlendirici onarım işi ve İsa Mesih’in huzuru ile ilgili uyanık durmanın teşvikleri, ruhen iyi beslenmiş olmanın delillerini gösteren Mesih’in meshedilmiş şakirtlerinin birlikte toplanması ve cemaatin bina edilmesiyle sonuçlandı.

HÜVVİYETİN KUVVETLİ DELLİLLERİ

“Sadık ve basiretli köle”nin hüvviyetine birçok deliller vardır. Aşağıdaki listede, ona atfen peygamberane tasvirin bir kısmı veya M. S. 1919 yılından beri İsa Mesih’in meshedilmiş şakirtlerini temsil eden şahıslar veya tasvirler vardır.

(1) Nuh’un karısı, Tekv. 7:7; (2) Lût’a gönderilen melekler, Tekv. 19:15; (3) Rebeka, Tekv. 24:64; (4) Yusuf ve Benyamin, Tekv. 45:14; (5) Ekinden artakalan başaklar, Lev. 19:9; (6) Rahab’ta iki çaşıt, Yeşu 2:4; (7) Barak, Hak. 4:14; (8) Yeftah, Hak. 11:34; (9) Naomi ve Rut, Rut 2:2; (10) Davud’un İsrailli askerleri, II. Sam. 18:1; (11) Yehu, II. Kır. 10:11, 15; (12) Mordekay ve Ester, Ester 4:13; (13) Eyub, Eyub 42:10, 13; (14) Kralın kızı, Mezm. 45:13; (15) İyi yürekli adamlar (müttakiler), Mezm. 50:5; (16) Mukaddesler meclisi Mezm. 89:7; (17) Şear-Yeşub, İş. 7:3; (18) Milletlerin ışığı, İş. 60:3; (19) Salah (adalet) ağaçları, İş. 61:3; (20) Tanrı’nın hizmetçileri, İş. 61:6; (21) Salkımda artakalan, İş. 65:8; (22) Başka adla çağrılan kullar (hizmetçiler) İş. 65:15; (23) Tanrı’nın Sözünden titreyen adamlar, İş. 66:5; (24) Yeni doğan millet, İş. 66:8; (25) Yeremya, Yer. 1:10; (26) Yeni ahitteki Yehova’nın kavmı, Yer. 31:33; (27) Ketenler giyinmiş adam, Hez. 9:2; (28) Dünyanın göbeğinde oturanlar, Hez. 38:12; (29) Irmağın kıyısındaki ağaçlar, Hez. 47:7; (30) Balıkçılar, Hez. 47:10; (31) Göklerin ordusu, Dan. 8:10; (32) Temizlenen makdis, Dan. 8:14; (33) Anlayışlı adamlar, Dan. 11:33; (34) Yerin toprağında uyuyanlardan birçoğunun ebedi hayata uyanışı, Dan. 12:2; (35) Ruhun döküldüğü bütün beşer, Yoel 2:28; (36) Yunus, Yunus 3:1-3; (37) Yehova’nın göz bebeği, Zek. 2:8; (38) Başkâhin Yeşu, Zek. 3:3, 4; (39) Bir Yahudi, Zek. 8:23; (40) Levi oğulları, Mal. 3:3; (41) Buğday, Mat. 13:25; (42) Krallık oğulları, Mat. 13:38; (43) Bağdaki rençberler, Mat. 20:1; (44) Düğüne davetli olanlar, Mat. 22:3-14; (45) Seçilmiş olanlar, Mat. 24:22; (46) Kartallar, Mat. 24:28; (47) Sadık ve akıllı hizmetçi, Mat. 24:45; (48) Beş akıllı kız, Mat. 25:2; (49) Kralın kardeşleri, Mat. 25:40; (50) Küçük Sürü, Luka 12:32; (51) Müsrif oğlun ağabeyi, Luka 15:25; (52) Lazar denilen fakir, Luka 16:20; (53) Asmanın çubukları, Yuh. 15:4; (54) Davud’un düşmüş haymesi, Res. İşl. 15:16; (55) Mesih’in hemvarisleri, Rom. 8:17; (56) Mütebaki, Rom. 11:5; (57) Zeytin ağacının dalları, Rom. 11:24; (58) Mukaddes veya azizler, I. Kor. 6:2; Vah. 16:6; (59) Mabet, I. Kor. 6:19; (60) Yeni Hilkat, II. Kor. 5:17; (61) Mesih’in elçileri, II. Kor. 5:20; (62) Tanrı’nın cemaati, Gal. 1:13; (63) İbrahim’in zürriyetinin bir kısmı, Gal. 3:29; (64) Tanrı’nın İsrail’i, Gal. 6:16; (65) Mesih’in bedeni, Efes. 1:22, 23; (66) İsa Mesih’in askerleri, II. Tim. 2:3; (67) Mesih’in bina ettiği ev, İbr. 3:6; (68) Mukaddes kâhinlik, I. Pet. 2:5; (69) Mukaddes millet, I. Pet. 2:9; (70) Kardeşler topluluğu, I. Pet. 2:17; (71) Yedi cemaat, Vah. 1:20; (72) Yirmi dört ihtiyar, Vah. 4:4; (73) Ruhi İsrail, Vah. 7:4; (74) Çekirgeler, Vah. 9:3; (75) İki şahit, Vah. 11:3; (76) İki zeytin ağacı, Vah. 11:4; (77) Kadının zürriyeti, Vah. 12:17; (78) Hayat ağaçları, Vah. 22:2; (79) Mesih’in gelini Vah. 22:17; 19:7; (80) Yehova’nın Şahitleri İş. 43:10.